To 2019 ήταν η χρονιά τους. Τόσο η Λίβερπουλ, όσο και η Φλαμένγκο επέστρεψαν στους θρόνους τους κατακτώντας Champions League και Copa Libertadores αντίστοιχα. Μια συνθήκη που μαζί με το ταπεραμέντο των δύο ομάδων καθιστά τον φετινό τελικό του παγκοσμίου Κυπέλλου συλλόγων τον πιο ενδιαφέρον τουλάχιστον της τελευταίας 15ετίας.
Είναι εξάλλου το ζευγάρι των μεγάλων ανατροπών. Οι πρωταθλητές Βραζιλίας και Λατινικής Αμερικής κατέκτησαν το βαρύτιμο τρόπαιο κόντρα στη Ρίβερ Πλέιτ πραγματοποιώντας ένα απίθανο come-back με δύο «κανονιές» στο φινάλε του ματς (2-1). Παράλληλα, για να φτάσουν στον τελικό του Κατάρ απέναντι στους «reds», χρειάστηκαν εκ νέου να ανατρέψουν το σκορ απέναντι στην Αλ-Χιλάλ (3-1 από 0-1).
Ας θυμηθούμε πως οι «μαυροκόκκινοι» σήκωσαν το τρόπαιο απέναντι στους «μιγιονάριος»:
Aπό την άλλη, η Λίβερπουλ, απέδειξε ακόμα μια φορά ότι αποτελεί «μανούλα» στο να φέρνει τούμπα αγώνες και προκρίσεις, με το επικό 4-0 επί της Μπαρτσελόνα σε ένα «φλεγόμενο» «Άνφιλντ» για τον δεύτερο ημιτελικό του Champions League.
Η μεταξύ τους αναμέτρηση όμως δεν είναι σημαντική μόνο εξαιτίας των φετινών τους κατορθωμάτων. Την προηγούμενη φορά που συναντήθηκαν, πριν από 38 χρόνια, είχε γραφτεί μια συναρπαστική ιστορία στο στάδιο «Γιοκοχάμα» του Τόκιο.
Λίβερπουλ- Φλαμένγκο 0-3: Ένα μεσημέρι στο Τόκιο
Το 1981, η ιστορία είχε επαναληφθεί και για το τότε Διηπειρωτικό Κύπελλο, Λίβερπουλ και Φλαμένγκο βρέθηκαν αντιμέτωπες. Η παρέα από το Μέρσεϊσαϊντ είχε αρνηθεί να συμμετάσχει τις δύο προηγούμενες φορές που είχε κερδίσει το κύπελλο πρωταθλητριών (1977, 1978) φοβούμενη την παρατεταμένη ένταση στους δρόμους της Αργεντινής και της Χιλής που μαστίζονταν από απολυταρχικά καθεστώτα.
Η αναγέννηση του θεσμού με τη μεταφορά στην Ιαπωνία λοιπόν, την έπεισε να πάρει μέρος για πρώτη φορά κόντρα στους επίσης πρωτάρηδες Βραζιλιάνους του Ζίκο. Το αστέρι της «σελεσάο» τότε, με μαγικές ασίστ στους Νούνες και Αντίλιο είχε κατατροπώσει τους Άγγλους, οι οποίοι ήταν ανήμποροι να αντιμετωπίσουν τις μπαλιές- ξυραφιές του «Νο10».
Η Φλάμενγκο θριάμβευσε οι «κόκκινοι» επέστρεψαν στο Λίβερπουλ με άδεια χέρια.
Δείτε το ιστορικό μεσημέρι και την παράσταση του Ζίκο:
Η «κατάρα» και το 0/3
Τότε λοιπόν ξεκίνησε μια αρνητική παράδοση για τη Λίβερπουλ, η οποία πήρε μέγεθος κατάρας το 2005. Το Τόκιο και οι λατινοαμερικάνικες ομάδες δεν της ταιριάζουν, κάτι που αποδείχθηκε τόσο το 1984 απέναντι στην Ιντεπεντιέντε (1-0), όσο και το 2005 κόντρα στην Σάο Πάουλο (1-0).
Έτσι, με τον φετινό τελικό να διεξάγεται στο Κατάρ, ενδεχομένως το σύνολο του Κλοπ να έχει καλύτερη τύχη. Ωστόσο, η Φλαμένγκο έχει κάθε λόγο να χαμογελάει κοιτάζοντας στο παρελθόν.
Κλοπ vs Zέζους: Η μάχη των πάγκων
Γιούργκεν Κλοπ και Ζόρζε Ζέζους μπορούν να αισθάνονται όχι μόνο περήφανοι για την φετινή χρονιά, αλλά και δικαιωμένοι για την απόφασή τους να αναλάβουν τα νευραλγικά πόστα δύο κλαμπ που απείχαν από τις επιτυχίες. Ο Γερμανός έχει γίνει σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων της Λίβερπουλ, με την πρόσφατη ανανέωση μέχρι το 2024 να συνιστά το κερασάκι στην τούρτα για την προσφορά του.
Ο Πορτογάλος από την άλλη, ποδοσφαιρικά αυτοεξόριστος από τη γενέτειρά του, βρήκε την… υγειά του στο Ρίο ντε Ζανέιρο. Δύο πανομοιότυπα στιλ που απαιτούν γρήγορο transition και τακτική προσήλωση υπόσχονται να προσφέρουν ξανά ένα μοναδικό θέαμα στον τελικό του Κατάρ.
Την ιστορία την γράφουν οι Βραζιλιάνοι
Από τα πρόσωπα που αναμένεται να συγκεντρώσουν όλα τα βλέμματα πάνω τους είναι οι Βραζιλιάνοι της Λίβερπουλ. Ρομπέρτο Φιρμίνο, Άλισον Μπέκερ και Φαμπίνιο θα βρίσκονται στο αρχικό σχήμα και δεν είναι καθόλου απίθανο να «πληγώσουν»-ο καθένας με τον δικό του τρόπο- τους συμπατριώτες τους. Ειδικά για τον «Μπόμπι», το τεχνικό τιμ της Φλαμένγκο φαίνεται να έχει προσηλωθεί αμυντικά πάνω του, καθώς θεωρεί ότι είναι ο Νο1 κίνδυνος για την εστία της.