Ο Σέρχιο Ράμος χθες συμπλήρωσε 150 συμμετοχές με την Εθνική Ισπανίας και με αυτήν την αφορμή η Marca συγκέντρωσε τους πιο πιστούς στρατιώτες των εθνικών ομάδων. Υπάρχουν ορισμένοι που μοιάζουν βιονικοί και οι αριθμοί τους αξεπέραστοι. Αδιαμφισβήτητα αποτελεί τιμή για οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή να φορέσει το εθνόσημο και είναι ένα παιδικό όνειρο όλων, δεν μπορεί ο καθένας όμως να γράψει τόσες πολλές συμμετοχές και να μείνει για χρόνια σε υψηλό επίπεδο. Είναι ένας συνδυασμός αρχικά ικανοτήτων, μετέπειτα τύχης και τέλος ατελείωτης αγάπης για το εθνόσημο που ποτέ δεν κουράζει ορισμένους. Για όσους θέλουν να κάνουν και συγκρίσεις στους αριθμούς ή να καταλάβουν πόσο συμβολικός είναι ο καθένας για την χώρα του αφήνω εδώ την πρώτη τριάδα συμμετοχών στην Εθνική Ελλάδος: 1. Καραγκούνης (139), 2. Ζαγοράκης (120), 3. Κατσουράνης (116)
Αχμέντ Χασάν (Αίγυπτος) 184 συμμετοχές
Ο Αιγύπτιος είναι ο πρώτος και τελευταίος ποδοσφαιριστής του πλανήτη που έχει σπάσει το φράγμα των 180 συμμετοχών με το εθνόσημο. Αγωνίστηκε 17 χρόνια για την Εθνική του στην καριέρα του. Σε συλλογικό επίπεδο έπαιξε εκτός απο την χώρα του σε Τουρκία και Βέλγιο. Το ρεκόρ του μοιάζει πραγματικά αξεπέραστο και ήταν ταυτόσημος της Εθνικής ομάδας για δυο γενιές Αιγυπτίων.
Μοχάμεντ Αλ-Ντεαγέα (Σαουδική Αραβία) 178
Σεβασμός γι αυτό το ρεκόρ το οποίο όμως έχει και ένα παρασκήνιο. Οι Σαουδάραβες ισχυρίζονται ότι έπαιζε τόσα χρόνια αναγκαστικά καθώς δεν υπήρχε άλλος τερματοφύλακας. Έχει παίξει έντεκα ματς σε Μουντιάλ και έχει δεχθεί 29 γκολ.
Κλαούντιο Σουάρεζ (Μεξικό) 177
Βιονικός, όταν τραυματίστηκε και έμαθε ότι θα χάσει το Μουντιάλ του 2002 στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας έβαλε πείσμα να προλάβει και τα κατάφερε. Αποθεραπέυτηκε πιο σύντομα απο τις εκτιμήσεις και δήλωνε έτοιμος να παίξει λίγο πριν την έναρξη όμως ο προπονητής του τότε Χαβιέ Αγκίρε τον πίκρανε καθώς υποστήριζε ότι δεν είχε την απαιτούμενη φυσική κατάσταση.
Τζιανλουίτζι Μπουφόν (Ιταλία) 175
Εδώ οι συστάσεις περισσεύουν. Δεν είναι θρύλος μόνο για την Ιταλία και την Γιουβέντους αλλά για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αφού πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι ακόμα και ο καλύτερος τερματοφύλακας όλων των εποχών.
Χοσάμ Χασάν (Αίγυπτος) 169
Οι Θεσσαλονικείς φίλοι μας αποκελείεται να μην τον θυμούνται ή να μην τον έχουν ακούσει κάπου καθώς είχε περάσει απο την ομάδα την δεκαετία του 90′ μαζί με τον αδερφό του που αγωνιζόταν ως δεξί μπακ και συνέβαλαν για την συνέχηση της παράδοσης (Μέγκαχεντ, Σικαμπάλα κ.α). Οι Αιγύπτιοι φαίνεται ότι αγαπάνε ιδιαίτερα την εθνική τους και δεν αποχωρίζονται το εθνόσημο εύκολα. Είναι και πρώτος σκόρερ των «Φαραώ» με 68 τέρματα.
Ιβάν Ουρτάδο (Εκουαδόρ) 168
Αποσύρθηκε σε ηλικία 41 ετών αλλά πρόλαβε κι έγραψε ιστορία ως ο Λατινοαμερικάνος με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία, καθώς αγωνίστηκε σε 168 ματς από το 1992 έως το 2014! Έπαιξε σε δυο Μουντιάλ και σε έξι Copa America.
