Έπρεπε να βγουν και να παίξουν. Οι παίκτες της Εθνικής Ελλάδας ήταν υποχρεωμένοι να κατέβουν στο παιχνίδι κόντρα στην Εθνική Αγγλίας. Το έκαναν. Έσφιξαν την καρδιά τους, είπαν ένα ηχηρό θα το κάνω και το έκαναν. Για τον Γιώργο τους.
«Το όνομά μου είναι Γιώργος τώρα», είχε πει στις πρώτες του κουβέντες ως Έλληνας διεθνής. Οι συμπαίκτες του, οι φίλοι του, οι παίκτες της Εθνικής Ελλάδας δεν ήθελαν να παίξουν. Για τον Γιώργο. Πάλι για τον Γιώργο. Σε ένδειξη σεβασμού.
Από τη στιγμή που δεν γινόταν όμως αλλιώς, έπρεπε να παίξουν. Αυτή τη φορά όμως, δεν θα έπαιζαν για τον Γιώργο. Θα κέρδιζαν για τον Γιώργο. Κρατώντας τη φανέλα με το νούμερο 2 μπήκαν στο γήπεδο, γι΄ αυτήν έδωσαν το κάτι παραπάνω, σκοράροντας… δύο γκολ. Στο καλύτερο παιχνίδι της Ελλάδας εδώ και πολλά χρόνια απέναντι σε μια υπερδύναμη. Διότι, η Αγγλία είναι υπερδύναμη.
Ας μην το ξεχνάμε. Με την Αγγλία έπαιζε η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μέσα στο Γουέμπλεϊ. Με άλλα λόγια, είχαν μια αποστολή εξαιρετικά δύσκολη για να πάρουν νίκη. Την πήραν όμως. Διότι, με αυτό τον τρόπο ήθελαν να αποχαιρετίσουν τον Τζορτζ Μπάλντοκ οι συμπαίκτες του.
Με ένα τέλειο παιχνίδι, μια ψυχωμένη παρουσία και εμφάνιση. Σίγουρα, αν και αυτή η επιτυχία ήρθε απέναντι στην αγαπημένη του Αγγλία, όπως αγαπημένη του έγινε και η Ελλάδα, σίγουρα ο Γιώργος Μπάλντοκ θα γελάει από ψηλά.
ΔΗΛΩΣΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟ ΓΥΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
