Η Αϊντχόφεν θα βρεθεί λοιπόν στο δρόμο του Ολυμπιακού στη φάση των «32» του Europa League. Οι «χωριάτες» από το Αϊντχόφεν, ένας σύλλογος με υψηλότατου επιπέδου ακαδημίες και σπουδαίες διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1988 και το Κύπελλο UEFA δέκα χρόνια νωρίτερα.
Μια ομάδα, τη φανέλα της οποίας έχουν φορέσει παίκτες-θρύλοι του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Γιατί μπορεί στο σημερινό-υπάρχον ρόστερ να ξεχωρίζουν οι… Μάριο Γκέτσε, Ντόνιελ Μάλεν, Φίλιπ Μαξ και Μοχάμεντ Ιχατάρεν, στο παρελθόν, ωστόσο, είχαν διακριθεί με τα ερυθρόλευκα… «κάποιοι» Ρομάριο, Ρονάλντο, Ρούντ Γκούλιτ, Άριεν Ρόμπεν, Ρόναλντ Κούμαν και Ρούντ Φαν Νίστελροϊ!
Πάμε να δούμε παρέα τους 25 κορυφαίους στην ιστορία του συλλόγου, αφού 25 παίκτες μπορεί να δηλώσει κάθε ομάδα για την επόμενη φάση του Champions League ή του Europa League, αλλά και την καλύτερη -την all time- 11άδα της PSV (δύσκολο το εγχείρημα, αφήσαμε έξω παίκτες σαν τους Ζεορζίνιο Βαϊνάλντουμ, Ματέγια Κέζμαν, Χουμπ Στέφενς κ.α.). Μη φοβηθείτε! Δεν υπάρχει ούτε ένας εν ενεργεία all star, έτσι, όλα είναι πιο εύκολα για τον Ολυμπιακό ενόψει των επερχόμενων ματς…
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ
Γιάν φαν Μπέβερεν (Ολλανδία): Ένας από τους κορυφαίους γκολκίπερς των ‘70s. Το 1970 πήρε μετεγγραφή για την PSV με την οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και φυσικά το ΟΥΕΦΑ του ’78. Η καριέρα του στην Εθνική Ολλανδίας δεν ήταν, πάντως, μεγάλη, λόγω της κόντρας του με τον θρυλικό Γιόχαν Κρόιφ! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην είναι μέλος των «οράνιε» και στο Μουντιάλ του ’74, όταν η Ολλανδία έφτασε στον τελικό όπου και ηττήθηκε από τους Γερμανούς.
Χανς φαν Μπρόκελεν (Ολλανδία): Ξεκίνησε την καριέρα του στην Ουτρέχτη, αμέσως μετά φόρεσε τη φανέλα της Νότιγχαμ Φόρεστ και μετακόμισε στην Αϊντχόφεν το 1984 όπου και έγινε σταρ. Διεθνής με την Ολλανδία από το 1980, νικητής και του EURO 1988…
Εουρέλιο Γκόμες (Βραζιλία): Ο Βραζιλιάνος κίπερ έφτιαξε όνομα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με τα ερυθρόλευκα της PSV, προτού φορέσει τη φανέλα της Τότεναμ. Με τη «σελεσάο», πάντως, μέτρησε λίγες συμμετοχές, καθώς είχε μπροστά του τους Ντίντα, Μάρκος, Ζούλιο Σέζαρ, Ροζέριο Σένι.
ΔΕΞΙΟΙ ΜΠΑΚ
Έρικ Γκέρετς (Βέλγιο): Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δεξιούς μπακ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Τα καλύτερά του χρόνια τα πέρασε αγωνιζόμενος στις Σταντάρ Λιέγης και Αϊντχόφεν (φόρεσε και τη φανέλα της Μίλαν, μεταξύ άλλων). Κατέκτησε με την PSV το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1988, όντας μάλιστα ο αρχηγός της μεγάλης εκείνης ομάδας. Με την Εθνική Βελγίου έφτασε στον τελικό του EURO 1980 και στους «4» του Μουντιάλ ’86…
Σίεφ φαν Ρουν (Ολλανδία): Γεννήθηκε το 1904 και ήταν μέλος της Εθνικής Ολλανδίας στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1934. Πέρασε όλη του την καριέρα με τα ερυθρόλευκα της Αϊντχόφεν και μέτρησε 359 συμμετοχές στο πρωτάθλημα από το 1926 έως το 1942. Απεβίωσε το 1973 στην ηλικία των 69.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Η ποιότητα της Αϊντχόφεν και το σχόλιο του Μαρτίνς (vid)
ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ
Γιάπ Σταμ (Ολλανδία): Όταν τον απέκτησε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον έγινε η πιο ακριβή μετεγγραφή Ολλανδού ποδοσφαιριστή, αλλά και αμυντικού, γενικά, στον κόσμο. Δυνατός, σκληρός, σέντερ μπακ, έκανε μεγάλη καριέρα στους «κόκκινους διαβόλους» (όπως και στην Εθνική), ενώ μετέπειτα αγωνίστηκε και σε Λάτσιο, Μίλαν, όπως και στον μισητό για τους «χωριάτες» Άγιαξ.
