Έχει γίνει μεγάλο θέμα στην Αργεντινή με τον θάνατο του Μαραντόνα και μετά την έρευνα που ζήτησαν οι δύο κόρες του.
Προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπήρξε ιατρικό λάθος το οποίο έφερε τον θάνατο του Μαραντόνα, με το γιατρό του Λεοπόλδο Λούκε, να συλλαμβάνεται.
Μετά την έρευνα που έγινε στον γιατρό του Αργεντινού, προχώρησε σε δηλώσεις τονίζοντας ότι η σχέση του με τον Μαραντόνα ήταν πολύ καλή. Μάλιστα την χαρακτήρισε ως σχέση πατέρα-ιού, λέγοντας παράλληλα ότι ο Ντιέγκο σιχαινόταν τος γιατρούς:
«Ο Ντιέγκο με πέταξε έξω από το σπίτι του πολλές φορές και μετά με καλούσε. Η σχέση μου μαζί του ήταν πατέρα – γιου. Αν δεν ήμουν εγώ, ο Ντιέγκο δεν θα έκανε το παραμικρό για την υγεία του. Ας λένε τις ηλιθιότητες που λένε, πιο πολύ κακό κάνουν στον Ντιέγκο. Εκείνη τη μέρα λοιπόν, του καυγά, πήγα ως συνήθως να τον δω και έγινε ό,τι έγινε. Όταν αρρώστησε, τους πέταξε όλους έξω από το σπίτι και είπε: “Δεν θέλω να είναι εδώ κανείς”. Ποιος θα μπορούσε μόνο να είναι εκεί; Εγώ.
Πήγα και μου είπε: “Λούκε, άσε με μόνο”. Δεν ήθελε ούτε τις κόρες του να δει. Εκείνη τη μέρα με έβγαλε έξω κι εμένα. Εγώ επέμενα γιατί ήξερα ότι χρειάζεται βοήθεια. Ο Ντιέγκο σιχαινόταν τους γιατρούς, σιχαινόταν τους ψυχολόγους. Με εμένα ήταν διαφορετικά γιατί εγώ ήμουν γνήσιος. Είχε πολλά προβλήματα προτού με γνωρίσει”.
Ήρθε η αστυνομία με τρόπο που κανείς δεν περιμένει. Με τη σύζυγό του και την οικογένειά μου ανοίξαμε τις πόρτες και τους δώσαμε ό,τι πληροφορίες ήθελαν.
Ανοίξαμε τα κινητά μας τηλέφωνα, όλα. Πήραν ό,τι ζήτησαν. Είναι δουλειά τους, ακολουθούν νόμιμες διαδικασίες τις οποίες δεν θα κριτικάρω. Ξέρω τι έκανα, ξέρω πώς το έκανα. Τι έκανα με τον Ντιέγκο και για τον Ντιέγκο μέχρι την τελευταία στιγμή. Είμαι απολύτως σίγουρος πως έκανα το καλύτερο για τον Ντιέγκο, το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει.
Το μόνο που καταφέραμε ήταν να βάλουμε δίπλα του μια νοσοκόμα, θέλαμε τη συναίνεσή του. Είχε νευροχειρουργική απαλλαγή. Τα υπόλοιπα είναι προτάσεις και ο ασθενής απλά χρειάζεται να το θέλει. Εγώ ήμουν αυτός που τον πήγα στην κλινική, που μπήκα στο δωμάτιό του και τον πήγα στο νοσοκομείο. Έπρεπε να πείσει τον εαυτό του να βελτιωθεί. Πώς πείθεις κάποιον έτσι;
Ο ρόλος μου ήταν να μπορώ να κάνω τον Ντιέγκο να καταλάβει τα πράγματα. Δεν μπορούσε να μεταφερθεί σε νευροψυχιατρικό νοσοκομείο επειδή δεν υπήρχε ιατρικό κριτήριο και ένα κέντρο αποκατάστασης απαιτεί τη θέληση του Ντιέγκο. Αλλά ο Ντιέγκο θα μπορούσε να διαλύσει τα πάντα και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα.
Δεν έγινε ιατρικό λάθος από κανέναν. Ο Ντιέγκο υπέστη καρδιακή προσβολή. Ένας ασθενής με τα χαρακτηριστικά του, αυτός είναι ο πιο συνήθης λόγος για να πεθάνει. Κάθε προσπάθεια έγινε για να μειωθεί αυτή η πιθανότητα. Η κλινική έκανε ό,τι καλύτερο γινόταν. Τον κράτησα στην κλινική όσο περισσότερο μπορούσα. Και αυτό που πετύχαμε μαζί ήταν να πείσουμε τον Ντιέγκο να του βάλουμε δίπλα του ανθρώπους. Ο Ντιέγκο ήθελε κακή ζωή. Προσπάθησα να είμαι δίπλα του. Του έλειπαν πολύ οι γονείς του».