Ρόμπολα: Τίποτε δεν είναι τυχαίο… Όλα έχουν στοιχηθεί σε μια γραμμή, την οποία έχει χαράξει, γυναικείο χέρι! Τα τελευταία χρόνια το ποδόσφαιρο, έχει δεχθεί έναν εισβολέα, που έχει κτητικές τάσεις… Κι αυτό θα το βοηθήσει να ανέβει ένα ακόμη σκαλί, στην παγκόσμια αθλητική κατάταξη. Παράλληλα με την αλλαγή προς το καλύτερο της αγωνιστικής διάθεσης, η γυναίκα στο ντόπιο ποδόσφαιρο, πλέον εκπροσωπείται και σε επίπεδο Ένωσης!
Η Αριστέα Ρόμπολα, μέλος του ΔΣ της ΕΠΣ Αχαίας, αλλά και της Επιτροπής του γυναικείου ποδοσφαίρου της ΕΠΟ… είναι ο φύλακας άγγελος… Είναι η «πρέσβειρα» του αθλήματος, που τα τελευταία χρόνια, έχει ανοίξει τις πύλες του και δέχεται στην αγκαλιά του, αρκετές εκατοντάδες κορίτσια, που βλέπουν ακριβώς το ίδιο όνειρο με τα αγόρια… Κάποτε να φορέσουν τη φανέλα μεγάλων συλλόγων.
Το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι τυχερό, που στο διάβα του, συνάντησε την Ρόμπολα. Μια ισχυρή ποδοσφαιρική παραγοντική προσωπικότητα, που κάνει τη διαφορά. Που ψυχή τε και σώματι, έχει αφιερωθεί στο ποδόσφαιρο της γυναίκας. Που η καθημερινότητά της, είναι γεμάτη, ενώ η ίδια, σκέφτεται τρόπους και μεθόδους, για το πώς, αυτό το άθλημα, θα γίνει ακόμη καλύτερο. Αυτός είναι και ο λόγος, που σήμερα ανοίγει την καρδιά της, αλλά και τα… χαρτιά της, όσον αφορά το ποδόσφαιρο της γυναίκας…
Και η πρώτη ερώτηση είναι αυθόρμητη;
-Γιατί τόσο πάθος για το γυναικείο ποδόσφαιρο;
– (Γέλια). Γιατί πρωτίστως είμαι γυναίκα. Μ’ αρέσει που η γυναίκα, βρήκε το χώρο που αναζητούσε τόσα χρόνια εναγωνίως, χωρίς κανείς να της το δίνει. Όμως πιστεύω, έστω και αργά, και ύστερα από πολλές προσπάθειες το πετύχαμε αυτό. Κι αυτό το χρεώνονται όλες όσες το προσπάθησαν με πάθος!
– Χωρίς πάθος δηλαδή δεν θα γινόταν τίποτε;
– Απολύτως τίποτε! Και είμαι σίγουρη γι αυτό. Το ποδόσφαιρο εξ άλλου είναι το άθλημα των αντιθέσεων και των… άκρων, κάποιες φορές, όταν οι καταστάσεις το επιβάλλουν. Έτσι χωρίς αυτό (πάθος), θα ήμασταν ακόμη στην αρχή, όπως είχαν ξεκινήσει οι… «αρχαίοι προ ημών πρόγονοι». Και σ’ αυτό είμαι υπερήφανη;
– Μόνον σ’ αυτό είσαι υπερήφανη;
– Όχι μόνον, αλλά και για πολλά άλλα ακόμη. Όπως η γυναίκα αρχίζει και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και ως θεσμικός παράγοντας. Θέλω να διευκρινίσω, πως είμαι μια από τις πρώτες γυναίκες, που οι ομάδες της Αιτωλοακαρνανίας με έστειλαν στο ΔΣ της Ένωσής τους, αλλά το ίδιο έγινε και στην Αχαία. Και το τιμώ αυτό. Θεωρώ πως μέχρι στιγμής έχω δικαιώσει όλους όσοι με επέλεξαν και θα συνεχίσω να υπηρετώ το άθλημα που λατρεύω.
– Σε βλέπω, έτσι όπως το πας, σε λίγο να διεκδικείς κι έναν σημαντικό θώκο στους ευρωπαϊκούς θεσμούς ή δεν σε ενδιαφέρει;
– (Και πάλι γέλια)… Είναι νωρίς ακόμη για κάτι τέτοιο. Αν και με κολακεύει, τώρα που το ακούω. Άλλωστε γιατί είναι κακό μια ελληνίδα γυναίκα που αγαπά το ποδόσφαιρο και το υπηρετεί να μην το κάνει και σε πιο υψηλό επίπεδο. Πάντως θα ήταν μια πολύ σπουδαία κατάκτηση, αν κάποια στιγμή γίνει ΚΑΙ αυτό. Όμως αυτό είναι μια υπόθεση όλων… ‘Όμως στην Ευρώπη τα πράγματα είναι πιο απλά. Θα δούμε τη γυναίκα σε διοικητικές θέσεις (ΦΑΤΜΑ ΣΑΜΟΥΡΑ), στην διαιτησία (ΦΡΑΠΑΡ σε CHAMPIONS LEAGUE ανδρών), σε συλλόγους (ΣΟΥΛΟΥΚΟΥ CEO στην ΡΟΜΑ). Φυσικά δεν θα προσπεράσουμε τις αθλήτριες συνολικά που κατάφεραν στον τελικό γυναικών CHAMPIONS LEAGUE να τις παρακολουθούν 91.000 θεατές.
