Ο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός συναντήθηκαν για πρώτη φορά στις 28 Ιουνίου 1925 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας…
Ο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός συναντήθηκαν για πρώτη φορά στις 28 Ιουνίου 1925 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το παιγνίδι μπορεί να ήταν φιλικό, αλλά οι δύο ομάδες αγωνίσθηκαν με πείσμα για τον άτυπο τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας, έχοντας πρωτεύσει στα τοπικά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα Αθηνών και Πειραιώς. Ο αγώνας παρουσίασε εξαιρετικό ενδιαφέρον, ήταν επεισοδιακός και τελικά έληξε ισόπαλος με 3-3.
Ο Ολυμπιακός ως σωματείο είχε ζωή μόλις ολίγων μηνών (ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1925) και είχε προλάβει να κατακτήσει το πρωτάθλημα Πειραιά. Ο Παναθηναϊκός μετρούσε ήδη 17 χρόνια αθλητικού βίου και έξι πρωταθλήματα Ελλάδας, τα οποία όμως δεν αναγνωρίζονται από την ΕΠΟ.
Πλήθος κόσμου ανηφόρισε στο γήπεδο της Περιβόλας στους Αμπελόκηπους (σήμερα γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης») για να παρακολουθήσει τον αγώνα, που είχε διαφημιστεί αρκετά από τις εφημερίδες τις προηγούμενες ημέρες. Υπολογίζεται ότι στο κατάμεστο γήπεδο, που δεν διέθετε εξέδρες, βρέθηκαν 6.000 φίλαθλοι, οπαδοί και των δύο ομάδων, εκείνο το καυτό καλοκαιρινό κυριακάτικο απόγευμα της 28ης Ιουνίου. Οι δύο αντίπαλοι παρατάχθηκαν ενώπιον του διαιτητή Α. Καμπουρόπουλου με τις ακόλουθες συνθέσεις:
Παναθηναϊκός: Καλογερόπουλος, Απόστολος Νικολαΐδης (παίκτης-προπονητής), Περαντάκος, Λουκάς Πανουργιάς, Ανδρεάδης, Θεοφανίδης, Ανδρίτσος, Σωτήρης Ασπρογέρακας, Παντερμαλής, Σιδηρόπουλος, Γεωργιάδης.
Ολυμπιακός: Κλειδουχάκης, Αλεκάκης, Βασιλείου, Πεζώνης, Μ. Λεκός, Βλάσσης, Τάκης Λεκός, Κ. Ανδριανόπουλος, Γ. Ανδριανόπουλος, Ι. Ανδριανόπουλος (παίκτης-προπονητής), Β. Ανδριανόπουλος.
Σχεδόν αμέσως με το εναρκτήριο λάκτισμα (6:15 μ.μ.) ο Ολυμπιακός χάνει την πρώτη μεγάλη ευκαιρία, όταν το δυνατό σουτ του Ι. Ανδριανόπουλου αποκρούει δύσκολα ο Καλογερόπουλος. Τα πρώτα 25 λεπτά της συνάντησης σημαδεύονται από τα πολλά φάουλ εκατέρωθεν, με αποτέλεσμα ο αγώνας να διεξάγεται «χωρίς τάξιν και συνοχήν», όπως αναφέρουν δημοσιεύματα της εποχής. Ο Παναθηναϊκός προηγείται με απευθείας φάουλ του Νικολαΐδης στο 9ο λεπτό και ο Ολυμπιακός ισοφαρίζει με πέναλτι στο επόμενο λεπτό (ο σκόρερ δεν αναφέρεται). Στο 13ο λεπτό ο Νικολαΐδης βάζει και πάλι μπροστά στο σκορ τον Παναθηναϊκό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ατζέντα της ημέρας (21/11)
Γύρω στο 25ο λεπτό τα αίματα ανάβουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ένας παίκτης του Ολυμπιακού διαμαρτύρεται έντονα προς τον διαιτητή και αυτός προς γενική κατάπληξη αποχωρεί από το γήπεδο. Από τα δημοσιεύματα της εποχής δεν ξεκαθαρίζεται αν ο διαιτητής έφυγε με δική του πρωτοβουλία ή με απαίτηση των παικτών του Ολυμπιακού. Ο αγώνας διακόπτεται για 20 λεπτά μέχρις ότου η ΕΠΣΑ (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών), που είχε υπό την ευθύνη της τον αγώνα, ορίσει νέο διαιτητή, τον Δ. Χοντζόπουλο.