Ίκερ Κασίγιας (Ισπανία) 167
Άλλος ένας σπουδαίος Ευρωπαίος πορτιέρο που δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις η αξία του. Σύμβολο της Ρεάλ αλλά και της Εθνικής Ισπανίας στην οποία ήταν ο αρχηγός στις μεγαλύτερες επιτυχίες. Μπορεί ο ανταγωνισμός να είναι μεγάλος ανάμεσα στους Ισπανούς τερματόφυλακες καθώς έχουν βγει κορυφαίοι τα τελευταία χρόνια, αλλά ο Ίκερ δεν ένιωσε ποτέ τον ανταγωνισμό, παρά μόνο όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και γι αυτόν. Οι συμπατριώτες του τον θεωρούν κορυφάιο.
Βιτάλις Αστάφιεφς (Λετονία) 165
Ο Αστάφιεφς κατείχε μέχρι πρόσφατα το ρεκόρ για τις περισσότερες συμμετοχές σε εθνικό επίπεδο από Ευρωπαίο παίκτη! Τον ξεπέρασε ο Μπουφόν και ευτυχώς μας απάλλαξε απο το να μνημονεύουμε αυτό το όνομα.
Κόμπι Τζόουνς (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) 164
Αγωνίστηκε με το εθνόσημο στο στήθος από το 1992 έως το 2004. Είναι ίσως ο πιο συμβολικός παίχτης που φόρεσε ποτέ αυτό το εθνόσημο και αποτελεί απο τα πρωτοπαλίκαρα που αγωνίστηκαν για να ανεβάσουν το επίπεδο της Εθνικής ΗΠΑ και του MLS.
Άντναν Αλ-Ταλιανί (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) 161
Έμεινε 19 χρόνια (1980-1999) στην Αλ Σάμπ και τα 14 απο αυτά φορούσε και το εθνόσημο (1983-1997). Θα τον χαρακτηρίζαμε σημαία των ΗΑΕ μιας περασμένης εποχής καθώς η πίστη του είναι μοναδική και μπορεί να τον βάλει σε σύγκριση με κορυφαίους αφοσιωμένους παίχτες παγκοσμίως.
Μπαντέρ Αλ Μουταουά (Κουβέιτ) 158
Είχε γίνει φίρμα στην χώρα του πριν δυο χρόνια όταν η ομάδα του Αλ Κουάντσια σάρωσε 5-1 την την Καϊτάν και αυτός είχε πετύχει ένα γκολ που θύμισε Ντιέγκο Μαραντόνα στο Μεξικό του 86. Είναι 33 ετών και ακόμα δεν έχει αποσυρθεί απο την Εθνική του ομάδα.
Μάρτιν Ρέιμ (Εσθονία) 157
Έχει τις περισσότερες συμμετοχές με το εθνόσημο και είναι και προπονητής της Εσθονίας σήμερα την οποία υπηρέτησε πιστά απο το 1992 μέχρι το 2009. Έπαιζε μέσος και είχε πετύχει και 14 τέρματα.
Λάντον Ντόνοβαν (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) 157
Συμβολικός ποδοσφαιριστής στις ΗΠΑ, έχει προσφέρει όσο λίγοι στο ποδόσφαιρο της Αμερικής και το MLS του χρωστάει πολλά. Είχε πρωταγωνιστήσει στην πορεία των ΗΠΑ στο Μουντιάλ του 2002 στις Κορέα/Ιαπωνία, ενώ συμμετείχε και στη διοργάνωση του 2010 στη Νότια Αφρική, για να γίνει ένας από τους Αμερικανούς που έχουν σκοράρει σε περισσότερα από ένα Παγκόσμια Κύπελλα. Ο αποκλεισμός του από την αποστολή της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, με τον Γιούργκεν Κλίνσμαν να μην τον συμπεριλαμβάνει στα πλάνα του, τον είχε πικράνει πολύ.
Σαμίρ Αλ-Τζαμπέρ (Σαουδική Αραβία) 157
«Ο Σαμί Αλ Τζαμπέρ δίνει νόημα στη ρήση “πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν”. Κοντός και αδύνατος. Ομως έχει ζηλευτή ταχύτητα, πάθος και υπολογίσιμη δύναμη. Η αυταπάρνησή του έχει συγκινήσει προπονητές, συμπαίχτες και φιλάθλους. Γι’ αυτόν η φράση χαμένη μπαλιά άρα μη διεκδικήσιμη, είναι άγνωστη. Οι περισσότεροι θεωρούν την απόδοσή του βαρόμετρο για την πορεία της ομάδας» έγραφε ο Ριζοσπάστης(!) 20 χρόνια πριν γι αυτόν. Συγκεκριμένα 3 Ιούνη του 1998. Σε 156 συμμετοχές με την Εθνική είχε πετύχει 46 γκολ πριν αποσυρθεί το 2006.