Άλεξ (Βραζιλία): Σπουδαίος αμυντικός, παίκτης-σταρ της Σάντος. Μετακόμισε στην Αγγλία για λογαριασμό της Τσέλσι το 2004, αλλά έφυγε γρήγορα με τη μορφή του δανεισμού για την PSV. Έμεινε εκεί τρία ολόκληρα χρόνια και επέστρεψε πανέτοιμος το 2007 στους Λονδρέζους. Μαζί τους κατέκτησε αρκετούς τίτλους, ενώ έφτασε και στον τελικό του Champions League το 2008. Έπαιξε και στις Παρί Σεν Ζερμέν και Μίλαν, ενώ με την Εθνική Βραζιλίας κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα το 2007.
Έρνι Μπραντς (Ολλανδία): Από την Ντε Γκράαφτσαπ, στα μεγαλεία με την Αϊντχόφεν και την κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (1978). 28 φορές διεθνής με την Ολλανδία, ήταν βασικός στο Μουντιάλ του ’78. Κόντρα στην Ιταλία, μάλιστα, έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία που πετυχαίνει γκολ για την ομάδα του, αλλά και αυτογκόλ στο ίδιο παιχνίδι!
Ρόναλντ Κούμαν (Ολλανδία): Ο θρυλικός αμυντικός-σκούπα της Εθνικής Ολλανδίας στο χρυσό Euro ’88. Διεθνής με τους «οράνιε» 78 φορές, παίκτης-μύθος για την Αϊντχόφεν, αλλά και την Μπαρτσελόνα. Κατέκτησε μάλιστα και με τις δύο ομάδες το Κύπελλο Πρωταθλητριών… Το αξιοσημείωτο με τον νυν προπονητή της Μπάρτσα είναι πως αγωνίστηκε και στους τρεις μεγάλους του ολλανδικού ποδοσφαίρου! Και στην PSV, αλλά και σε Άγιαξ, Φέγενορντ!
ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΜΠΑΚ
Γιάν Χάιντσε (Δανία): Κατέκτησε με την PSV το Κύπελλο Πρωταθλητριών του ’88, ενώ αγωνίστηκε με ιδιαίτερη επιτυχία και στη γερμανική Μπουντεσλίγκα. Φόρεσε το εθνόσημο 86 φορές, από το 1987 έως το 2002, στάθηκε όμως πολύ άτυχος, γιατί λόγω τραυματισμού έχασε τα τελικά του Euro ’92 και μαζί και το χρυσό μετάλλιο!
Γιάν Πούρτβλιτ (Ολλανδία): Αγωνίστηκε στους ερυθρόλευκους από το 1974 έως το 1983, για να παίξει μετά σε Αυστρία, Βέλγιο και Γαλλία. Σημείωσε 19 συμμετοχές με το εθνόσημο και ήταν μέλος των «οράνιε» στο Μουντιάλ του ’78 και στο Euro ’80.
ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΧΑΦ
Μαρκ φαν Μπόμελ (Ολλανδία): Με δύο θητείες στην Αϊντχόφεν ως ποδοσφαιριστής και μία ως προπονητής, δικαίως συγκαταλέγεται στους θρύλους των «χωριατών» και είναι πιθανότατα το κορυφαίο αμυντικό χαφ στην ιστορία τους. Ένας σκληροτράχηλος μέσος, που έλαμψε στο υψηλότερο επίπεδο κυρίως με τη φανέλα της Μπάγερν Μονάχου, ενώ αγωνίστηκε και σε Μπαρτσελόνα, Μίλαν. Στους Βαυαρούς φόρεσε και το περιβραχιόνιο, για να γίνει ο πρώτος μη Γερμανός ποδοσφαιριστής που πετυχαίνει κάτι τέτοιο! Φόρεσε 79 φορές το εθνόσημο και ήταν βασικότατος στην πορεία της Ολλανδίας μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ του 2010.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Με την Αϊντχόφεν στους «32» του Europa League!
ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΧΑΦ
Φίλιπ Κοκού (Ολλανδία): Αγωνίστηκε πρώτα σε Άλκμααρ και Φίτεσε, προτού μετακινηθεί στην Αϊντχόφεν. Από το 1998 έως το 2004 ήταν μέλος της Μπαρτσελόνα. Έκανε κι αυτός δύο θητείες στην PSV ως ποδοσφαιριστής και μία ως προπονητής και λατρεύεται απ’ όλους στο Φίλιπς Στάντιον. Με την Εθνική Ολλανδίας μετράει 101 συμμετοχές (και αρκετά διεθνή τουρνουά) και είναι στην πρώτη πεντάδα των ρέκορντμεν. Δικαίως βρίσκεται στους 25 κορυφαίους στην ιστορία της Αϊντχόφεν, αλλά και στη βασική ενδεκάδα.
Βίλι φαν ντε Κέρκχοφ (Ολλανδία): Μέλος της Εθνικής Ολλανδίας και στο Μουντιάλ του 1974, αλλά και σ’ αυτό του 1978. Στην Αργεντινή, μάλιστα, το ’78 απόντος και του Κρόιφ ήταν αυτός που πήρε τους «οράνιε» από το χεράκι για να τους οδηγήσει στον τελικό… Σε συλλογικό επίπεδο έγραψε ιστορία με την PSV μετρώντας 418 συμμετοχές και 57 γκολ, από το 1973 έως το 1988! Στο Μουντιάλ του ’78, όπως και για πολλά χρόνια στην Αϊντχόφεν, αγωνιζόταν στην ίδια ομάδα και με τον δίδυμο αδελφό του, Ρενέ, ο οποίος, μάλιστα, πέρασε και για ένα χρόνο από τα μέρη μας, φορώντας τη φανέλα του Απόλλωνα!
ΑΚΡΑΙΟΙ ΧΑΦ – ΕΞΤΡΕΜ
Ρενέ φαν ντε Κέρκχοφ (Ολλανδία): Ο δίδυμος αδελφός του Βίλι, που λέγαμε άνωθεν… Αγωνίστηκε από το 1973 έως το 1983 στην Αϊντχόφεν και η επόμενη χρονιά τον βρήκε στην Ελλάδα και τον Απόλλωνα Σμύρνης! Η καλύτερή του σαιζόν με τα ερυθρόλευκα της ολλανδικής ομάδας και με τα πορτοκαλί της Εθνικής, ήταν το 1978. Την ίδια χρονιά, λοιπόν, έφτασε με τους «οράνιε» ως τον τελικό του Μουντιάλ, ενώ με την PSV κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και το νταμπλ στην Ολλανδία!
Άριεν Ρόμπεν (Ολλανδία): Ένας από τους σπουδαιότερους μεσοεπιθετικούς στη σύγχρονη ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Παίκτης-θρύλος, όχι μόνο για την PSV και την Ολλανδία (96 συμμετοχές με την Εθνική και 37 τέρματα), αλλά και για την μεγάλη Μπάγερν Μονάχου με την οποία αγωνίστηκε από το 2009 έως το 2019 κατακτώντας τα πάντα… Στην Αϊντχόφεν πρόλαβε να παίξει μόλις δύο χρονιές (2002-2004 με 56 συμμετοχές και 17 γκολ), πριν πάρει μετεγγραφή για τις Τσέλσι και Ρεάλ Μαδρίτης.
Στο πικ της καριέρας του ήταν παίκτης της κλάσης των Μέσι και Κριστιάνο. Με την ταχύτητα, την εκρηκτικότητα, τη δεινότητά του στις ντρίμπλες και τη γενικότερη οξυδέρκειά του, μπορούσε να ταλαιπωρήσει κάθε αντίπαλη άμυνα.
Γκέραλντ Φάνενμπουργκ (Ολλανδία): Μέτρησε 372 συμμετοχές και 112 γκολ στην Eredivisie με τις φανέλες των Άγιαξ και Αϊντχόφεν, αλλά και… 15 τίτλους! Ο πιο σπουδαίος όλων, πάντως, ήταν το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1988 με την PSV να κερδίζει την Μπενφίκα στα πέναλτι, αλλά και το Euro της ίδιας χρονιάς, με τον Φάνενμπουργκ να είναι ο ένας απ’ τους πέντε παίκτες της Αϊντχόφεν του Γκους Χίντινκ, που ήταν μέλη και της Εθνικής Ομάδας!
