Υπάρχουν ματς που απλώς δεν γίνεται να τα κερδίζεις. Ο ΠΑΣ Γιάννινα το γνώριζε αυτό πριν παίξει με τον Ολυμπιακό. Με τις απουσίες που είχε, θα έπρεπε να γινόταν κάτι απίθανο για να γλιτώσει την ήττα. Να μην μπαίνει η μπάλα μέσα, να βγάλει τα πάντα ο τερματοφύλακάς του, να γίνει μία ηρωική εμφάνιση.
Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός προηγήθηκε νωρίς, όλα τελείωσαν. Μπορεί να μην είναι καλά οι Πειραιώτες και να πήγαν το ματς στο ρελαντί, όμως, ήξεραν πως πολύ δύσκολα θα απειληθούν. Αυτό ακριβώς συνέβη.
Ο Ηρακλής Μεταξάς έκανε κάποιες περίεργες επιλογές. Μπορεί να πει κανείς πως ήταν θέμα έμπνευσης η χρησιμοποίηση του Παντελάκη ως φορ. Υπήρχε ένα σκεπτικό πίσω από αυτή την κίνηση, που δουλευόταν στις τελευταίες προπονήσεις. Το πρόβλημα, όμως, με τη συγκεκριμένη επιλογή είναι ξεκάθαρο.
Τι κέρδισε ο ΠΑΣ Γιάννινα βάζοντας φορ έναν στόπερ σε ένα ματς που εξ αρχής έμοιαζε χαμένο; Δεν θα ήταν προτιμότερο να παίξει για παράδειγμα ένας εκ των Μίνα ή Λώλη; Όχι γιατί θα άλλαζε η εικόνα του αγώνα, αλλά γιατί πρέπει αυτά τα παιδιά σταδιακά να εξελιχθούν.
Η φιλοσοφία του ΠΑΣ Γιάννινα ως κλαμπ τα τελευταία χρόνια αυτή είναι, να αναδεικνύει ποδοσφαιριστές. Το ερώτημα που τίθεται είναι το αν μπορεί ο Μεταξάς να υπηρετήσει αυτό το πλάνο. Ο Λιάσος μπήκε στο ημίχρονο γιατί προτιμήθηκε να ταλαιπωρηθεί ως δεκάρι ο Σιόντης για 45′. Ο Λώλης μπήκε στο 60′ γιατί ξεκίνησε ο Τριάδης, που δεν φαίνεται να μπορεί να δώσει πολλά. Ο Μίνα πέρασε στο ματς στο 80′.
Και το ματς με τον Ολυμπιακό είναι απλώς η αφορμή για τη συγκεκριμένη συζήτηση. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Σε άλλους αγώνες, όμως, μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως κυνηγώντας το αποτέλεσμα, θυσιάζεις ενίοτε και την εξέλιξη των νεαρών. Σε αυτόν με τον Ολυμπιακό τέτοιος ισχυρισμός δεν γίνεται να σταθεί.
