Ερόλ Μπουλούτ: Πώς ο Δημήτρης Πέλκας «έχασε» τον προπονητή του στη Φενερμπαχτσέ

Ο Ερόλ Μπουλούτ απολύθηκε από τη Φενερμπαχτσέ και ιδού οι λόγοι που ο Δημήτρης Πέλκας «έχασε» τον προπονητή του.

Αρχές Αυγούστου του 2020. Η εκκίνηση εμπεριείχε ελπίδα και προοπτική, εκεί στο ασιατικό κομμάτι της Πόλης. Ο Ερόλ Μπουλούτ μόλις είχε αφιχθεί από την Αλάνιασπορ. Κουβαλώντας τη φήμη ενός πολλά υποσχόμενου κόουτς. Νέος, φιλόδοξος, κοσμοπολίτης, με άρτια γνώση της Φενέρ ως οργανισμό. Και βεβαίως, ντόπιος. Αουρέλιο, Σελτσούκ Σαχίν, Βολκάν Ντεμιρέλ και Εμρέ Μπελόζογλου, άπαντες θρύλοι του κλαμπ, ήρθαν να πλαισιώσουν, να ενισχύσουν τον Μπουλούτ, από διάφορα πόστα στο οργανόγραμμα. Οι μεταγραφές, μεταξύ αυτών ο Δημήτρης Πέλκας, ήταν επίσης από αυτές που δημιουργούν αισιοδοξία. Στη θεωρία, η Φενέρ ήταν πανίσχυρη. Και τότε; Τι πήγε στραβά στην πορεία;

Δεν βρέχει, σε… φτύνουν

Τα πρώτα αρνητικά αποτελέσματα αποδόθηκαν κλασικά στο «μαθαίνει και στον μαθαίνουν». Και ορθώς. Προϊόντος του χρόνου ωστόσο και επειδή στην Τουρκία η υπομονή δεν είναι δα το… φόρτε τους, γεννήθηκε γκρίνια. Η ομάδα παίζει αργά, αντιπαραγωγικά. Κάτι που ουδέποτε άλλαξε ως κατηγορία. Ο Μπουλούτ άρχισε να τα ακούει. Η οργή του κόσμου μεγάλωνε, στα social media γινόταν χαμός από υβρεολόγια. Ο 46χρονος κόουτς έδειχνε να αδιαφορεί, ενώ άφηνε να εννοηθεί ότι δεν αντιλαμβανόταν πλήρως ότι είχε αρχίσει να καταναλώνει «κανονάκια ζωής». Τα «παίξαμε καλά, θα διορθώσουμε τα λάθη μας» ηχούσαν στα αυτιά του κόσμου ως δικαιολογίες ή ακόμα χειρότερα, ως λόγια ενός ανθρώπου με έλλειψη αντίληψης της πραγματικότητας, με απουσία ειδικού βάρους για το πόστο. Προφανώς άκουγε λόγια στήριξης από τη διοίκηση στα παρασκήνια, αλλά θα περίμενε κανείς έπειτα από τόσα χρόνια στο τοπ επίπεδο να είναι πιο ψυλλιασμένος, πιο επιφυλακτικός.

Ίσως το ασυγχώρητο λάθος του Μπουλούτ να ήταν αυτό με τον Μεσούτ Οζίλ. Μία μεγάλη επένδυση, ένας τεράστιος σταρ, που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο, θυμίζοντας παλιές καλές εποχές. Τον έβαζε να παίζει στα άκρα, τον έβγαζε αλλαγή… Πίεσε την τύχη του στο όριο. Μία τέτοια μεταγραφή απαιτεί ειδική μεταχείριση. Δεν ήταν το μόνο τέτοιο πρόβλημα στο ρόστερ. Να, ο Πέλκας. Υπέφερε από το συνεχές πέρα-δώθε στο γήπεδο, ενώ ήταν σαφές ότι όταν έπαιζε στη θέση του, στον άξονα, έκανε «παπάδες». Γενικώς, πολλοί παίκτες είχαν απορία για το ποιος είναι ο ρόλος τους στον αγωνιστικό χώρο, για το πού και πώς πρέπει να παίξουν.