– Και επιστρέφουμε στη ντόπια πραγματικότητα…
– Η επιλογή μου ως μέλος στην Επιτροπή γυναικείου ποδοσφαίρου της χώρας μας ήταν για μένα μια νέα πρόκληση με πολλές ευθύνες. Ταυτόχρονα, μεγαλύτερη υποχρέωση από την πλευρά μου να φανώ αντάξια της εμπιστοσύνης των μελών της Ε.Ε. της Ομοσπονδίας, να κερδίσω τον σεβασμό όλων όσων ασχολούνται με το ποδόσφαιρο γυναικών και να βάλω έτσι ένα λιθαράκι στην ανάπτυξη του. Χωρίς όμως ομαδική δουλειά, το πνεύμα συνεργασίας ανάμεσα στα μέλη της Επιτροπής, στον πρόεδρο κ. Φύτρα και τις ομάδες των πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου γυναικών δεν μπορούμε να επιτύχουμε. “Η ισχύς εν τη ενώσει” λέει το αρχαίο μα σοφό γνωμικό και μόνο όλοι οι παράγοντες ενωμένοι θα μπορέσουμε να δώσουμε την ώθηση που χρειάζεται ώστε να εξελιχθεί, να αναπτυχθεί και να βρει τη θέση που του αρμόζει στο χώρο.
– Η Αχαία συμπαθεί το γυναικείο ποδόσφαιρο;
– Η Αχαΐα έχει τρεις εκπροσώπους στην Β΄ Εθνική κατηγορία με τον Ίκαρο Πετρωτού, τον Ατρόμητο Ζαρουχλεΐκων, τον Άρη Πατρών και στην Γ΄ Εθνική κατηγορία τις Λύκαινες Αιγιάλειας με τις ομάδες μας έχουν και τμήματα ακαδημιών κοριτσιών. Αυτό από μόνο του φανερώνει την δουλειά που γίνεται από τα σωματεία μας. Ως ΕΠΣ ήμασταν έτοιμοι για την διοργάνωση προεπιλογής εθνικών ομάδων. Πραγματοποιήθηκαν προπονήσεις για την επιλογή των κοριτσιών που θα την απαρτίζουν, όμως η διοργάνωση τελικά δεν εγκρίθηκε από την ΕΕ της ΕΠΟ για φέτος. Νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση ως πρόεδρος της επιτροπής ποδοσφαίρου γυναικών της ΕΠΣ Αχαΐας και ευελπιστώ ότι του χρόνου θα έχουμε ακόμα περισσότερες ομάδες γυναικών. Τα κορίτσια της Αχαΐας επιλέγουν όλο και περισσότερα το ποδόσφαιρο ως άθλημα τους.
-Πως τα βλέπεις εκ των έσω και από την Επιτροπή γυναικείου ποδοσφαίρου;
– Η επιλογή μου ως μέλος στην Επιτροπή γυναικείου ποδοσφαίρου της χώρας μας ήταν για μένα μια νέα πρόκληση με πολλές ευθύνες. Ταυτόχρονα, μεγαλύτερη υποχρέωση από την πλευρά μου να φανώ αντάξια της εμπιστοσύνης των μελών της Ε.Ε. της Ομοσπονδίας, να κερδίσω τον σεβασμό όλων όσων ασχολούνται με το ποδόσφαιρο γυναικών και να βάλω έτσι ένα λιθαράκι στην ανάπτυξη του. Χωρίς όμως ομαδική δουλειά, το πνεύμα συνεργασίας ανάμεσα στα μέλη της Επιτροπής, στον πρόεδρο κ. Φύτρα και τις ομάδες των πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου γυναικών δεν μπορούμε να επιτύχουμε.
“Η ισχύς εν τη ενώσει” λέει το αρχαίο μα σοφό γνωμικό και μόνο όλοι οι παράγοντες ενωμένοι θα μπορέσουμε να δώσουμε την ώθηση που χρειάζεται ώστε να εξελιχθεί, να αναπτυχθεί και να βρει τη θέση που του αρμόζει στο χώρο. Η Αχαΐα έχει τρεις εκπροσώπους στην Β΄ Εθνική κατηγορία με τον Ίκαρο Πετρωτού, τον Ατρόμητο Ζαρουχλεΐκων, τον Άρη Πατρών και στην Γ΄ Εθνική κατηγορία τις Λύκαινες Αιγιάλειας με τις ομάδες μας έχουν και τμήματα ακαδημιών κοριτσιών. Αυτό από μόνο του φανερώνει την δουλειά που γίνεται από τα σωματεία μας.
