Φάκελος Ριζούπολη: Πριν από μερικές ημέρες, ο Γιόνας Κόλκα παραχώρησε συνέντευξη σε φινλανδικό ραδιοφωνικό σταθμό.
Αναφέρθηκε στην επιτυχημένη καριέρα του και, μεταξύ άλλων, κλήθηκε να σχολιάσει τη θητεία του στον Παναθηναϊκό.
Ο Γιόνας Κόλκα σχολίασε αρχικά τη θερμή υποδοχή που του επεφύλασσαν περίπου 100 φίλαθλοι του «τριφυλλιού» στο αεροδρόμιο.
Φυσικά, θυμάται τις ένδοξες στιγμές που βίωσε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με τον Παναθηναϊκό.
Εξάλλου ήταν εκείνος που κέρδισε το πέναλτι για το 1-0 επί της Μπαρτσελόνα και έκανε την ασίστ για το 0-1 επί της Πόρτο.
Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης αφιερώθηκε σε ένα ματς-ντροπή για το ελληνικό ποδόσφαιρο, εκείνο στη Ριζούπολη.
Στις 11 Μαΐου 2003, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός διασταύρωσαν τα ξίφη τους με έπαθλο το πρωτάθλημα.
Οι «πράσινοι» πήγαιναν για δύο αποτελέσματα, ενώ οι «ερυθρόλευκοι» ήθελαν είτε εμφατική νίκη είτε ο τίτλος να κριθεί σε μπαράζ.
Η λέξη «Ριζούπολη» συνδυάστηκε μια για πάντα με τα εξωαγωνιστικά που συνέβησαν εις βάρος της αποστολής του «τριφυλλιού».
Ο Γιόνας Κόλκα κλήθηκε να αναφερθεί σχετικά και οι μαρτυρίες του προκαλούν σοκ.
Συνήθως οι ξένοι έχουν… μεγαλύτερο στόμα όταν εγκαταλείπουν την Ελλάδα.
Ο λόγος στον βετεράνο Φινλανδό μεσοεπιθετικό:
«Υπήρχαν χιλιάδες οπαδοί δικοί μας και του Ολυμπιακού. Το μεγαλύτερο μέρος των εξεδρών ήταν «κόκκινο» και ένα μέρος «πράσινο».
Υπήρχαν μόλις λίγα μέτρα απόστασης μεταξύ των οπαδών και στη μέση υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις.
Ήταν… εκπληκτικό να παρακολουθείς τις φωτοβολίδες να πετούν από τη μία πλευρά στην άλλη.
Χάσαμε το τελευταίο ντέρμπι της σεζόν με τον Ολυμπιακό. Ήταν μια σφαγή, ένα ματς που δεν έπρεπε να παιχτεί ποτέ.
Όπως φάνηκε, είχε αποφασιστεί ότι δεν πρέπει να νικήσουμε.
Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ηλεκτρισμένη και επικίνδυνη, ακόμη και πριν από την έναρξη του αγώνα.
Έτσι έζησε τη Ριζούπολη ο Κόλκα
Όταν φτάσαμε στο γήπεδο τα πράγματα ήταν ακόμη φυσιολογικά. Ωστόσο, για παράδειγμα, δεν μπορούσαμε να πάρουμε τις τσάντες μας από το κάτω μέρος του πούλμαν και χρειαστήκαμε την προστασία της αστυνομίας για να μπούμε. Τελικά η αστυνομία φρόντισε για τις τσάντες.
Πριν πάμε στα αποδυτήρια έπρεπε να περιμένουμε 5-10 λεπτά, προκειμένου η αστυνομία να τσεκάρει ότι δεν υπήρχαν εκρηκτικά ή επικίνδυνα υλικά.
Έπειτα, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα έπρεπε να επιθεωρήσουμε τον αγωνιστικό χώρο.
Υπήρχαν σεκιούριτι, όμως ήταν διασκορπισμένοι, επομένως δεν μπορούσαμε να πάμε στον αγωνιστικό χώρο γιατί μπορεί να μας χτυπούσαν.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην δούμε καν τον αγωνιστικό χώρο πριν από το παιχνίδι.
Δεν μπορούσαμε να κάνουμε προθέρμανση, διότι οι ίδιοι οπαδοί του Ολυμπιακού μας περίμεναν.
Συνεπώς περιμέναμε ώσπου οι παίκτες του Ολυμπιακού να βγουν στο γήπεδο και πήγαμε προς την πλευρά τους για να προστατευθούμε.
Έπειτα κάναμε προθέρμανση προς το κέντρο, όπου όλη την ώρα έπεφταν φωτοβολίδες και άλλα αντικείμενα.
Μερικοί παίκτες μας είχαν χτυπηθεί από φωτοβολίδες και είχαν τρύπες στις προπονητικές τους φόρμες.
Μετά την προθέρμανση πήγαμε στα αποδυτήρια υπό την προστασία της αστυνομίας. Μου έχει εντυπωθεί καλά αυτό.
Όταν άρχισε το παιχνίδι ο τερματοφύλακάς μας πήγε στην εστία και δέχθηκε ένα μπουκάλι στην πλάτη.
Ήταν ξαπλωμένος για λίγο, ώσπου ο διαιτητής πήγε και του είπε ‘σήκω και παίξε’.
Ύστερα απ’ όλα αυτά, χάναμε ήδη 2-0. Το ματς είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Έληξε 3-0, αλλά νομίζω ότι αν γινόταν σήμερα κάτι τέτοιο, δεν υπήρχε περίπτωση να διεξαχθεί.
Τα διοικητικά παιχνίδια ήταν τόσο σκληρά. Οι οπαδοί μας πέταξαν αντικείμενα και συνεπλάκησαν εκτός γηπέδου.
Ίσως να ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος, αλλά ναι, απ’ ότι φάνηκε δεν μας επετράπη να κατακτήσουμε εκείνο το πρωτάθλημα. Έπρεπε να πάει σε κάποιον άλλον…».