Το «λάθος» του Γιοβάνοβιτς, αν πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε κάτι!

Το τελικό σκορ θα μπορούσε να δήλωνε ισοπαλία ή ακόμη και νίκη στα σημεία για την Εθνική μας.

Δεν στέκομαι στην στατιστική, δίχως να την παραγνωρίζω, αλλά στην γενικότερη  απόδοση των δύο ομάδων.

Δηλαδή είναι τελική στο στόχο αυτή που πάει γλυκά στην αγκαλιά του τερματοφύλακα και δεν είναι το σουτ που «ξύνει» το δοκάρι;

Μπράβο στον Γιοβάνοβιτς, μπράβο και στα παλικάρια του. Χάσανε και όχι μόνο δεν ξενερώσανε αλλά και «φτιάξανε» τον κόσμο.

Στον χαρακτηρισμό του τίτλου του άρθρου, πριν καν το ξεκίνημα του αγώνα, στο άκουσμα της ενδεκάδας, διατύπωσα σε κλειστό περίγυρο την ταπεινή ένστασή μου.

Ο προπονητής βέβαια και ειδικά όταν είναι αποδεδειγμένα γνώστης και ικανός ξέρει καλύτερα απ’ τους απ’ έξω.

Και μάλιστα όταν έχει στο μυαλό του και την αναμέτρηση που έρχεται σε λίγες μέρες. Κάνει λοιπόν το διπλό ισοζύγιό του.

Μόνο που το δίδυμο Μάνταλος – Σιώπης, πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο των δύο ποδοσφαιριστών, συνταιριαστά, έχει αργό τέμπο.

Διαθέτει ορθή, αλλά αργή σκέψη. Πρώτα κοντρόλ, σήκωμα κεφαλιού, πάσα… Θα μου πείτε γι’ αυτό υπήρχε πιο μπροστά και ο Κωνσταντέλιας.

Αλλά οι Σκωτσέζοι δεν είναι μόνο πλέον τα «άσκοπα» τρεχαντήρια του παρελθόντος, έχουν φτερά και στο μυαλό και στην τακτική.

Αν όλα βραδύνουν εξ’ αρχής, οι καλύψεις μετά είναι πιο εύκολες.

Πάμε για τη νίκη στη Σκωτία. Και θέλουμε και μπορούμε! Έχουμε ωραία ομάδα και μάστορα προπονητή!