Ο Μανώλης Σιώπης έκανε δύο σπουδαίες εμφανίσεις με την Εθνική Ελλάδας. Τόσο στο Λονδίνο κόντρα στην Αγγλία, όσο και στο εντός έδρας παιχνίδι απέναντι στην Ιρλανδία. Από τους κορυφαίους του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Η παρουσία του άνοιξε θέμα συζήτησης για τον Ολυμπιακό και για το αν έπρεπε να αποχωρήσει.
Το γεγονός είναι ένα: Ο Ολυμπιακός δεν του έδωσε πραγματική ευκαιρία. Επιπρόσθετα, ο τρόπος που έφυγε δεν ήταν και ο πλέον ενδεδειγμένος. Αλλά ας αφήσουμε όλα αυτά στην άκρη. Ναι, ο Μανώλης Σιώπης είναι ένα αναπόσπαστο μέλος της Εθνικής Ελλάδας. Ταιριάζει, «κολλάει», κάνει δουλειές μέσα στο γήπεδο που άλλος παίκτης δεν μπορεί να φέρει εις πέρας.
Υποσημείωση εδώ: Η Εθνική Ελλάδας έχει τεράστιο ποιοτικό έλλειμμα στις συγκεκριμένες θέσεις, αυτές των χαφ. Υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για τον 30χρονο μέσο της Κάρντιφ. Τα τρεξίματά του είναι αδιάκοπα. Στοιχείο που στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να το προσπεράσεις.
Ο Σιώπης στον Ολυμπιακό…
Στον Ολυμπιακό όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Ναι, οι παίκτες που τρέχουν είναι απαραίτητοι σε όλες τις ομάδες. Αλλά δεν γίνεται να παίζεις στην ομάδα του Πειραιά και να μην είσαι μπαλάτος χαφ. Το ότι μπορεί να έχουν περάσει χαφ και παίκτες γενικώς από τον Ολυμπιακό που δεν την… έβρισκαν, σε σχέση με τον Σιώπη, είναι άλλη ιστορία.
Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός έχει Μουζακίτη, Έσε και Τσικίνιο βασική τριάδα, για παράδειγμα. Ο Έσε που από τους τρεις είναι ο λιγότερο τεχνίτης, τρέχει όσο ο Σιώπης (αν όχι παραπάνω) και έχει καλύτερα ποδοσφαιρικά στοιχεία από τον Έλληνα χαφ. Ακόμα και τη σέντρα στο γκολ του Ελ Κααμπί στον τελικό του Conference League να σκεφτεί κανείς, δεν θα την έκανε ο Σιώπης. Θα έκανε πάσα δίπλα, ή κάτι άλλο.
Η συζήτηση για τον Σιώπη και τον Ολυμπιακό είναι διαχρονική. Θα γίνεται πάντα σε κάθε καλή του εμφάνιση. Η πραγματικότητα όμως είναι πως και οι δύο πλευρές ζουν καλύτερα με την επιλογή να μην είναι μαζί.