Ως ΕΠΣ ήμασταν έτοιμοι για την διοργάνωση προεπιλογής εθνικών ομάδων. Πραγματοποιήθηκαν προπονήσεις για την επιλογή των κοριτσιών που θα την απαρτίζουν, όμως η διοργάνωση τελικά δεν εγκρίθηκε από την ΕΕ της ΕΠΟ για φέτος. Νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση ως πρόεδρος της επιτροπής ποδοσφαίρου γυναικών της ΕΠΣ Αχαΐας και ευελπιστώ ότι του χρόνου θα έχουμε ακόμα περισσότερες ομάδες γυναικών. Τα κορίτσια της Αχαΐας επιλέγουν όλο και περισσότερα το ποδόσφαιρο ως άθλημα τους. Ένα σημαντικό επίσης βήμα έγινε και με την πρώτη πανελλαδικά ημερίδα ποδοσφαίρου γυναικών που διοργανώθηκε στην πόλη μας από την εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ» υπό την αιγίδα της ΕΠΣ ΑΧΑΊΑΣ.
Ακούστηκαν τοποθετήσεις από όλες τις πλευρές, από την ΕΠΣ ΑΧΑΙΑΣ με την παρουσία του προέδρου κου Δανιήλ και εμένα ως Πρόεδρος της Επιτροπής Ποδοσφαίρου Γυναικών του νομού μας, από τον κο Αγγελόπουλο εκ μέρους της Επιτροπής Ποδοσφαίρου Γυναικών της ΕΠΟ, από Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, τον ομοσπονδιακό προπονητή νεανίδων και κορασίδων κο Παπακώστα, προπονητές, παράγοντες, αθλήτριες των σωματείων μας. Το μεγαλύτερο βήμα όμως για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου γυναικών θεωρώ πως θα είναι η δημιουργία της Ένωσης Ποδοσφαίρου Γυναικών ως ανεξάρτητη Πανελλήνια Ένωση.
-Να υποθέσω πως έφερες γούρι και στην Εθνική μας ομάδα των Κορασίδων στη Λιθουανία;
-Είναι τιμή για κάθε Έλληνα να φέρει το Εθνόσημο στο στήθος και γίνεται πιο μεγάλη όταν εκπροσωπεί τη χώρα στο εξωτερικό. Η ευθύνη του αρχηγού μιας αποστολής Εθνικής Ομάδας είναι ευθύνη γιατί πρέπει να είσαι σε διαρκή ετοιμότητα για ότι αφορά την αποστολή και ευχαριστώ τους αρμόδιους που με εμπιστεύονται για τον ρόλο αυτό. Εγώ από μεριά μου είμαι πολύ γεμάτη από τις στιγμές που έζησα σ αυτή την αποστολή και ευχαριστώ πρώτα τον Θεό που δεν υπήρξε τραυματισμός παικτριών μας κα μετά την τύχη και καλή δουλειά του μηδέν γκολ στο τέρμα μας.
Οι Εθνικές μας ομάδες γυναικών όλων των κατηγοριών με τη δουλειά που γίνεται στους συλλόγους και από τους ομοσπονδιακούς προπονητές κοιτάνε στα μάτια πλέον κάθε αντίπαλο εκτός συνόρων». Το καλοκαίρι ας γεμίσουμε όλοι τις μπαταρίες μας ώστε να μπούμε ακόμα πιο δυναμικά στον νέα ποδοσφαιρική περίοδο με υγεία για όλους, με τραυματισμούς μακριά, με δύναμη και υπομονή για όλους τους παράγοντες, προπονητές, αθλητές και θεατές.
Η κουβέντα με τη «πρέσβειρα» του ελληνικού γυναικείου ποδοσφαίρου, έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος, δεν τελειώνει ποτέ. Μπορεί να διαρκέσει ώρες, αλλά και μέρες (χωρίς υπερβολή). Η ίδια έχει πολλά να πει, αλλά και να δώσει. Είναι ένα παραγοντικό ταλέντο, που εν τέλει δεν χάθηκε, όπως άλλα ταλέντα. Αλλά τόσο η Ένωση Αχαίας, όσο και η ΕΠΟ, κατάφεραν να το αξιοποιήσουν και σήμερα, έχουμε μια ισχυρή προσωπικότητα, που νοιάζεται για την Ελληνίδα ποδοσφαιρίστρια και κάθε μέρα παλεύει για το καλό του χώρου, αλλά και των δικαιωμάτων των κοριτσιών που αγαπούν το ποδόσφαιρο.