Ο Παναθηναϊκός έχει καταγράψει τόσες (και τόσο) μεγάλες ευρωπαϊκές επιτυχίες που δεν πρόκειται να ξεπεραστούν ποτέ από άλλη ελληνική ομάδα.
Ήδη από το 1961, όταν κοίταξε στα μάτια τη Γιουβέντους, το «τριφύλλι» έδειξε ότι μπορεί να διαπρέψει και εκτός συνόρων.
Ουδείς όμως περίμενε ότι θα πρωταγωνιστήσει και πως θα φτάσει ένα βήμα πριν από ευρωπαϊκό τίτλο τόσο γρήγορα.
Σαν σήμερα το 1971, ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε 3-0 του Ερυθρού Αστέρα και προκρίθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Η πορεία
Η δεκαετία του 1960 κύλησε με τον Παναθηναϊκό να κυριαρχεί στην Α’ Εθνική (1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969).
Η δεκαετία του 1970 άρχισε ιδανικά, αφού κατακτήθηκε το πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν και το ίδιο καλοκαίρι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία ο θρυλικός Φέρεντς Πούσκας, ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών.
Το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας «κατάπιε» τη Ζενές Ες (5-0) και τη Σλόβαν Μπρατισλάβας (3-0), με αποτέλεσμα οι ρεβάνς να μετατραπούν σε τυπική διαδικασία (νίκη 2-1, ήττα 2-1 αντίστοιχα).
Η τσεχοσλοβακική ομάδα, μάλιστα, είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων πριν από 1,5 χρόνο, επικρατώντας 3-2 της Μπαρτσελόνα στον τελικό.
Ο Παναθηναϊκός έγινε ο δεύτερος ελληνικός σύλλογος μετά την ΑΕΚ που προκρίθηκε στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Η «Ένωση» το είχε πράξει προ διετίας και, μάλιστα, είχε επίσης αποκλείσει τη Ζενές Ες.
Η ΑΕΚ είχε τεθεί νοκ-άουτ από την τσεχοσλοβακική Σπαρτάκ Τρνάβα και όλα έδειχναν ότι ούτε οι «πράσινοι» θα κατάφερναν να περάσουν στους «4», αφού η κλήρωση έδειξε Έβερτον.
Οι πρωταθλητές Αγγλίας του Τζο Ρόιλ, του Άλαν Μπολ, του Χάουαρντ Κένταλ, του Τζόνι Μορισέι κ.ά. έδειχναν αχτύπητοι.
Το ματς στο «Γκούντισον Παρκ» ήταν μονόπλευρο, όμως χάρη στο γκολ του Αντώνη Αντωνιάδη στο 81’ ο Παναθηναϊκός πήρε προβάδισμα.
Το τελικό 1-1, με γκολ του Τζόνσον που δεν έπρεπε να μετρήσει λόγω φάουλ στον Τάκη Οικονομόπουλο, έδινε «πράσινο» αβαντάζ.
Πράγματι, η ομάδα του Μίμη Δομάζου, του Αντώνη Αντωνιάδη, του Αριστείδη Καμάρα κ.τ.λ. κράτησε το 0-0 στη ρεβάνς και προκρίθηκε!
«Του Αστέρος το κόκκινο χρώμα…»
Η αλήθεια είναι ότι η Έβερτον δεν επανέλαβε την περυσινή της σεζόν, όμως στη ρεβάνς της Λεωφόρου ο Παναθηναϊκός είχε δοκάρι και γενικώς άξιζε τη νίκη.
Η επόμενη πρόκληση άκουγε στο όνομα Ερυθρός Αστέρας και η… μισή Ελλάδα ήθελε να περάσει τα σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία.
Παρουσία χιλιάδων φιλάθλων του «τριφυλλιού», το ματς στο Βελιγράδι αποδείχθηκε μαρτυρικό, αλλά εν τέλει όχι καταστροφικό.
Ο Τάκης Οικονομόπουλος δεν βρέθηκε σε καλή μέρα, ομοίως και οι αμυντικοί του, ενώ ο διαιτητής μέτρησε ένα αντικανονικό γκολ (η μπάλα δεν είχε περάσει τη γραμμή).
Φίλαθλοι σηκώνουν στους ώμους τον Τάκη Οικονομόπουλο μετά το 1-4 του Βελιγραδίου
«Γουρούνι» αποκάλεσε ο Πούσκας τον Έριχ Λίνεμαϊρ, ο οποίος συνέβαλε στην ευρεία νίκη του Ερυθρού Αστέρα.
