Ο Ντομινίκ Κοτάρσκι βρίσκεται ήδη στη χώρα μας για λογαριασμό του ΠΑΟΚ και αναλαμβάνουμε τις συστάσεις.
Όσο όμορφο είναι το Άμστερνταμ, άλλο τόσο είναι και επικίνδυνο. Γεμάτο πειρασμούς, σε κοινή θέα και εύκολα προσβάσιμους. Ένας teenager από την ανατολική Ευρώπη θα μπορούσε άνετα να «κυλήσει». Ο Κοτάρσκι πάντως, ουδέποτε ένιωσε να συγκινείται από τις (αμαρτωλές) απολαύσεις που αθρόα προσφέρονται στην τόσο cool και free πόλη αυτή της Ολλανδίας. Αυτός είχε βρεθεί εκεί, σε αποστολή. Να μάθει, να γίνει καλύτερος, σημαντικός σε ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά κλαμπ του πλανήτη. Άγιαξ be thy name. Ήταν το 2018, ήταν 18 (ετών) όταν άφηνε την Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Αντί (σχεδόν) 2 εκατ. ευρώ.
Ο πραγματικός κίνδυνος για τον Κοτάρσκι
Στην πορεία προέκυψε άλλου είδους κίνδυνος. Να τα παρατήσει, να πάψει να πιστεύει στις δυνάμεις του. Πέρασαν 3,5 χρόνια χωρίς ποτέ να παίξει στην α’ ομάδα. Βαρύ για τον καλώς εννοούμενο εγωισμό του, για την υψηλή φιλοδοξία που κουβαλούσε. Ναι, ήταν πάντα «εκεί κοντά». Ναι, θα είχε κάνει ντεμπούτο αν δεν τραυματιζόταν τη χειρότερη δυνατή στιγμή. Ναι, οι άνθρωποι του συλλόγου ποτέ δεν τον εγκατέλειψαν. Αλλά, τι τα θες, μετράει πως η ευκαιρία που τόσο αποζητούσε, δεν ήρθε.
Η γυναίκα της ζωής του
Όσο περνούσε ο καιρός άρχισε να νιώθει πως μένει πίσω, πως χάνει ένα τρένο που δεν θα περάσει ξανά. Το χειρίστηκε, πάντως, σωστά. Με ηρεμία, ψυχραιμία, υπομονή. Και με την ασύγκριτη βοήθεια της- από το περασμένο καλοκαίρι πια- συζύγου του, Μπερνάρντα. Είναι μαζί από το Γυμνάσιο, από τα 15 τους, ενώ ως αθλήτρια κι αυτή (του μπάσκετ) ήξερε πολύ καλά τι θυσίες και τι ψυχοσύνθεση συνεπάγεται αυτή η ζωή.
«Έφυγα νωρίς από το σπίτι μου, μεγάλωσα έτσι νωρίτερα από άλλους συνομήλικους μου και αυτή μαζί μου. Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον και με έχει βοηθήσει πολλά στα πάντα, είναι η σύντροφός μου και η καλύτερη φίλη μου μαζί. Είναι, όμως, επίσης και η πιο αυστηρή κριτής μου, θα μου πει αμέσως αν δεν της άρεσε η εμφάνισή μου σε ένα ματς», το έχει θέσει ο σταθερά «ερωτοχτυπημένος» νέος άσος του Δικεφάλου.
Ένα βήμα πίσω, δύο μπροστά
Όταν συνεπώς κατάλαβε πως στην Ολλανδία δεν είχε τύχη, είχε την ωριμότητα να αποφασίσει πως δεν πειράζει να κάνεις ένα βήμα πίσω αν είναι αυτό μετά να σε πάει δύο μπροστά. Στην Γκόριτσα πήγε δανεικός για να βρει χρόνο συμμετοχής στο οικείο περιβάλλον της πατρίδας του, στο ακόμα πιο οικείο του Ζάγκρεμπ (εκεί εδρεύει η HNK). Για να ανακτήσει την αυτοπεποίθηση του και να παίξει σε επίπεδο Α’ Κατηγορίας, έστω κι αν το κροατικό δεν είναι το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα εκεί έξω. Αλλά δεν είναι και κακό όπως έχουμε την τάση να το υποτιμάμε. Διαθέτει ποιότητα, διαθέτει potential.
