ΠΑΟΚ

ΠΑΟΚ: Ένας χρόνος από το «αντίο» στον Τσίντογλου

Ενημερώθηκε στις 24 Μαρ 2021 - 08:08 Ένας χρόνος πέρασε από τον θάνατο του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή του Δικεφάλου, Νότη Τσίντογλου. Ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του Δικεφάλου στη δεκαετία του 1950.

Συντάκτης: Βασίλης Μπαντής Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά

ΠΑΟΚ: Ένας χρόνος πέρασε από τον θάνατο του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή του Δικεφάλου, Νότη Τσίντογλου. Ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του Δικεφάλου στη δεκαετία του 1950.

Φτωχότερη έγινε σαν σήμερα, 24/3/2020 η οικογένεια του ΠΑΟΚ. Ο Νότης Τσίντογλου «έφυγε» από τη ζωή. Υπήρξε ένας σπουδαίος άνθρωπος αλλά και μεγάλος παίκτης του Δικεφάλου, που φόρεσε την φανέλα των «ασπρόμαυρων» από το 1947 ως το 1960.

Ο Νότης Τσίντογλου, για 13 ολόκληρα χρόνια τίμησε την φανέλα του ΠΑΟΚ όσο λίγοι. Μέλος του Δικεφάλου της χρυσής εποχής (1953-1957). Είχε αγωνιστεί στο πρώτο παιχνίδι που έγινε στην Τούμπα (σ.σ. φιλικό την ημέρα των εγκαινίων) στις 6/9/1959 με αντίπαλο την ΑΕΚ.

Τα συναισθήματά του για τον Δικέφαλο δεν έμειναν ποτέ κρυφά στο πέρασμα των χρόνων. Τα λόγια του στην ταινία «90 χρόνια ΠΑΟΚ – Νοσταλγώντας το μέλλον», του Νίκου Τριανταφυλλίδη, έκαναν τους πάντες να βουρκώσουν.

«Ξέρεις ποιο τραγούδι μου αρέσει και το ακούω; “Ας ξαναγινόμασταν και πάλι πιτσιρίκια”. Ειλικρινά, όχι για τίποτα άλλο, στον ΠΑΟΚ να έπαιζα… πολύ θα το ήθελα…», είπε χαρακτηριστικά και «ράγισε καρδιές».

Παράλληλα, διηγήθηκε τις αναμνήσεις του στα «ασπρόμαυρα», έχοντας ζήσει από τα πρώτα χρόνια ίδρυσης της ομάδας.

«90 χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι τι ψυχή έπρεπε να έχουν. Να έρθεις πρόσφυγας, να χαθεί όλο το βιός του και να ασχολείσαι να ιδρύσεις ομάδα.

Στην εποχή μου, από την Καμάρα και πάνω ήταν η ντόπιοι. Οι Ηρακληδείς. Οι προύχοντες της Θεσσαλονίκης ήταν οι Αρειανοί. Στους μαχαλάδες στις γειτονιές, Νεάπολη, Τούμπα, Καλαμαριά, Σταυρούπολη ήταν οι πρόσφυγες, οι ΠΑΟΚτσήδες. Οι οποίοι για να έρθουν στο γήπεδο ξεκινούσαν δύο ώρες πριν».

Και συνέχισε: «Από τότε βγήκε εκείνο το σλόγκαν «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί». Η ώρα 11 έπαιζε η δεύτερη ομάδα. Η ώρα 1 η τρίτη και ώρα 3 η πρώτοι. Τότε οι οπαδοί του ερχόνταν στο γήπεδο με το καρβέλι τους, λίγο ψωμί λίγο ελιές. Έρχονταν από τις 11 μέχρι που παίζαμε εμείς, το ψωμί είχε ξεραθεί. Αυτοί το έτρωγαν και έλεγαν, «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί»».

«Όταν πρωτοπήγα στον ΠΑΟΚ ήμουν αδύνατος. Ήμουν «ΠΑΟΚτσιδάκι» όμως. Μου δώσαν μία φανέλα και όταν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη είδα ότι ήταν πολύ μεγάλη. Στεναχωρήθηκα! Όμως σκέφτηκα, μεγάλος ο ΠΑΟΚ, μεγάλες και οι φανέλες. Και έτσι το ξεπέρασα».