Nations League ήταν και πάει. Πολύπλοκο στην αρχή, γινόταν όλο και πιο σαφές όσο διεξαγόταν. Σημασία έχει ότι η πρώτη αυτή νεσύστατη διοργάνωση ολοκληρώθηκε και τα πράγματα επιτέλους έγιναν ξεκάθαρα ακόμη και σε αυτούς που δεν μπορούσαν με… τίποτα να κατανοήσουν το φορμάτ.
Η αλήθεια είναι ότι μάθαμε πολλά πράγματα. Κρατάμε πολλά θετικά, αλλά και κάποια αρνητικά. Συμβαίνει όταν έχουμε κάτι νέο. Για παράδειγμα, σε τέσσερα χρόνια από τώρα θα κάνουμε το ίδιο και για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ που θα διεξαχθεί μέσα στο καταχείμωνο (για εμάς). Αλλά έχουμε ακόμη μέχρι αυτό. Το μόνο βέβαιο είναι ότι με το Nations League αλλάζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα ματς των εθνικών ομάδων. Το ίδιο ισχύει, όμως και για τους παίκτες.
ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
*Υπάρχει κίνητρο. Επιτέλους! Τέρμα αυτά τα βαρετά φιλικά με άδεια γήπεδα, με τις ομάδες να αλλάζουν όλη την ενδεκάδα στα ημίχρονα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ρυθμός, άρα κι ενδιαφέρον. Τα ματς του Nations League σήμαιναν πολλά για τις εθνικές, καθώς επηρεάστηκε και η βαθμολογία τους στο rank της ΟΥΕΦΑ. Ετσι, είχαμε αρκετές μεταβολές στα γκρουπ δυναμικότητας.
*Το Κόσοβο. Ναι, αυτό το μικρό κρατίδιο που αποσχίστηκε από τη Σερβία το 2008 και αναγνωρίστηκε πρόσφατα από την ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ, έκανε φανταστική πορεία στην τέταρτη κατηγορία του θεσμού και σιγά σιγά ανεβαίνει και στην κατάταξη της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Για να φανταστείτε τη θέληση και τη δίψα που έχουν οι Κοσοβάροι, στο τελευταίο ματς με το Αζερμπαϊτζάν αναζήτησαν εισιτήριο περίπου 200.000, τη στιγμή που το γήπεδο που αγωνιζόταν η εθνική χωράει 12.900 θεατές. Πού να έπαιζε ο Τζάκα με τον Σακίρι!
*Το γεγονός ότι ομάδες χαμηλής δυναμικότητας θα διεκδικήσουν για πρώτη φορά τη συμμετοχή τους στα τελικά του Euro μέσω του Nations League. Πιο παλιά, η Ελλάδα είχε όνειρο να λάβει μέρος σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης κι όταν αυτό έγινε πραγματικότητα, κατέκτησε το Euro του 2004. Πολλές «μικρές» εθνικές έχουν ως παράδειγμα αυτό που έκανε η «γαλανόλευκη». Και ναι, ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν το ίδιο. Ολοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο.
*Το χρηματικό έπαθλο. Αυτό ισχύει για τις ομάδες που τερμάτισαν στις πρώτες θέσεις των ομίλων της πρώτης κατηγορίας. Πορτογαλία, Ολλανδία, Ελβετία και Αγγλία θα διεκδικήσουν τον ερχόμενο Ιούνιο το τρόπαιο του Nations League, με τον νικητή να παίρνει 4,5 εκατομμύρια ευρώ. Εκτός των άλλων, αυτές οι τέσσερις θα έχουν την ευκαιρία να προσθέσουν στη συλλογή τους έναν επίσημο τίτλο. Υπάρχει κι αυτό το κίνητρο.
ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
*Τα αδιάφορα παιχνίδια της τρίτης και της τέταρτης κατηγορίας. Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν λίγα καλά παιχνίδια σε αυτές τις λίγκες, κάτι που απέτρεψε αρκετό κόσμο από το να πάει στο γήπεδο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κύπρος. Στα παιχνίδια της στο «ΓΣΠ» ο κόσμος ήταν ελάχιστος, ενώ στο τελευταίο ματς με τη Νορβηγία στη Λευκωσία, οι Σκανδιναβοί ήταν περισσότεροι από τους Κύπριους, παρά το ότι η είσοδος ήταν ελεύθερη! Ενας μεγαλύτερος αντίπαλος θα έφερνε παραπάνω κόσμο.
*Η κούραση των διεθνών. Το σκεπτικό της ΟΥΕΦΑ για το Nations League ήταν η ελαχιστοποίηση των φιλικών παιχνιδιών, κάτι που θα έφερνε έσοδα σε εκείνη. Αυτό, όμως, φέρνει κόπωση στους παίκτες, ειδικά σε αυτούς που αγωνίζονται σε μεγάλα πρωταθλήματα. Αν παρατηρήσουμε καλύτερα, όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο μικραίνει ο μέσος όρος ηλικίας των ποδοσφαιριστών που αποφασίζουν να αποσυρθούν από τις εθνικές τους ομάδες. Είναι μεγάλη η κούραση.
*Η Ισπανία. Ναι, η «φούρια ρόχα» ξεκίνησε δυναμικά με την εξάρα στην Κροατία και τη νίκη μέσα στην Αγγλία, αλλά μετά τα έκανε θάλασσα. Πρώτα έρχεται η ήττα από τα «τρία λιοντάρια». Μάλιστα το 3-2 να είναι τιμητικό για τους Ιβηρες και μετά το στραπάτσο στο Ζάγκρεμπ. Ο Λουίς Ενρίκε τα «άκουσε» για το γεγονός ότι άφησε στην άκρη τον φορμαρισμένο Πάκο Αλκάθερ, όμως η αλήθεια είναι ότι το κυρίως πρόβλημα εντοπίζεται στα μετόπισθεν. Εντέλει, οι Ισπανοί αυτοκτόνησαν.
*Το γεγονός ότι η ΟΥΕΦΑ σκέφτεται περισσότερο να αυξήσει τα έσοδά της, παρά το καλό του ίδιου του ποδοσφαίρου. ΟΚ, αυτή η διοργάνωση έχει ένα ενδιαφέρον παραπάνω και δεν βλέπουμε πλέον ανιαρά φιλικά παιχνίδια. Ωστόσο, μεταξύ μας τώρα, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία είδε ότι υπάρχει ένα τεράστιο κέρδος για εκείνη. Σε διαφορετική περίπτωση, ούτε που θα σκεφτόταν να κάνει κάτι τέτοιο.