Εσάμ Ελ-Χανταρί (Αίγυπτος) 156
Σε 24 χρόνια καριέρας έχει αγωνιστεί μόλις μία σεζόν (2008-09) στην Ευρώπη, με τη φανέλα της ελβετικής Σιόν. «Πολλοί από τους συμπαίκτες μου είναι στην ηλικία της κόρης μου, όμως τους βλέπω σαν αδέρφια μου και όχι σαν παιδιά μου», είχε δηλώσει πρόσφατα ο Αιγύπτιος τερματοφύλακας. Είναι ακόμα (!) στρατιώτης της Εθνικής στα 44 του και πριν έναν χρόνο ακριβώς παραλίγο να γίνει μεγάλος ήρωας της Αιγύπτου στον δρόμο για την κατάκτηση του Κόπα Άφρικα. Νικήθηκε μόνο απο την Μπουργκίνα Φάσο στα πέναλτι που εκτελέστηκαν στον τελικό.
Σάλμαν Ισά (Μπαχρέιν) 153
11 χρόνια στην Εθνική του Μπαχρέιν (2001-2012) και 21 γκολ παρόλο που αγωνιζόταν ως μπακ σε όλη την πλευρά. Σε συλλογικό επίπεδο εκτός απο την χώρα του αγωνίστηκε στο Κατάρ.
Αχμέντ Μουμπαράκ (Ομάν) 153
Αμυντικός μέσος που υπηρετεί ακόμα την χώρα του. Έχει 153 συμμετοχές και 20 γκολ ενώ απο το 2015 και μετά ούτε οι συμπατριώτες του δεν γνωρίζουν που παίζει. Ευτυχώς η αγάπη του για την εθνική είναι ατελέιωτη και την εκπροσωπεί σε κάθε ευκαιρία ώστε να θυμίζει την ποδοσφαιρική του αξία στο Ομάν.
Γιασουχίτο Έντο (Ιαπωνία) 152
Έκανε ντεμπούτο στην Εθνική Ιαπωνίας το 2002 και ήταν και στην αποστολή του Μουντιάλ του 2014 που τον είχε αντίπαλο στον όμιλο της η δικιά μας εθνική. Σε 13 χρόνια έκανε 152 συμμετοχές και έβαλε 15 γκολ με την Ιαπωνία ενώ συνήθιζε όλα αυτά τα χρόνια να φοράει το 7. Συλλογικά αγωνίστηκε μόνο στη χώρα του.
Τζαβάντ Νεκουνάμ (Ιράν) 151
Το 2006 ο Νεκουνάμ και μετά τις καλές του εμφανίσεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας πήρε μεταγραφή για την Οσασούνα και έγινε ο πρώτος Ιρανός παίκτης που έπαιξε σε ισπανικό σύλλογο. Έμεινε στην ομάδα των Βάσκων για έξι σεζόν, παίζοντας σε 149 παιχνίδια και σημειώνοντας 24 γκολ. Στο Ιράν θεωρείται θρύλος και είναι πιστός στρατιώτης της εθνικής του απο το 2000 μέχρι σήμερα που δεν έχει αποσυρθεί ακόμα. Έχει σκοράρει 37 φορές με το εθνόσημο.
Σέρχιο Ράμος (Ισπανία) 150
Όλη αυτή η λίστα έγινε εξαιτίας αυτού του κύριου που συμπλήρωσε χθες τις 150 συμμετοχές στο φιλικό παιχνίδι της Ισπανίας με την Γερμανία και έπιασε τον Λόταρ Ματέους στην 20η θέση με τις περισσότερες συμμετοχές Ευρωπαίων στις εθνικές. Είναι στρατιώτης της εθνικής του απο το 2005, όταν άρχισε δηλαδή και η πορεία του στην Ρεάλ Μαδρίτης. Επιβλητικός, αρχηγικός και με πολύ πάθος για την ομάδα δεν θέλει να χάνει παιχνίδι. Έχει σκοράρει και 11 φορές με την φούρια ρόχα και δεν θα πω παρόλο που είναι αμυντικός. Γιατί δεν είναι ένας οποιοσδήποτε αμυντικός αλλά ο Σέρχιο Ράμος (90′)!