Από τα γκολ που καταναλώνεις ανεύθυνα, ποτέ δεν το χορταίνεις. Μουντιάλ 1998, Ολλανδία Vs Αργεντινή στο «Βελοντρόμ», ο Ντένις Μπέργκαμπ δείχνει τι σημαίνει «poetry in motion»: κοντρόλ και ντρίμπλα στην κίνηση, φαλτσαριστό σουτ με τη μία, πλεχτό.
Κάθε φορά που το βλέπεις, το συναίσθημα είναι το ίδιο έντονο, σαν τότε.
Αυτό που ελάχιστοι θυμούνται ή παρατηρούν όταν βλέπουν το βίντεο είναι το ποιος δίνει την πάσα στον «Ντένις τον τρομερό». Ας φρεσκάρουμε μνήμες: ήταν ο Φρανκ ντε Μπουρ αυτός που το(ν) είδε, που το έκανε να συμβεί. Επιδεικνύοντας μία αρετή που τόσα χρόνια μετά τον χαρακτηρίζει ακόμα, σε άλλο μετερίζι πια, αποτελώντας τη βάση της προπονητικής του σκέψης: το όραμα.
Αυτό είναι το ευχάριστο μέρος της διήγησης. Γιατί μετά ακολουθεί η πράξη. Κι εκεί, ο Ολλανδός τα έχει κάνει μαντάρα, μην κρυβόμαστε, μετά το άκρως ελπιδοφόρο ξεκίνημά του στον Άγιαξ. Στον «Αίαντα» πρώτα στα τμήματα υποδομής (2007-10) και μετά στην α’ ομάδα (2010-16) ισορρόπησε άρτια ανάμεσα στην προώθηση ταλέντων και στη δημιουργία ενός winner συνόλου.
Τα πήγε περίφημα, ενθαρρύνοντας τους παίκτες να εκφραστούν ελεύθερα, να είναι τακτικά ευέλικτοι, αλλά και να δουλεύουν ως ένα σώμα, ειδικά όταν πίεζαν ψηλά τον αντίπαλο για να ανακτήσουν την κατοχή της μπάλας και να βγουν με μία πάσα στην (αντ)επίθεση. Είχε βέβαια στήριξη, πλάτες και διάρκεια.
Μετά τα πάντα χάλασαν, πέρα και από τους χειρότερους εφιάλτες του. Πρώτα στην Ίντερ, στην οποία άντεξε μόλις 85 ημέρες και μετά στην Κρίσταλ Πάλας, εκεί κράτησε ακόμα λιγότερο (77 ημέρες). Τοξικές εμπειρίες αμφότερες, του έκαναν μεγάλο κακό στο πρεστίζ αλλά και στη ψυχολογία. Εχει ελαφρυντικά; Σίγουρα, ναι. Κυρίως το προφανές, ότι δηλαδή δεν του δόθηκε χρόνος. Αλλά δεν φρόντισε και αυτός να τον κερδίσει θυσιάζοντας τις ιδέες του στο βωμό του αποτελέσματος σε πρώτη τουλάχιστον φάση, θα του έδινε «αέρα» και αυτό είναι πάντα πολύτιμο όταν ξεκινάς κάτι.
Η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ, ΚΟΝΤΙΝΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Όλο αυτόν τον καιρό, πάνω από ένα χρόνο δηλαδή, ήταν εκτός δουλειάς. Σκεφτόταν τι θα κάνει, πώς θα το κάνει, αναζητούσε την κατάλληλη προοπτική, φόρτιζε μπαταρίες. Αυτές τις ημέρες συζήτησε με την Άντερλεχτ, θεωρητικά η βελγική ομάδα ήταν ό,τι έπρεπε για να πιάσει ξανά δουλειά, αφού είναι ίδιας φιλοσοφίας με τον Άγιαξ. Ωστόσο, τελικά, δεν «ψήθηκε». Τελευταία στιγμή. Ποιος ο λόγος; Η δικιά του κοντινή Αμερική. Αλλιώς; Ατλάντα Γιουνάιτεντ. Η ομάδα δηλαδή που πριν από λίγες ημέρες πανηγύρισε την κατάκτηση του MLS και νομίζαμε – λανθασμένα, όπως φάνηκε – ότι θα έπαιρνε τον Γκιγέρμε Μπάρος Σκελότο (τον πρώην της Μπέτις) ως διάδοχο του Τάτα Μαρτίνο (προτίμησε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του).
Αυτό το πρότζεκτ έπεισε τον Ολλανδό κόουτς, σε αυτό είπε «ναι» για να επιστρέψει ξανά στους πάγκους. Είναι η σωστή απόφαση να (το) πάει τόσο μακριά; Ηταν το χρήμα αυτό που τον κινητοποίησε, η διάθεση για περιπέτεια; Θα ήταν πιο σώφρων και προνοητικό να προσπαθήσει ξανά στην Ευρώπη, στο κέντρο δηλαδή των εξελίξεων; Μόνο να περιμένουμε μπορούμε για να μάθουμε. Με τη βάσιμη προσδοκία ότι αυτή τη φορά θα έχει το χρόνο να δείξει τους καρπούς της δουλειάς του, μάλλον τελικά αυτό του έλειπε περισσότερο και αυτό αναζητά στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Ολυμπιακός: Ο Καμαρά υποψήφιος παίκτης της χρονιάς στη Γουινέα!