Ο ΠΑΟΚ κάνει δικό του τον Μπράντον Τόμας και σας παρουσιάζουμε την πορεία του ως τα μέρη μας.
Αν τον δεις μια φορά αρκεί, καταλαβαίνεις απόλυτα το «ποιόν» του. Δεν αφήνει μπαλιά να μη διεκδικήσει, δεν τα παρατάει ποτέ, τρέχει ασταμάτητα. Αφοσιωμένος στο σκοπό, ταγμένος στο καλό του συνόλου. Δεν μπορείς παρά να εκτιμήσεις τη μαχητικότητα του, βασικά αυτό είναι το σήμα κατατεθέν του ως παίκτης. Έτσι μικροκαμωμένος που είναι, μοιάζει σαν ταυρί έτσι οπως ορμά σε κάθε φάση – είναι και ο λόγος που είναι επιρρεπής στις κίτρινες κάρτες. Αν δεν… πονάει ολόκληρος μετά το παιχνίδι, νιώθει σαν να μην έπαιξε.
Είναι δουλευταράς και δεν τον νοιάζει τόσο να φαίνεται αυτός σε γκολ-ασίστ, αρκεί να κερδίζει η ομάδα. Αναντίρρητα πάντως, έχει έλλειψη αποτελεσματικότητας μπροστά από την αντίπαλη εστία κι αυτό του έχει κοστίσει στην καριέρα του. Δεν είναι γκολτζής. Είναι όμως ο επιθετικός που με τις κινήσεις του βοηθάει τη λειτουργία μπροστά ως σύνολο.
Η σούπερ σεζόν του Μπράντον Τόμας στη Μάλαγα – Γιατί δεν έμεινε
Προέρχεται από εξαιρετική σεζόν στη Μάλαγα, ήταν ίσως ο MVP της, δεν έχασε σχεδόν ματς. Επίσης για τα μέτρα του έφτασε σε υψηλά νούμερα σκοραρίσματος (9 γκολ σε 40 ματς). Σε ρόλο δεύτερου επιθετικού κυρίως ή αριστερού εξτρέμ, όπως του αρέσει δηλαδή και εκεί που είναι καλύτερος.
Αλλά είχε υπογράψει συμβόλαιο για ένα έτος. Κι όταν η συζήτηση έφτασε στο αν θα συνεχίσει ή όχι, το οικονομικό αποδείχτηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο. Ζητούσε περισσότερα απ’ όσα μπορούσε να του δώσει το κλαμπ της Ανδαλουσίας. Κι εδώ μπήκε στην ιστορία ο ΠΑΟΚ. Κινήθηκε γρήγορα και συμφώνησε με τον Μπράντον Τόμας. Για συμβόλαιο 1+1.
Η κακή εμπειρία στη Γαλλία και η αναγέννηση στην Παμπλόνα
Θα είναι η δεύτερη εμπειρία του εκτός Ισπανίας. Η πρώτη, δεν ήταν επιτυχής. Πήγε στη Γαλλία και συγκεκριμένα στη Ρεν ως πολλά υποσχόμενος, αντί 3 εκατ. ευρώ. Είχε κάνει ενδιαφέροντα πράγματα στη Μαγιόρκα, στα μέρη του. Το όνομά του μάλιστα ψιθυριζόταν κάποια στιγμή ως και για την Μπαρτσελόνα. Αλλά με εξαίρεση ένα νικητήριο κόντρα στη Μονπελιέ, δεν άφησε το αποτύπωμά του.
Ποτέ του δεν έγινε ένα με το εκεί περιβάλλον – το ακριβώς αντίθετο. Και δεν είναι πως δεν προσπάθησε. Eίναι άλλωστε ευπροσάρμοστος, τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και με εντατικά μαθήματα, είχε μάθει αρκετά καλά τα γαλλικά ώστε να συνεννοείται με άνεση. Να ξανά, η θέληση ως χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Αλλά δεν έκανε ποτέ χωριό με τον κόουτς Κριστιάν Γκουρκίφ ούτε κόλλησε αγωνιστικά με τη φιλοσοφία του κλαμπ της Βρετάνης. Βασικά ήταν λάθος του casting, άλλον παίκτη ήθελαν, παρότι αρχικά είχε φανεί πως θα κολλούσε γάντι με το 4-4-2 που έπαιζε τότε η ομάδα.
