Έγινε άνδρας στον Ολυμπιακό, με τον οποίο σημείωσε περισσότερες συμμετοχές στην ποδοσφαιρική του καριέρα. Έμεινε, άλλωστε, πιο πολλά χρόνια (1972-1981) απ’ ό,τι στην επόμενη ομάδα του, τον Παναθηναϊκό (1981-1986).
Γεννημένος στην Αγία Σοφία του Πειραιά το 1952, εργαζόταν ως ελαιοχρωματιστής (όπως ο πατέρας του, «ερυθρόλευκων» συναισθημάτων, Παναγιώτης) για τα προς το ζην. Ακόμη κι όταν πήρε την πρώτη ευκαιρία από τον προπονητή των «ερυθρόλευκων» Άλαν Άσμαν το 1972. Ο Άγγλος εργαζόταν αποκλειστικά στην πατρίδα του. Πέρασε μόνο τη σεζόν 1971/1972 από σύλλογο εκτός Νησιού και ουσιαστικά σ’ αυτόν ο Κυράστας όφειλε την εκκίνησή του! Στη συνέχεια ο Λάκης Πετρόπουλος υπήρξε ο πρώτος που τον εμπιστεύτηκε σταθερά και με διάρκεια.
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης «επιτέθηκε» πολλάκις στον μεγάλο αντίπαλο των «πράσινων», στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Προπονητικό κέντρο στην Παιανία, το πιο σύγχρονο στην Ευρώπη. Δεληκάρης, Γαλάκος, Κυράστας. Πήρε την απόφαση να φύγει από τον έναν πόλο για τον άλλο και επειδή ο Πετρόπουλος καθόταν στον πάγκο των «πράσινων». Υπήρξε ο ποδοσφαιρικός του μέντορας. Στον Παναθηναϊκό, ελέω μίας εξαιρετικής έμπνευσης του Γιάτσεκ Γκμοχ, άλλαξε θέση. Από δεξιός μπακ γύρισε στον άξονα ως λίμπερο. Κατέκτησε τίτλους, πρωταγωνίστησε στην απίθανη πορεία του «τριφυλλιού» μέχρι τους «4» του Πρωταθλητριών το 1985, όπου περίμενε η Λίβερπουλ, κι έκανε το μνημειώδες σχόλιο στο τέλος της καριέρας του, που τον έβαλε στην καρδιά όλων των Παναθηναϊκών: «Αισθάνομαι πιο πολύ Παναθηναϊκός, απ’ ό,τι Ολυμπιακός».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΑΕΚ υπήρξε η πρώτη ομάδα που ενδιαφέρθηκε για τον Γιάννη Κυράστα, όταν ακόμη έφτιαχνε το όνομά του στον Ολυμπιακό. Ωστόσο δεν κατάφερε ποτέ να τον εντάξει στο δυναμικό της, έχοντας τον πονοκέφαλο να τον βρίσκει πάντοτε ως αντίπαλο. Στη φωτογραφία του 1985, λίγο πριν σταματήσει το ποδόσφαιρο, ο Κυράστας σε μία μονομαχία με τον μεγάλο Εστερχάζι.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ… ΜΗΔΕΝ!
Η προπονητική του καριέρα άρχισε από τον Εθνικό Ελληνορώσων στα τοπικά της Αθήνας και είχε ως απόγειο τις δύο θητείες στον Παναθηναϊκό. Η πρόσληψή του από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, το καλοκαίρι του 1999, έμοιαζε με πτώση λευκής πετσέτας… Χωρίς υπερβολή δημιούργησε την κορυφαία ομάδα της εποχής, η οποία για εξωγενείς λόγους δεν πήρε το Πρωτάθλημα. Αντίπαλοι, έσκυψαν ιπποτικά το κεφάλι κι αναγνώρισαν τη δουλειά του ετεροχρονισμένα. Όπως και την ευστροφία του, χάρισμα που τον διέκρινε και ως ποδοσφαιριστή. Σύνολο σαν μία γροθιά, ποδόσφαιρο εντυπωσιακό που ξεσήκωνε τους φιλάθλους. Επί των ημερών του ήρθε ο Ρενέ Χένρικσεν, ο οποίος αποτέλεσε πυλώνα της άμυνας του Παναθηναϊκού για χρόνια.
Στον πρώτο γύρο της σεζόν 1999/2000 το «τριφύλλι» νίκησε την ΑΕΚ, στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» (η Φιλαδέλφεια δεν μπορούσε να φιλοξενήσει αγώνες, λόγω ζημιών από τον σεισμό που έπληξε την Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1999), με Πφλίπσεν και Ασάνοβιτς (1-2). Εκεί «έσπασε» και μία κακοδαιμονία για το «τριφύλλι», που και απέναντι στην ΑΕΚ είχε «χτίσει» αρνητική παράδοση εκτός έδρας και γενικά ντέρμπι δεν κέρδιζε συχνά! Νίκησε, επίσης, τον Ολυμπιακό (2-0), με Ολιβάρες και Βαζέχα. Στον δεύτερο γύρο η Ένωση ηττήθηκε ξανά (1-0), οι «ερυθρόλευκοι» απέσπασαν ισοπαλία 2-2 (ισοφάριση του Αλεξανδρή στο 81’), στο ΟΑΚΑ που χρησιμοποιούσαν ως έδρα, και η Θεσσαλονίκη έμοιαζε χαμηλό εμπόδιο για τον Κυράστα και τους παίκτες του (νίκες 1-3 με ΠΑΟΚ, Ηρακλή και 0-2 επί του Άρη).