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ ΧΑΦ
Βίλι φαν ντερ Κάλεν (Ολλανδία): Υπέγραψε στην PSV το 1964 και έμεινε εκεί έως το 1981, για 18 ολόκληρα χρόνια, σημειώνοντας 528 συμμετοχές και 308 γκολ! Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και φυσικά το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ του ’78. Ήταν τοπ σκόρερ της Eredivisie τρεις χρονιές, αλλά μέλος της Εθνικής Ολλανδίας μόνο για 22 ματς, εξαιτίας της κόντρας του με τον Γιόχαν Κρόιφ, κυρίως. Ο «Πυθαγόρας» του ποδοσφαίρου (Κρόιφ) ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της εποχής του στον κόσμο (και στους καλύτερους στην ιστορία του αθλήματος μαζί με Μαραντόνα, Πελέ, Μπεστ) και κανείς δεν θα τα έβαζε μαζί του, για τη χάρη του Κάλεν ή οποιουδήποτε άλλου…
Ρούντ Γκούλιτ (Ολλανδία): Ό,τι και να πει κανείς για τον Γκούλιτ ή Χούλιτ, θα είναι λίγο… Ο κοτσιδάκιας με τα ράστα ήταν ένας από τους καλύτερους επιτελικούς μέσους (επιθετικά χαφ) στην ιστορία του σπορ. Αρχηγός της Ολλανδίας στην εκπληκτική πορεία του 1988, όταν και οι «οράνιε» κατέκτησαν το Euro, παίκτης είδωλο στο Φίλιπς Στάντιον από το 1985 έως το 1987 με 68 συμμετοχές και 46 γκολ. Το 1987 πήρε μετεγγραφή για τη Μίλαν όπου και έμεινε έως το 1994 (125 ματς με 38 γκολ) και μαζί με τους Ράικαρντ, Φαν Μπάστεν δημιούργησε ίσως την σπουδαιότερη σε συλλογικό επίπεδο ομάδα που είδε ο πλανήτης… Παίκτης της χρονιάς στην Ευρώπη το 1987, Νο1 σε ψήφους και σε παγκόσμιο επίπεδο το ίδιο έτος, αλλά και το 1989!
ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ
Λούκ Νίλις (Βέλγιο): Έγραψε ιστορία με τις φανέλες των PSV (164 συμμετοχές και 110 γκολ) και Άντερλεχτ (224 ματς και 127 γκολ). Στην ολλανδική ομάδα, μάλιστα, συνέθεσε -για μία διετία- ένα από τα… φονικότερα δίδυμα σε επιθετική γραμμή ευρωπαϊκής ομάδας, μαζί με τον Ρουντ φαν Νίστελροϊ. Έφυγε από την Αϊντχόφεν το 2000 για την Αγγλία και την Άστον Βίλα, όμως στάθηκε άτυχος μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό και αγωνίστηκε μόλις σε 3 παιχνίδια (1 γκολ).
Κόεν Ντίλεν (Ολλανδία): Παρατσούκλι του… «Το Κανόνι»! Ο Ντίλεν αγωνίστηκε για 12 χρόνια στην Αϊντχόφεν, από το 1941 έως το 1945 κι από το 1949 έως το 1961, μετρώντας 328 συμμετοχές και 287 γκολ συνολικά! Διατηρεί ακόμη μάλιστα το ρεκόρ γκολ σε μία σαιζόν για παίκτη του ολλανδικού πρωταθλήματος, με 43 τέρματα τη χρονιά 1956-57… Σε εννιά παιχνίδια, από τις 27 Ιανουαρίου έως τις 31 Μαρτίου του 1957, είχε σκοράρει… 20 φορές! Με την Εθνική Ομάδα, ωστόσο, αγωνίστηκε μόνο σε 5 παιχνίδια, βρίσκοντας δίχτυα 4 φορές.
Βιμ Κιφτ (Ολλανδία): Ξεκίνησε την πλούσια καριέρα του από τον Άγιαξ (96 ματς και 69 γκολ!), για να πάρει μετεγγραφή έπειτα στην Ιταλία και στις Πίζα και Τορίνο. Το 1987 επέστρεψε στην Ολλανδία για λογαριασμό της Αϊντχόφεν, όπου και έμεινε για μία τριετία μετρώντας 82 αγώνες και 55 τέρματα! Έκανε ένα… μπρέικ φορώντας για μία σαιζόν τη φανέλα της γαλλικής Μπορντό, για να γυρίσει στην αγαπημένη του PSV το 1991 και να μείνει για άλλη μία τριετία σκοράροντας 34 φορές σε 88 ματς… Μέλος κι αυτός της Ολλανδίας που κατέκτησε το Euro ’88, όπως και της πρωταθλήτριας Ευρώπης Αϊντχόφεν, την ίδια ακριβώς χρονιά.
