Αρκεί η αλλαγή μίας φανέλας. Συγκεκριμένου χρώματος. Το πλήθος ξεσηκώνεται. Αισθάνεται προδομένο. Αδικημένο. Και (άδικα ή δίκαια) ξεσπά.
Η ποδοσφαιρική… προδοσία δεν κοιτά ούτε χρώματα, ούτε χρόνια, μηδέ θέσεις. Απλά συμβαίνει. Άλλες περνούν απαρατήρητες. Μερικές όχι.
Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος είναι μία από τις περιπτώσεις, όπου το βλέμμα δεν πρόκειται να μείνει αδιάφορος. Μολονότι ένας αθλητής δε μπορεί να είναι μεγαλύτερος από το ίδιο το παιχνίδι, η υποδοχή του άλλοτε «κιτρινόμαυρου» και νυν «ερυθρόλευκου» θα είναι θερμή.
Μόνο που οι παλιές εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Εκείνες που θα θυμηθούμε παρακάτω. Γεμάτες αποδοκιμασίες, ιπτάμενα χαρτάκια, μπόλικη βωμολοχία και φυσικά η απόλυτη ονείρωξη για τον… προδομένο οπαδό: η αποκαθήλωση ενός ειδώλου.
Θεωρητικά, η πρώτη μεγάλη αποκαθήλωση έγινε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Ο «Ναός» γέμισε ασφυκτικά, δύο φορές, για την επιστροφή του Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Πεταμένα «χαρτονομίσματα» στο γρασίδι του γηπέδου της Φιλααδέλφειας.
Την πρώτη ο αγώνας δεν έγινε, λόγω της καταρρακτώδους βροχής. Την επομένη η μπάλα κύλησε και ο Σερβοέλληνας προπονητής έζησε τον δικό του… Γολγοθά.
Εκείνο το απόγευμα τα… σχολιανά του είχε ακούσει και ο Ρέφικ Σαμπανάζοβιτς, ο οποίος είχε ακολουθήσει τον Μπάγεβιτς στο Λιμάνι.
https://www.youtube.com/watch?v=N2QBI8TEl5Q
Όταν ο Αλεξανδρής… πέταξε τα «κιτρινόμαυρα»
Η κόντρα της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό για την αλλαγή φανέλας έχει και άλλον ένα πρωταγωνιστή. Τον Αλέκο Αλεξανδρή.
«Μέσα μου όμως είχα μια μικρή ελπίδα ότι στο τέλος ίσως υπερίσχυε η αγάπη που είχαν για μένα προτού φύγω από την ομάδα της ΑΕΚ και ίσως δεν ξεχνούσαν την προσφορά μου. Γελάστηκα όμως και όταν μπήκα σαν αλλαγή στο παιχνίδι στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα, οι οπαδοί της ΑΕΚ όρθιοι με έβριζαν και με αποδοκίμαζαν. Εκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποσπάσουν την προσοχή μου από το παιχνίδι. Έβγαλαν με τον δικό τους τρόπο την απογοήτευση και την πίκρα που ένιωθαν. Προσπάθησα και τα κατάφερα να αυτοσυγκεντρωθώ στον αγώνα κλείνοντας τα αφτιά μου στις φωνές της εξέδρας. Στο τέλος της συνάντησης αισθάνθηκα άσχημα λόγω του αποτελέσματος. Η ισοπαλία 2-2 δεν μας ικανοποίησε γιατί επιτεύχθηκε στο τέλος του αγώνα. Για μία στιγμή μόνο μου ήρθε στο μυαλό η συμπεριφορά τους, αλλά το ξέχασα αμέσως, όπως ξέχασαν και αυτοί την προσφορά τριών ετών που είχα στην ΑΕΚ», είχε δηλώσει το 2008 στο «ΒΗΜΑ» ο Έλληνας επιθετικός.
Εσείς μπορείτε να θυμηθείτε μία από τις εμφανίσεις του Αλεξανδρή στα… Φιλαδέλφεια (1997) και το γκολ που είχε σημειώσει και φυσικά είχε πανηγυρίσει με έξαλλο τρόπο μπροστά στη Θύρα 21, η οποία είχε φίλους του Ολυμπιακού.
https://www.youtube.com/watch?v=HYv12h6lFgs
Ο συνδετικός… κρίκος του Μανωλά
Η τελευταία φορά που το ΟΑΚΑ περίμενε έναν πρώην «κιτρινόμαυρο» και νυν «ερυθρόλευκο». Ο Κώστας Μανωλάς δεν έχει πλέον σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, αλλά εκείνο το απόγευμα είχε ακούσει τα εξ΄αμάξης από το κοινό του γηπέδου στην Καλογρέζα.
Όχι μόνο όταν πάτησε το γρασίδι, αλλά από την ώρα που ο κόσμος ξεκίνησε να μπαίνει στις θύρες. Η αναζήτηση της αποκαθήλωσης, βλέπετε…
Και οι άλλες περιπτώσεις…
Τοποθετούνται όλες στο ίδιο… καζάνι, επειδή δεν έφτασαν τις παραπάνω: Γρηγόρης Γεωργάτος, Κρίστσιαν Νέμεθ, Ραφίκ Τζιμπούρ…
Ισως στην επιφάνεια του… καζανιού μπορεί να τοποθετηθεί ο Ντανιέλ Μπατίστα. Η μετακίνησή του στον Ολυμπιακό, το καλοκαίρι το 1992, έφερε μπόλικες αποδοκιμασίες. Αν και στην περίπτωσή του ήταν… περασμένη ξεχασμένα όταν φόρεσε ξανά τη φανέλα της ΑΕΚ.
Το… μπόνους του Αντώνη Νικοπολίδη
Από την επόμενη ιστορία απουσιάζει η ΑΕΚ. Αφορά μόνο τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Και μία από τις επιστροφές του στο γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης».
Ο διεθνής γκολκίπερ, κάτοχος του EURO 2004, άλλαξε φανέλα εκείνο το καλοκαίρι. Στη συνείδηση του κόσμου το είχε πράξει λίγο νωρίτερα. Γι’ αυτό και κατά τη διάρκεια των εορτασμών του νταμπλ, ο Νικοπολίδης είχε αποδοκιμαστεί έντονα.
Τα χρόνια κύλησαν και κάθε φορά που ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού, πια, επέστρεψε σε… πράσινο έδαφος, ο κόσμος τον καλωσόριζε με τον τρόπο του.