Μπουλούτ, χωρίς γυρισμό

Μάλλον τελικά ούτε ο ίδιος ο Μπουλούτ απέκτησε ποτέ ξεκάθαρη ιδέα για το τι θέλει αν κάνει. Καλή η τακτική ευελιξία και το να προσπαθείς να αιφνιδιάσεις τον αντίπαλο, αλλά υπάρχει μια ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια: Οι παίκτες σου είναι καλοί αν τους χρησιμοποιείς και καλά. Δεν είναι όλοι για όλα. Θέλει προσαρμογή στην πραγματικότητα. Έναν κορμό, μία στέρεη βάση πάνω στην οποία θα χτίσεις, ώστε να μεγαλώσεις. Ο άλλοτε αμυντικός του Ολυμπιακού και του Πανιωνίου έχασε τα αποδυτήρια και από εκεί και μετά δεν υπήρχε γυρισμός. Ούτε τους οπαδούς μαζί του, ούτε τους παίκτες, κανείς προπονητής δεν μπορεί να «επιβιώσει» από κάτι τέτοιο.

Η Φενέρ υπέφερε πολύ με την μπάλα στα πόδια για μια ομάδα και έναν κόουτς που διαφήμιζε εαυτόν ως λάτρη του ποδοσφαίρου κατοχής, του ποδοσφαίρου πρωτοβουλίας. Το τέλος ήταν αναπόφευκτο. Ο Εμρέ Μπελόζογλου, μέχρι πρότινος αθλητικός διευθυντής, θα αναλάβει χρέη υπηρεσιακού ως το τέλος της σεζόν. Και βλέπουμε. Μπορεί να συνεχίσει, μπορεί και να έρθει ο Γιόαχιμ Λεβ (να επιστρέψει, πιο σωστά), κανείς δεν μπορεί να ξέρει από τώρα. Μόνο που δεν υπάρχει περιθώριo για νέα λάθη. Η βαθμολογική κατάσταση δεν είναι ιδανική, αλλά ούτε και μη αναστρέψιμη.

Το τρένο θα χαθεί οριστικά

Στα τέλη των 00s, η Φενέρ έμοιαζε προορισμένη για μεγαλεία, είχε μπει στα 20 ακριβότερα κλαμπ στον πλανήτη. Άπαντες περίμεναν ότι θα κυριαρχούσε για πολλά χρόνια στην Τουρκία, ότι θα ανέβαινε παράλληλα σκαλί στην ευρωπαϊκή ιεράρχηση. Αποδείχθηκε επίπλαστη ευμάρεια. Το 2017 το κλαμπ βρέθηκε αντιμέτωπο με γιγάντια χρέη, μπλεγμένο σε σκάνδαλα στημένων αγώνων. Ο πρόεδρος Αζίζ Γιλντιρίμ προσπάθησε με νύχια και με δόντια να παραμείνει στην εξουσία, αλλά τελικά τον Ιούνιο του 2018, υποτάχθηκε στο μοιραίο. Ο Αλί Κοτς, πρώην μέλος του Δ.Σ., έγινε ο νέος πρόεδρος. Με πρώτη και βασική υπόσχεση να εκσυγχρονίσει το σύλλογο, να επαναφέρει τη χρηστή διοίκηση.

Μόνο που τα πράγματα δεν έχουν εξελιχθεί κατά το επιθυμητό. Η τροπαιοθήκη παραμένει απελπιστικά άδεια από το 2014 και έπειτα, το κλαμπ έχει χάσει το ευρωπαϊκό του status. Είναι πολύ δύσκολο για ένα σύλλογο που είχε λειτουργήσει επί μια 20ετία ως «μεγιστάνας» να μάθει με τα λίγα. Προσαρμόζεται πάντως. Άρχισε να λειτουργεί ως selling club (Μουρίκι και Ελμάς σε Λάτσιο και Νάπολι, απέφεραν μαζί κοντά στα 40 εκατ. ευρώ), ο Κοτς αποδεικνύεται ευφυής και εφευρετικός στην προσέλκυση χορηγών, βάζει πάντως και βαθιά το χέρι στην τσέπη (αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου κτλ). Μονόδρομος αν σκεφτούμε ότι τα χρέη εκτιμώνται ότι ξεπερνούν τα 300 εκατ. ευρώ. Μην μας ξεγελά η μεταγραφή του Οζίλ, αυτή έγινε μόνο και μόνο χάρη στα λεφτά του… φιλαράκου μας, του Mr. Survivor, Ατζούν Ιλιτζαλί. Ουσία είναι ότι μετά από χρόνια και χρόνια κακοδιαχείρισης, η Φενέρ επείγεται για κάτι καλό. Αλλιώς μπορεί να χάσει οριστικά το τρένο της εξέλιξης.