Δεν ήταν λίγες οι αποτυχίες που είχε ο Παναιτωλικός αυτό το καλοκαίρι. Μεγαλύτερη όλων ο Γκαμπριέλ Σούρερ με τη μοίρα του να είναι προδιαγεγραμμένη με το καλημέρα.
Μόνο που εκτός του Αργεντινού, η διοίκηση λάθεψε και σε άλλες επιλογές. Όχι μόνο στους Λατίνους που τεχνηέντως έγινε προσπάθεια να χρεωθεί στο 100% ο πρώην προπονητής, αλλά και σε Έλληνες.
Ο Στέφανος Καπίνο είναι μία τέτοια περίπτωση. Από την πρώτη στιγμή ο Παναιτωλικός τον είχε στην κορυφή της λίστας του. Θεωρούσε πως μαζί του θα λύσει το πρόβλημα κάτω από τα δοκάρια. Ποιότητα έχει, πολλές παραστάσεις και τη διάθεση να αγωνιστεί ξανά.
Στη Γερμανία σπάνια έπαιζε. Λογικό να τον κουράσει κάποια στιγμή αυτό και ας ήταν το επίπεδο αρκετά υψηλό. Κάπως έτσι ψήθηκε για να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά από 5,5 χρόνια για το αγωνιστικό του restart. Ούτε τα χρήματα τον ένοιαζαν ούτε οι στόχοι στην ομάδα που θα πήγαινε. Μόνο ένα είχε στο μυαλό του. Να παίζει σταθερά ώστε να βρει και πάλι ρυθμό. Του είχε λείψει αυτό.
Έτσι ακριβώς συνέβη. Ο Παναιτωλικός μπορούσε να του το προσφέρει! Μόνο που μετά από 7 ματς και 14 γκολ παθητικό, η ανταποδοτικότητα ΔΕΝ είναι αμοιβαία. Αφήστε που η εμφάνιση του Στεργιάκη στο Κύπελλο με τον Διαγόρα δημιούργησε δεύτερες σκέψεις…
