Με αφορμή το αίσιο όπως όλα δείχνουν, τέλος της υπόθεσης Σαματά για τον ΠΑΟΚ, καλό θα ήταν να γίνει μια επισήμανση για την έως τώρα στρατηγική στο μεταγραφικό κομμάτι.
Ο ΠΑΟΚ πήγε σε ένα μεγάλο μέρος των κινήσεών του σε περιπτώσεις που θα έκαναν αίσθηση.
Κυρίως στην επίθεση. Το κακό είναι πως αναλώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε αυτές. Δηλαδή δαπανήθηκε ενέργεια και χρόνος για περιπτώσεις που τελικά δεν ευδοκίμησαν.
Το ζήτημα Γκαμπιαντίνι είναι ενδεικτικό. Ο ΠΑΟΚ το πάλεψε για μια μεταγραφή που θα έκανε αίσθηση αλλά βγήκε χαμένος. Φάνηκε πως η ομάδα δεν έκανε δεκτά τα όσα ήθελε τελικά ο Ιταλός επιθετικός και για αυτό δεν έγινε η μεταγραφή.
Στη συνέχεια υπήρξε το θέμα του Ρώσου Τσάλοφ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας μια και όντως όλα συγκλίνουν ότι υπήρχε πρόταση 4 εκατομμυρίων ευρώ. Που όμως η ρωσική ομάδα δεν έκανε δεκτή.
Και εκεί χάθηκε χρόνος.
Μπορεί λοιπόν να φαίνεται να κερδίζεται η μάχη για τον Σαματά αλλά υπάρχει και το θέμα του χαφ. Ο ΠΑΟΚ θέλει ποιοτικό ποδοσφαιριστή για τη μεσαία γραμμή και δείχνει να αναλώνεται περισσότερο από όσο θα έπρεπε στον Οζντόεφ.
Καλός παίκτης αλλά άλλοι δεν υπάρχουν;
Το ερώτημα είναι σημαντικό μια και η έως τώρα πορεία του ΠΑΟΚ δείχνει μια σχετική αδυναμία στις ποιοτικές εναλλακτικές.
