Αργεντινή: Όταν ο Λιονέλ Μέσι είναι σε GOAT mode, αλίμονο σε όποιον βρίσκεται στο διάβα του – Το ηχηρό μήνυμα εν όψει Κατάρ

Ο Λιονέλ Μέσι έκανε ένα σούπερ ματς οδηγώντας την Αργεντινή σε ένα τρόπαιο γοήτρου, αλλά και ουσίας, πριν από το Μουντιάλ.

Η φωτογραφία που συνοδεύει τούτες τις αράδες τα συνοψίζει όλα. Ο Τζόρτζιο Κιελίνι προσπαθεί ο «καψερός» να τον σταματήσει τραβώντας τον από τη φανέλα (παλιά του τέχνη κόσκινο….), άλλοι τρεις Ιταλοί είναι εκεί παραδίπλα, κοιτώντας, ελπίζοντας με ένα αόρατο, αλλά συνάμα ολοφάνερο δέος. Ανάκατο με φόβο μπρος στο τι μπορεί να τους κάνει αυτός ο τύπος που έχει την μπάλα στα πόδια. Αυτός ο φοβερός και τρομερός τύπος, πιο σωστά.

Είναι σίγουρα ένα από τα ωραία παιχνίδια που παίζει ο φωτογραφικός φακός, δεν ήταν ακριβώς 4 Vs 1 στην πραγματικότητα. Είναι, όμως, απ’ αυτές τις φωτό που μένουν στο χρόνο, ένδειξη και απόδειξη του μεγαλείου ενός παίκτη. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα είχε κάμποσες τέτοιες, ο Λιονέλ Μέσι δεν πάει πίσω – διόλου.

Αφήνοντας πίσω τα βαρίδια

Ήταν η βραδιά του «Λίο», η βραδιά της Αργεντινής. Και δεν ήταν τόσο το τρόπαιο αυτό καθαυτό. Το Finalissima, η κόντρα δηλαδή ανάμεσα στον πρωταθλητή Νοτίου Αμερικής και τον πρωταθλητή Ευρώπης, είναι μια διοργάνωση που είχε να γίνει από το 1993 και που, μεταξύ μας, οι περισσότεροι αγνοούσαν πως αναβίωσε. UEFA και Conmebol τα «τακιμιάσαν» το Φλεβάρη του 2020, με στόχο να μπουν στο μάτι της FIFA και να της δείξουν πως δεν κάνει μόνη της παιχνίδι

Αλλά μια κούπα είναι πάντα μια κούπα. Ειδικά ξέροντας πόσο και πώς «κυνηγούσε» αυτή η έλλειψη τον Μέσι όλα αυτά τα χρόνια σε εθνικό επίπεδο. Μετά το θρίαμβο στο Κόπα Αμέρικα που έβαλε παράλληλα τέλος σε 28 χρόνια δίχως τρόπαιο, η Αργεντινή  δείχνει να έχει απελευθερωθεί από τα βαρίδια που την κρατούσαν πίσω.

Στο «Γουέμπλεϊ» είδαμε ένα πραγματικό σόου του άσου της Παρί Σεν Ζερμέν. Δικό του έργο εν πολλοίς αυτό το επιβλητικό 3-0. Και ήταν κάτι που όσοι αγαπάνε το άθλημα αυτό καθαυτό, δεν μπορεί παρά να το απόλαυσαν. Ειδικά καθώς δεν ήταν καλή η πρώτη σεζόν του Αργεντινού μακριά από τη Βαρκελώνη. Καθόλου καλή.

Ζούμε λοιπόν το παράδοξο να είναι πλέον καλύτερος ο Λίο σε επίπεδο Εθνικής σε σύγκριση με το συλλογικό. Και το αποκαλούμε «παράδοξο» επειδή τα προηγούμενα χρόνια ίσχυε το αντίθετο. Ψάχναμε και αναρωτιόμασταν γιατί ο «Λίο» δεν μπορούσε να κάνει στην «αλμπισελέστε» όσα έκανε με την Μπαρτσελόνα. Τώρα, όμως, η συζήτηση έχει αλλάξει, εντελώς.

Μέσι, ξανά και πάντα ο άνθρωπος-ορχήστρα

Ήταν αυτός που κινούσε τα νήματα ξεκινώντας από πιο πίσω συγκριτικά με αυτό που τον γνωρίζαμε. Δημιούργησε το πρώτο γκολ (του Λαουτάρο Μαρτίνες), έδωσε κι άλλη ασίστ πιο μετά, στον Πάουλο Ντιμπάλα. Έκανε τις περισσότερες ντρίμπλες, δημιούργησε τις περισσότερες ευκαιρίες και είχε 10/10 κερδισμένες μονομαχίες. Έπαιξε άμυνα, έκανε τάκλιν, πρέσαρε, δημιούργησε, οργάνωσε. Τρεις εβδομάδες πριν από τα 35α του γενέθλια, παραμένει αυτός που ορίζει την πορεία των πραγμάτων. Το χάρηκε, ολοφάνερα. Και όταν ο Μέσι το χαίρεται, δεν το χαίρονται οι αντίπαλοί του! Σε GOAT mode…

Ο θαυμασμός στα μάτια των συμπαικτών του ήταν ακόμη ένα «τρόπαιο». Ας τον απολαύσουμε όσο ακόμα τον βλέπουμε εν δράσει. Δεν συνηθίζεται η τελειότητα, αλλά την εποχή της καταιγιστικής δράσης και των απανωτών απαιτήσεων από το αδηφάγο κοινό και τα Media έχουμε την τάση να κανονικοποιούμε το υπεράνθρωπο. Τίποτα το απλό δεν υπάρχει σε οτιδήποτε έχει πετύχει ο Μέσι, δεν θα έπρεπε να είμαστε τόσο σκληροί μαζί του απλώς και μόνο επειδή δεν του βγήκε μια σεζόν.

Όσο για την Αργεντινή; Ισχυροποίησε τη θέση της εν όψει της κατάταξης των φαβορί για το επικείμενο Μουντιάλ του Κατάρ. 32 συνεχόμενα ματς δίχως ήττα για την ομάδα του Λιονέλ Σκαλόνι και κυρίως ένα κυριαρχικό, πειστικό ποδόσφαιρο. Βέβαια να προσθέσουμε πως οι Ιταλοί έδειξαν πως δεν έχουν ξεπεράσει ούτε κατ’ ελάχιστο το σοκ του αποκλεισμού από το Μουντιάλ. Στερούνταν διάθεσης, στερούνταν κινήτρου. Κάπως έτσι, μετά το πικρό του αντίο στη Γιουβέντους, ο Κιελίνι πρόσθεσε ακόμα ένα, αυτή τη φορά στη «σκουάντρα ατζουρα».