Οι «πράσινοι», πάντως, δεν απογοητεύθηκαν. Οι εξέδρες του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας γέμισαν ασφυκτικά. Κυκλοφόρησαν καπελάκια που έγραφαν 3-0.
Αυτό ήταν το πολυπόθητο σκορ που περίμεναν οι Έλληνες φίλαθλοι. Γιατί τότε ΟΛΟΙ υποστήριζαν τον Παναθηναϊκό.
Ο Νίκος Γουλανδρής, πρόεδρος του Ολυμπιακού, είχε θελήσει να δώσει πριμ στους «πράσινους» μετά την πρόκριση επί της Έβερτον.
Υπήρξε το, περίφημο πια, πανό που έγραφε: «Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού μαζί σας».
Υποστηρικτές όλων των ομάδων βγήκαν στους δρόμους, ιδίως μετά την πρόκριση επί της Έβερτον.
Και όλοι μαζί, ενωμένοι, έγιναν λάβα που έκαψε τον Ερυθρό Αστέρα το απομεσήμερο της 28ης Απριλίου 1971.
«Του Αστέρος το κόκκινο χρώμα, πράσινη πήρε μπογιά», όπως ανέφερε και το τραγουδάκι του Φραγκίσκου Σούρπη – παραλλαγή του Ob-la-di Ob-la-da των Beatles.
Ο Παναθηναϊκός θριάμβευσε. Πανηγύρισε την πρώτη από τις δύο νίκες του σε ημιτελική φάση Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Αλλά κυρίως… προκρίθηκε στον Τελικό των Τελικών. Με κόντρα διαιτησία σε Λίβερπουλ και Βελιγράδι. Μόνο με ελληνόπουλα στο ρόστερ του.
«Το γκολ του Καμάρα»
Ο Αντώνης Αντωνιάδης άνοιξε το σκορ με κοντινό σουτ μόλις στο 2ο λεπτό.
Ακολούθησαν μερικές μικροευκαιρίες εκατέρωθεν, ώσπου στο 55’ οι «πράσινοι» πίστεψαν περισσότερο στο «θαύμα».
Σκόρερ και του δεύτερου γκολ ο Αντωνιάδης με κεφαλιά, την οποία έχει χαρακτηρίσει πολλάκις ως την καλύτερη της καριέρας του.
Το 2-0 του Αντώνη Αντωνιάδη
Στο 63’ το γήπεδο δονήθηκε. Ο Τότης Φυλακούρης έδωσε στον Καμάρα και ο Πούσκας του φώναξε «σουτ-σουτ». Ο παίκτης άκουσε τον προπονητή, η μπάλα αναπαύθηκε στα δίχτυα του Ράτομιρ Ντουίκοβιτς και το 3-0 ήταν γεγονός.
Έγινε χαμός. Κόσμος μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, αστυνομικοί πανηγύρισαν έξαλλα, ο Γιάννης Διακογιάννης να φωνάζει «γκολ, το γκολ του Καμάρα».
Λάθος. Αυτό δεν ήταν γκολ. Αυτό ήταν ΤΟ ΓΚΟΛ. Εκείνο που έδινε πρόκριση σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Το 3-0 του Αριστείδη Καμάρα
Έκτοτε δημιουργήθηκαν σενάρια συνωμοσίας. Λένε ορισμένοι απαίδευτοι, φανατισμένοι κ.ο.κ. για τη δήλωση της Δέσποινας Παπαδοπούλου.
Τουλάχιστον τρεις παίκτες του Ερυθρού Αστέρα την έχουν διαψεύσει.
Προέκυψαν δηλώσεις περί ναρκωμένων παικτών της γιουγκοσλαβικής ομάδας.
Τρεις κλασικές ευκαιρίες έχασαν στο β’ ημίχρονο και όχι απ’ αυτές που προδίδουν… θολούρα.
Θολούρα αισθάνθηκαν τότε ΟΛΟΙ οι Έλληνες φίλαθλοι από την τεράστια επιτυχία και τις ρετσίνες που θα κατανάλωσαν το ίδιο βράδυ.
Οι μεταγενέστεροι που προσπάθησαν να μειώσουν αυτήν την επιτυχία; Ξυδάκι.
Λες και θα επέτρεπαν οι Ευρωπαίοι μια ομάδα από την Ελλαδίτσα της χούντας να περάσει Τσεχοσλοβάκους, Άγγλους και Γιουγκοσλάβους.
Η Ιστορία έγραψε ότι ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και έχασε από τον τεράστιο Άγιαξ του αξεπέραστου Γιόχαν Κρόιφ.
Κι αν κάποια ελληνική ομάδα καταφέρει ξανά έναν τέτοιο άθλο, πάλι ο Παναθηναϊκός θα είναι.