Ο χρόνος σταμάτησε στο 1-0 από την Παναχαϊκή στην Πάτρα, αρχές Μαΐου. Η δεύτερη ήττα στο Πρωτάθλημα και μοναδική στον δεύτερο γύρο! Σκόρερ ο μετέπειτα «πράσινος» Κώστας Κατσουράνης… Οι απλήρωτοι ποδοσφαιριστές των Αχαιών επί Λουκόπουλου έλαβαν πριμ τίτλου μετά το επίτευγμά τους! Ο Παναθηναϊκός μονοπωλούσε, αλλά το μπλόκο είχε στηθεί. Σειρά κίτρινων καρτών – δύο στο 12ο λεπτό ενδεικτικά – εναντίον της ομάδας που προσπαθούσε να σκοράρει κι όχι ν’ αμυνθεί. Ο Μπασινάς κόντεψε να σπάσει τ’ αποδυτήρια!
Ο Βαζέχα, σε μία από τις ελάχιστες φορές που παρατηρήθηκε με κάρτα, ρώτησε τον διαιτητή Νίκου: «Το βράδυ που θα γυρίσεις σπίτι σου πώς θ’ αντικρίσεις τα παιδιά σου;». Το δοκάρι του Γκούμα στο 87’… έδεσε τα γλυκό. 28 νίκες στα σκουπίδια, γιατί ο αντίπαλος έκανε 30! Ένα πρωτάθλημα που θα το έπαιρνε ο Κυράστας μόνο με 34/34. Μετά το τέλος του αγώνα και τη συνομιλία που είχε στην είσοδο των αποδυτηρίων με το αμφιλεγόμενο πρόσωπο της αναμέτρησης, γύρισε και είπε στους παρευρισκόμενους (μέλη της ομάδας και δημοσιογράφους). Κουβέντα που μνημονεύεται, όταν πρέπει ν’ αποτυπωθεί αδικία: «Τι θα κάνουμε τώρα ρε; Θα πεθάνουμε γι’ αυτούς τους αλήτες; Όχι ρε… Δεν θα πεθάνουμε, θα πολεμήσουμε».
Η… ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Δεύτερη θητεία στο «τριφύλλι», τη σεζόν 2001/2002, μετά το πρώτο πέρασμα (1999/2000). Champions League. Σλάβια Πράγας, Άρσεναλ, Μαγιόρκα, Σάλκε, Ρεάλ Μαδρίτης, Σπάρτα Πράγας, Πόρτο. Ομάδες που αντιμετώπισαν οι «πράσινοι», μέχρι που να βρεθεί στον δρόμο τους η Μπαρτσελόνα στους «8». Οι Καταλανοί γονάτισαν στην Αθήνα (1-0), όμως η χαμένη ευκαιρία του Βλάοβιτς και το 3-1 της Βαρκελώνης στέρησαν από τον Παναθηναϊκό την πρόκριση στα ημιτελικά. Που θ’ άλλαζε την ιστορία του! Και θ’ αποτελούσε για τον αείμνηστο Κυράστα τη μέγιστη των επιβραβεύσεων, ανεξάρτητα κι αν είχε παραιτηθεί μετά την ήττα στη Λεωφόρο από τον ΠΑΟΚ (1-2) τέσσερις μήνες, περίπου, πίσω (9 Δεκεμβρίου 2001). Ανεξάρτητα κι αν στον πάγκο βρισκόταν ο Σέρχιο Μαρκαριάν. Ο Ουρουγουανός είναι, κοινώς αποδεκτό, ότι εργάστηκε ακριβώς επάνω στην ομάδα του Γιάννη Κυράστα.
Τέλος Φεβρουαρίου του 2004 εισήχθη για πρώτη φορά στην Ευρωκλινική Αθηνών, έχοντας προσβληθεί από βαριάς μορφής γάγγραινα του οσχέου. Η σπάνια νόσος του Φουρνιέ αποδείχτηκε ανίκητος αντίπαλος, με τον σπουδαίο ποδοσφαιράνθρωπο να χάνει τη μάχη σε ηλικία 52 ετών την Πρωταπριλιά του 2004. Δύο μήνες μετά, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα. Η Λεωφόρος σείστηκε από τη φωνή του κόσμου για την προσφορά του στο «τριφύλλι». «Αυτή η κούπα θα φτάσει στ’ άστρα, για τον Γιάννη τον Κυράστα», το σύνθημα που δόνησε την ατμόσφαιρα ως ελάχιστη τιμή στη μνήμη του…
Το πρωτοσέλιδο του Sportime στις 2 Απριλίου 2004…