«Δεν μπορώ και ούτε πρόκειται ποτέ να πω άσχημη κουβέντα για τον Άγιαξ, για το χρόνο που πέρασα εκεί. Είναι πραγματικά ένα τεράστιο κλαμπ και έμαθα πολλά. Θέτω πάντα τους υψηλότερους δυνατούς στόχους. Επί προσωπικού, θέλω να παίξω όσο το δυνατόν περισσότερα ματς, να κρατήσω όσο το δυνατόν περισσότερα λευκά παθητικά και παράλληλα να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της», δήλωσε όταν παρουσιάστηκε.
Έφτασε στο στόχο του ο Κοτάρσκι
Συνειδητή επιλογή κι αυτό που ήθελε, το πέτυχε. Ένας μικροτραυματισμός καθυστέρησε την προσαρμογή του, το να βρει ρυθμό και φόρμα. Αλλά μόλις έκανε ντεμπούτο, στις 16 Οκτωβρίου κόντρα στην Ίστρια, το πράγμα μόνο προς το καλύτερο πήγε. Όχι μόνο έγινε το αδιαμφισβήτητο Νο1, αλλά μετά το πέρας της σεζόν, οι περισσότεροι παρατηρητές απ’ αυτόν (θα) ξεκινούσαν σε ερώτηση για τον τοπ κίπερ της κροατικής Λίγκας. Τόσο πολύ ώστε μπήκε στη συζήτηση για την Εθνική. Προς το παρόν πάντως, είναι βασικός στην Ελπίδων της «χρβάτσκα». Με προπονητή τον Ιγκόρ Μπίτσκαν. Να μίλησε άραγε με τον άλλοτε άσο του Παναθηναϊκού για τα μέρη μας; Δεν θα μας έκανε εντύπωση, διόλου.
Το παιδί που είδε τον Μπουφόν και μαγεύτηκε
Τερματοφύλακας έγινε λόγω της πρώτης του ποδοσφαιρικής ανάμνησης. Σε ηλικία 6,5 ετών ρουφούσε τις εικόνες από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας και σαγηνεύτηκε από τον Τζίτζι Μπουφόν. «Τον έβλεπα να αποκρούει και νόμιζα πως πετάει», θα θυμηθεί αργότερα. Αυτό ήταν. Είχε βρει την κλίση του, το «θέλω» του. Ήταν δηλαδή και λίγο… τρελός όπως λέει το κλισέ για τους γκολκίπερ; «Προτιμώ να το λέω θάρρος», απαντάει.
Στην Ντιναμό πήγε όταν ήταν 11 ετών. Στα 13 του μπήκε εσωτερικός στις Ακαδημίες της ομάδας αφού η οικογένειά του δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να τα βγάλει πέρα με τις μετακινήσεις. Ακόμα και σήμερα αυτό θεωρεί ως το πιο δύσκολο που έχει κάνει. Το ότι δηλαδή άφησε την οικογένειά του σε τόσο μικρή ηλικία. Γι’ αυτό και η μετέπειτα ξενιτιά στο Άμστερνταμ, του φάνηκε «παιχνιδάκι». Γι’ αυτό και θεωρεί πως μπορεί να προσαρμοστεί παντού.
Ο ακριβότερος για να… φύγει
Η Θεσσαλονίκη θα γίνει τώρα η πόλη του. Ασκώντας την οψιόν αγοράς του 1 εκατ. ευρώ από τον «Αίαντα» η Γκόριτσα έκανε υπέρβαση για τα μέτρα της, την πιο ακριβή μεταγραφή της ιστορίας της. Αλλά αυτή είναι η… μισή αλήθεια. Το έκανε μόνο και μόνο επειδή είχε συμφωνήσει με τον ΠΑΟΚ. Αντί 1,7 εκατ. ευρώ συν 10% από πιθανή μεταπώληση, σύμφωνα με όσα γράφουν οι Κροάτες. Σε αυτές τις γεμάτες εξελίξεις μέρες για τον Δικέφαλο με μεταγραφές όπως αυτή του σούπερ ταλαντούχου Τιάγκο Ντάντας, έρχεται κι αυτό το deal. Να δούμε αν θα το θυμόμαστε μελλοντικά ως αυτό που έλυσε το ζήτημα του Νο1 για την ομάδα.
