96 χρόνια ΠΑΟΚ: Σήμερα γιορτάζεις εσύ που ποτέ δεν έφυγες από το πλάι του.
Σήμερα έχεις γενέθλια. Διότι εσύ είσαι ο ΠΑΟΚ.
Στις λύπες. Κυρίως σε αυτές. Που ήταν πολλές, 96 χρόνια τώρα, εσύ ήσουν εδώ για αυτόν.
96 χρόνια ΠΑΟΚ. Στο μαύρο πάντα εκεί. Και στο άσπρο, σε μια γωνιά να χαμογελάς, περήφανος. Γιατί εσύ ξέρεις τι δύσκολα πέρασε.
96 χρόνια ΠΑΟΚ. Στα μαύρα και τα λευκά. Στις χαρές αλλά κυρίως στις λύπες ήσουν εκεί.
Όταν έχανε, όταν λύγιζε, όταν γνώριζε μεγάλες ήττες.
Όταν γνώριζε αδικίες, όταν όλοι τον πολεμούσαν, όταν όλοι ήταν εναντίον του. Εσύ ήσουν εκεί μαζί του, στο πλάι του.
Εσύ είσαι αυτός που ποτέ δεν τον αμφισβήτησες. Ποτέ δεν τον πρόδωσες.
Όταν έφευγες χωρίς Κύπελλο σε τόσους τελικούς. Εσύ εκεί. Έτοιμος να συγχωρήσεις τους πάντες. Πάντα δίπλα του.
Στη Ναντ όταν ο Μπάνε έκλαιγε στο παρκέ. Εσύ τον σήκωσες.
Στο ΣΕΦ στο φάιναλ φορ. Τι τραγωδία. Κι όμως εσύ δεν έφυγες ποτέ.
Εσύ βγηκες στους δρόμους όταν σε αδίκησαν.
Εσύ έφερες πρόεδρο τον Τέο. Εσύ μάτωσες οικονομικά και έγινες ο μεγαλομέτοχος της ομάδας. Εσύ άνοιξες τον δρόμο, έτσι ήρθε ο Ιβάν Σαββίδης στον ΠΑΟΚ.
Εσύ γεννούσες νέους φιλάθλους, όταν χρόνια τώρα, η ομάδα δεν μπορούσε να το κάνει.
Τον είχες δίπλα σου, σαν να ήταν μέλος της οικογένειας σου. Έχασες χρήμα, χρόνο και μία αγάπη. Μάλωσες, αγχώθηκες, θύμωσες, αγανάκτησες, ξέφυγες για αυτόν.
Έκανες χιλιόμετρα. Έμεινες άυπνος, κουρασμένος. Ταξίδεψες παντού.
Ταπεινώθηκες, ένιωσες ντροπή, στεναχώρια. Έκανες λάθη. Μετάνιωσες, προβληματίστηκες. Πέρασες δύσκολα για χάρη του. Έπεσες και σηκώθηκες ξανά. Κράτησες όρθιο τον εαυτό σου και την ομάδα.
Εσύ επαναστάτησες, εσύ έκανες πορείες, συλλαλητήρια, διαμαρτυρίες, καταλήψεις. Εσύ τα έβαλες με ένα ολόκληρο σύστημα.
Μόνος σου εναντίον όλων. Εσύ. Δεκάδες χρόνια τώρα.
Εσύ έφτιαξες το σπίτι μας. Την Τούμπα μας.
Εσύ έκλαψες…
Εσύ πέθανες για αυτόν…
Εσύ κράτησες τη σπίθα ζωντανή..
Εσύ κρατάς τη φλόγα αναμμένη…
Εσύ είσαι ο ΠΑΟΚ.
Χρόνια σου πολλά!