Ρούντ φαν Νίστελροϊ (Ολλανδία): Ο αγαπημένος Ρουντ των φίλων της Αϊντχόφεν και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ… Ένας απ’ τους πιο χαρισματικούς γκολτζήδες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Αναδείχθηκε, μάλιστα, τοπ σκόρερ σε τρία διαφορετικά πρωταθλήματα, σε Ολλανδία, Αγγλία και Ισπανία με τη Ρεάλ Μαδρίτης! Σημείωσε 35 γκολ σε 70 ματς με τους «οράνιε», ενώ με την PSV είχε το εκπληκτικό στατιστικό των 67 ματς – 62 γκολ! Με τους «κόκκινους διαβόλους» σημείωσε 150 γκολ σε σχεδόν 200 ματς (!) και το όνομά του έγινε σύνθημα στο «Ολντ Τράφορντ»… Σήμερα είναι προπονητής της Κ-19 της Ολλανδίας και βοηθός προπονητή (του Φρανκ ντε Μπουρ) στη μεγάλη Εθνική Ομάδα.
Ρομάριο (Βραζιλία): Ο παίκτης που αμφισβητούσε τον Πελέ και τα 1.000 του γκολ, καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο παίκτης που κατά τα λεγόμενά του πέτυχε περισσότερα από 1.000 γκολ και ξεπέρασε τον Πελέ, ο φίλος του Μαραντόνα και πολέμιος, ποιου άλλου; Μα, του Πελέ… Ο χαρισματικός σκόρερ Ρομάριο, πρωταθλητής κόσμου με τη Βραζιλία το 1994, παίκτης της χρονιάς τότε, έγινε είδωλο στις τάξεις των οπαδών της Αϊντχόφεν πετυχαίνοντας 98 γκολ σε 110 ματς (1988-1993), για να φορέσει κατόπιν και για μία διετία τη φανέλα της Μπαρτσελόνα (46 αγώνες και 34 γκολ). Με τη «σελεσάο» είχε 55 τέρματα σε 70 συμμετοχές!
Θεωρείται ως ένας απ’ τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του αθλήματος, ένας ζωντανός μύθος για την PSV με 165 γκολ σε 167 ματς συνολικά (και 3/3 τοπ σκόρερ της Eredivisie) και μέλος της Dream Team της Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ, όπου και έλαμψε έχοντας τον θρυλικό Βούλγαρο, Χρίστο Στόιτσκοφ, στο πλευρό του… Τα τελευταία χρόνια διακρίνεται και στον χώρο της πολιτικής, στην πατρίδα του.
Ρονάλντο (Βραζιλία): Last but not least το «Φαινόμενο», ο Ρονάλντο… Ίσως ο κορυφαίος επιθετικός -άντε, μαζί με τον Μάρκο φαν Μπάστεν- στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Κέρδισε σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο τα πάντα. Πήρε το «χρυσό παπούτσι» δύο φορές, αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς άλλες τρεις, φόρεσε τη φανέλα και της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ Μαδρίτης στην Ισπανία, για να κάνει την ίδια, απίθανη και… μισητή διαδρομή και στην Ιταλία, περνώντας και από την Ίντερ και από τη Μίλαν! Έγραψε ιστορία με την Αϊντχόφεν, στα χνάρια του συμπατριώτη του Ρομάριο, πετυχαίνοντας 42 γκολ σε 46 ματς τη διετία 1994-96 και ακόμη μνημονεύεται στο Φίλιπς Στάντιον. Σε αγώνες πρωταθλήματος είχε 247 γκολ σε 343 αγώνες με τις φανέλες των Κρουζέιρο, Αϊντχόφεν, Μπαρτσελόνα, Ίντερ, Ρεάλ, Μίλαν και Κορίνθιανς, ενώ με τη «σελεσάο» μέτρησε 62 σε 98 συμμετοχές!
Αν δεν είχε σοβαρούς τραυματισμούς και μερικά παραπανίσια κιλά, αν πρόσεχε λίγο περισσότερο τον εαυτό του, ίσως να μιλούσαμε για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή που πέρασε από τον πλανήτη. Ταχύτητα, έκρηξη, δύναμη, ντρίμπλα, έφεση στο σκοράρισμα, στα καλύτερά τους. Σήμερα είναι πρόεδρος της ισπανικής ομάδας, Ρεάλ Βαγιαδολίδ!
