Στην Τούμπα ο Παναθηναϊκός γνώρισε μια ήττα από τον ΠΑΟΚ που πόνεσε πολύ βαθμολογικά και ψυχολογικά. Μια ήττα που ήρθε όχι τόσο επειδή ο δικέφαλος έπιασε καμιά σπουδαία απόδοση, αλλά περισσότερο επειδή οι πράσινοι δεν είναι πλέον η συμπαγής ομάδα που ήταν επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Όχι, δεν θα ανάγουμε τον Σέρβο σε… Γκουαρδιόλα, ούτε θα αποδημήσουμε τον Φατίχ Τερίμ που έχει πίσω του τέτοια καριέρα και τέτοια εμπειρία. Δεν γίνεται όμως μετά τα τελευταία αρνητικά αποτελέσματα σε με Ατρόμητο και ΠΑΟΚ και κυρίως τις κακές εμφανίσεις από τις οποίες αυτά συνοδεύτηκαν να μην πούμε το προφανές.
Οτι τουλάχιστον με τον Γιοβάνοβιτς ο Παναθηναϊκός ήταν «ΟΜΑΔΑ». Μπορεί να μην έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο, μπορεί να κέρδιζε στα περισσότερα ματς με… μισό μηδέν όμως τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα το έπαιρνε.
Η θητεία του Τερίμ άρχισε μεν με ένα νικηφόρο σερί, όμως φαίνεται αυτό να γινόταν περισσότερο λόγω της… φόρας που είχε από τον καλοστημένο «Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς».
Τώρα που αυτή η «φόρα» σταματάει και ο Παναθηναϊκός αρχίζει να αλλάζει, περνώντας στη φιλοσοφία Τερίμ η αγωνιστική εικόνα χειροτερεύει επικίνδυνα! Και διευκρινίζουμε. Δεν ρίχνουμε το μεγαλύτερο φταίξιμο στον Τερίμ, τουλάχιστον όχι σε πρώτη φάση. Είναι λογικό ένας νέος προπονητής να θέλει να φέρει τη δική του φιλοσοφία, να κάνει αλλαγές σε σταθερές που είχε καθιερώσει ο προκάτοχος του και φυσικά να φέρει (όπως γίνεται) και δικές του μεταγραφές.
Το μεγαλύτερο φταίξιμο όμως έχει να κάνει το timing που διάλεξε η διοίκηση του τριφυλλιού να κάνει αυτή την αλλαγή. Ένας «στρωμένος» Παναθηναϊκός κι ένας προπονητής που έπαιρνε το 101% από τους περισσότερους παίκτες του, αντικαθίσταται κομμάτι… βιαίως (αγωνιστικά μιλώντας) από έναν νέο προπονητή (ο οποίος δεν ξέρει την ελληνική πραγματικότητα) και από αρκετούς νέους παίκτες που παρότι ακριβοπληρωμένοι δεν παύει να θέλουν χρόνο ώστε όλοι μαζί (τεχνικό τιμ και ποδοσφαιριστές) να γίνουν ομάδα.
Αν η αλλαγή προπονητή στους πράσινους γινόταν το καλοκαίρι η διαδικασία μετάβασης στην «εποχή Τερίμ» θα γινόταν πολύ πιο ομαλά και πιθανώς να πετύχαινε. Τώρα δεν υπάρχει χρόνος, καθώς ο Παναθηναϊκός καίγεται για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, την ώρα που από τη δεύτερη διοργάνωση κινδυνεύει να μείνει εκτός.
Είναι εμφανές ότι ο Τεριμ δεν γνωρίζει ακόμη ούτε το υλικό που έχει στα χέρια του, ούτε και το πρωτάθλημα της Super League. Ο Τούρκος δίνει την εντύπωση ότι φτιάχνει 11άδες χωρίς να γνωρίζει τις… θέσεις των παικτών. Συν του ότι ανεβάζει πολύ ψηλά τις γραμμές της ομάδας του και τόσο κόντρα στον Ατρόμητο όσο και στην Τούμπα το πλήρωσε ακριβά. Εντάξει έχει το ελαφρυντικό των λίγων εβδομάδων στην Ελλάδα, αλλά από την άλλη έχει κι αυτός τις ευθύνες του για την φθίνουσα εικόνα από τότε που ανέλαβε.
Το θέμα είναι αν θα προλάβει να κάνει τον Παναθηναϊκό «ΟΜΑΔΑ» όπως ήταν επί Γιοβάνοβιτς προτού να είναι αργά… Γιατί ο Σέρβος τα είχε καταφέρει σε ικανοποιητικό βαθμό με μικρότερο μπάτζετ. Τώρα το μπάτζετ μεγαλώνει, αλλά ο Παναθηναϊκός χάνει…
ΥΓ: Το μόνο λάθος στο πέναλτι που κέρδισε ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα ότι ο διαιτητής δεν το έδωσε αμέσως, με γυμνό ματι, ενώ ήταν μια μαρς παράβαση που έγινε μπροστά του. Ευτυχώς τον κάλεσε το VAR.