Το 2018 δόθηκε δανεικός στην Οσασούνα με οψιόν αγοράς. Θεώρησε και ο ίδιος πως η επιστροφή στην Ισπανία θα του έκανε καλό, πως θα έβρισκε ξανά τον εαυτό του. Μπίνγκο. Στην Πάμπλονα πέρασε υπέροχα την πρώτη του σεζόν, πανηγύρισε μάλιστα την άνοδο στη La Liga. Τον σημάδεψε αυτή η εμπειρία, τον βοήθησε τα μέγιστα αγωνιστικά και ανθρώπινα, έκανε φίλους για μια ζωή.
Οι δανεισμοί και οι ατυχίες
Αλλά η επόμενη αγωνιστική περίοδος, δεν κύλησε το ίδιο καλά. Σε επίπεδο Α’ Κατηγορίας δεν μπόρεσε να φανεί το ίδιο καλός. Δεν έπαιξε πολύ, δεν ήταν βασικός. Το καλοκαίρι του 2020 έτσι, δόθηκε δανεικός στη Χιρόνα. Εκεί είχε ένα σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο. Η πρώτη φορά που χρειάστηκε να μπει στο χειρουργείο.
Ένας τραυματισμός ποτέ δεν έρχεται σε καλό σημείο προφανώς, αλλά ειδικά αυτός ήρθε στο χειρότερο δυνατό timing. Δύο φορές αναβλήθηκε η επέμβαση καθώς ο κορονοϊός είχε μόλις μπει στη ζωή μας και η προτεραιότητα ιατρικώς ήταν αλλού. Φοβόταν αρχικά, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Έλειπε καιρό και όταν επέστρεψε δόθηκε ξανά δανεικός, αυτή τη φορά στη Λεγανές. Δεν ήταν όμως έτοιμος, δεν είχε συνέλθει. Στερούταν ρυθμού, ήθελε χρόνο και εμπιστοσύνη. Δεν τα είχε.
Μπράντον Τόμας, δες τη θετική πλευρά της ζωής
Κι εκεί ήρθε στη ζωή του η Μάλαγα. Η λύτρωση. Απογειώθηκε πέρυσι στα γήπεδα της Segunda. Το πρώτο του γκολ ήρθε 580 μέρες μετά το προηγούμενό του – με τη Χιρόνα τότε. Ένα εύστοχο πέναλτι, τι αξέχαστο συναίσθημα. Του άρεσαν όλα εκει. Και εκτός μπάλας. Κλίμα, άνθρωποι, ποιότητα ζωής. Αλλά δεν έμελλε να συνεχίσει.
Δεν τον πειράζει. Του αρέσει να βλέπει πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων και γίνεται εύκολα αγαπητός στα αποδυτήρια. Ακόμα και τις ατυχίες τις «αγκαλιάζει» ως μέρος της διαδικασίας. Από μικρός έτσι ήταν, τότε που έλιωνε βλέποντας βίντεο του Κριστιάνο Ρονάλντο, προσπαθώντας να ξεκλέψει όσα μπορεί, όσα είναι… ανθρωπίνως δυνατόν. Μαζί πάντα με το δίδυμο αδελφό, τον Ζορντάν, με τον οποίο ξεκίνησαν μαζί την μπάλα, αλλά αυτός λόγω τριών εγχειρήσεων στο δεξί του μάτι, δεν μπόρεσε ποτέ να ασχοληθεί επαγγελματικά με το άθλημα – τον κέρδισε η πολιτική παρεμπιπτόντως.
Η σιέστα ως… υποχρέωση και η αγάπη για τα δελφίνια!
Ο Χοακίν Καπαρός ήταν ο κόουτς που έριξε στα βαθιά τον Μπράντον Τόμας, στα 17 του. Δεν ξεχνά ποτέ πόσο ευτυχισμένος ήταν μετά το πρώτο του γκολ, ακόμα περισσότερο καθώς παρών στις εξέδρες ήταν ο πολυαγαπημένος του παππούς. Γενικώς ομιλώντας και για να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, δεν θα παραλείψει ποτέ τη μεσημεριανή σιέστα. Ο ύπνος το μεσημέρι είναι γι’ αυτόν «υποχρεωτικός».
Του αρέσει επίσης να χαλαρώνει βλέποντας σειρές, πηγαίνοντας για καφέ με φίλους, κάνοντας έναν περίπατο στην παραλία και παίζοντας πινγκ πονγκ. Κι αν δεν είχε γίνει ποδοσφαιριστής, θα ήθελε να ήταν… εκπαιδευτής δελφινιών! Αν μη το άλλο, πρωτότυπο. Και σαφής ένδειξη του πόσο ανοιχτόκαρδος και ιδιαίτερος άνθρωπος είναι!
