Κοιτάς τους αριθμούς και δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Απόλλων Σμύρνης είναι η χειρότερη ομάδα της Super League 1. Δεν μπορεί να σκοράρει με τίποτα, σπάνια δημιουργεί, ενώ ακόμη και αμυντικά δεν είναι όλα ρόδινα. Ας μη βάλουμε σε αυτό την έλλειψη οργάνωσης, την παντελή αδυναμία στήριξης ενός πλάνου και το γενικότερο κλίμα στη Ριζούπολη.
Τα τελευταία ανέκαθεν υπήρχαν, αλλά άλλες χρονιές η εικόνα δεν ήταν ανάλογη. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Πέρυσι ο Απόλλων Σμύρνης χτίστηκε μέσα σε λίγες μέρες και προερχόταν από τη Super League 2. Παρόλα αυτά ο σχεδιασμός τότε ήταν σαφώς καλύτερος, ο Γιώργος Παράσχος ήξερε τι ήθελε να παίξει και αυτό βγήκε.
Τη φετινή σεζόν ακούστηκε κάποιες φορές ότι «δεν έχουμε την περσινή τύχη». Έως έναν βαθμό σωστό και αυτό. Ωστόσο, τα προβλήματα ήταν πάρα πολλά. Λάθος επιλογές προπονητών, λάθος επιλογές παικτών με συμβόλαια μεγαλύτερα και φυσικά λάθος επιλογές στελεχών τους τελευταίους μήνες, οι οποίοι μάλιστα πήραν και σημαντικές/αποτυχημένες αποφάσεις τον Ιανουάριο.
Φυσικά όταν τα λάθη διαδέχονται το ένα το άλλο, δύσκολα αλλάζει η κατάσταση. Ακόμη και έτσι, υπήρχαν ματς που θα μπορούσε ο Απόλλων Σμύρνης να έχει περισσότερους βαθμούς. Ένα αυτό με τον Ατρόμητο στη Ριζούπολη και τα τέσσερα ακυρωθέντα γκολ. Δεύτερο αυτό στο Περιστέρι με το -περιβόητο πλέον- χαμένο πέναλτι του Παμλίδη.
Άλλες φορές οι λεπτομέρειες δεν πήγαν με την «Ελαφρά Ταξιαρχία». Άλλες φορές ήταν οι διαιτητικές αποφάσεις. Ωστόσο, η ομάδα μοιάζει απίθανο να γλιτώσει τον υποβιβασμό και η ευθύνη βαραίνει κυρίως όσους βρίσκονται εντός αυτής με τον καθένα να έχει το δικό του ποσοστό. Το βέβαιο, πάντως, είναι πως με εξαίρεση εκείνο το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα και το χαμένο πέναλτι του Περέα (άντε και το 0-0 με τον Ολυμπιακό), δύσκολα θα βρει κανείς φέτος κάτι να πηγαίνει όπως το ήθελαν στη Ριζούπολη.