Ο αγώνας επαναρχίζει και ο Ολυμπιακός κατορθώνει να ισοφαρίσει σε 2-2, με σκόρερ έναν από τους Ανδριανοπουλαίους, προτού οι ομάδες πάνε στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα του ημιχρόνου. Κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου η ένταση στον αγωνιστικό χώρο μεταφέρθηκε και στην «εξέδρα». Γράφει η εφημερίδα «Εμπρός» (φύλλο της 29/6/1925):
«Ας σημειωθεί ότι δεν διεξήγοντο μόνο ποδοσφαιρικοί αγώνες, αλλά και αθλητικοί, μποξ, πάλης κλπ έξω του στίβου εις τας τάξεις των φιλάθλων. Οι Πειραιείς και οι Αθηναίοι είχον πιασθή εις τα χέρια εν τη υπερβολική συμπαθεία δια τας αγωνιζομένας ομάδας. Ως εκ τούτου πολύ δικαίως εχαρακτηρίσθη όχι αγών μεταξύ δύο ομάδων, αλλά των δύο πόλεων.
Στην επανάληψη ο αγών διεξάγεται ομαλώτερος και με καλυτέραν συνοχήν των ομάδων». Ο Παναθηναϊκός επιτυγχάνει τρίτο γκολ με αμφισβητούμενο πέναλτι και προηγείται με 3-2. Ωστόσο, οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη και με έναν από τους τέσσερις Ανδριανοπουλαίους ισοφαρίζουν σε 3-3, λίγα λεπτά πριν από το σφύριγμα της λήξης».
Παρά το χορταστικό σκορ, ο αγώνας δεν φαίνεται να εντυπωσίασε τον αρμόδιο συντάκτη του μηνιαίου περιοδικού «Αθλητική Επιθεώρησις» (τεύχος Ιουνίου 1925):
«Γενικώς κρίνοντες τον αγώνα τούτον δεν έχομεν να διατυπώσωμεν, οία αναμένομεν, ευνοϊκά συμπεράσματα. Η ομάς του Παναθηναϊκού εσημείωσε ως σύνολον σημαντικήν βελτίωσιν οφειλομένην εις αρκετούς νέους παίκτας της, σημειούμεν το παιγνίδι του Λ. Πανουργιά ως χαφ δεξιού, τον Νικολαίδην ως μπακ και του τερματοφύλακος Καλογεροπούλου, επίσης και οι Παντερμαλής και Ασπρογέρακας εβοήθησαν πολύ καλά το παιγνίδι. Η ομάς του Ολυμπιακού αφετέρου απέδειξε καλλιτέραν επιθετικήν ενέργειαν οφειλομένην εις την απαράμιλλον γραμμήν της επιθέσεώς της των αδελφών Ανδριανοπούλων και του Τάκη Λεκού έσχε όμως μεγάλην ατυχίαν εις τα σουτ. Εκ των παικτών της ο Βλάσσης, ο Λεκός, ο Πεζώνης ως χαφ και ο Αλεκάκης ως μπακ έπαιξαν με μεγάλην θέλησιν και προσπάθειαν. Ο Κλειδουχάκης εις το ύψος του».
Αντίθετα, η εφημερίδα «Εμπρός» έγραψε ότι «ο αγών υπήρξε ωραίος και θεαματικότατος ως εκ της τεχνικής τελειότητος και των δύο ομάδων, αίτινες είχαν διαθέση τα καλύτερα αυτών στοιχεία. Αμφότεραι αι ομάδες ηγωνίσθησαν με αριστοτεχνικήν δεξιότητα χωρίς καμμίαν άσκοπον κίνησιν και με πολλήν χάριν».
Από την επομένη του αγώνα οι εφημερίδες προεξοφλούσαν ότι θα γίνει επαναληπτικός για την ανάδειξη του άτυπου πρωταθλητή Ελλάδας. Λόγω διαφωνιών, ο αγώνας αυτός δεν έγινε ποτέ.
