Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς ανακοίνωσε ότι επιστρέφει στην Εθνική Σουηδίας και ψάχνουμε να δούμε αν είναι ή όχι καλή ιδέα.
Το ότι χαρακτήρισε μόνος του ως «η επιστροφή του Θεού» το γεγονός ότι είναι ξανά μέλος της εθνικής Σουηδίας, δεν πρέπει μήτε να μας ξενίζει, μήτε να μας εκπλήσσει. Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς είναι αυτός, αλίμονο αν κρατούσε χαμηλό προφίλ σε κάτι τέτοιο! Αλίμονο βασικά αν κρατούσε χαμηλό προφίλ σε οτιδήποτε. Είναι μία χαρισματική, larger than life, προσωπικότητα, ένας από τους λίγους ανθρώπους εκεί έξω που θαρρείς έχει κερδίσει το δικαίωμα να μιλάει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο.
Ακόμα και έτσι πάντως και επειδή κανείς δεν νικά το χρόνο, συνιστά μεγάλη απορία το αν, στα 39 του, μπορεί ακόμα να κάνει τη διαφορά και μάλιστα σε μία τόσο απαιτητική διοργάνωση όσο το Euro 2020. Γιατί γι’ αυτό το λόγο αποφάσισε ο «Ίμπρα» να φορέσει ξανά τη φανέλα με το εθνόσημο. Αυτή η πρόκληση τον τρέφει. «Ζέσταμα» θα είναι τα επικείμενα ματς με Γεωργία, Κόσοβο και Εσθονία (για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2022 τα δύο πρώτα, φιλικό το τελευταίο). Θα του βγει σε καλό ή σε κακό αυτό το comeback; Προσπαθήσαμε να φανταστούμε. Καταθέτοντας επιχειρήματα και για τα δύο σενάρια.
ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΞΑΝΑ
* «Τέρας» φυσικής κατάστασης, απόλυτο παράδειγμα δύναμης και θέλησης. Σπάνιες και ζηλευτές αρετές που τον έχουν κάνει να έχει 14 γκολ σε 14 συμμετοχές φέτος στη Serie Α, να είναι ο απόλυτος οδηγός και ηγέτης της Μίλαν. Ακόμα και λίγο πριν τα 40, παραμένει υπόδειγμα αθλητή, εντυπωσιάζοντας (και) με την ανθεκτικότητά του.
* Στη Ligue 1 πήγε μετά τα 30 του και κατέγραψε τις καλύτερες επιδόσεις της καριέρας του, ως παίκτης της Παρί Σεν Ζερμέν. Στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σκάρωσε ομορφιές στην πρώτη του σεζόν. Στις ΗΠΑ (Λ.Α. Γκάλαξι) τους έκανε πλάκα. Και αντί για «σύνταξη» βρήκε κίνητρο να γυρίσει στην Ευρώπη, σε τοπ πρωτάθλημα και κλαμπ, ετοιμάζεται μάλιστα να ανανεώσει. Δεν ξέρει τι σημαίνει αποτυχία, δεν βολεύεται με τα συνηθισμένα.
* Το Euro 2020 θα είναι η τελευταία του μεγάλη διοργάνωση. Φλέγεται από επιθυμία για ένα γκραν φινάλε, αντάξιο της καριέρας του. Να προσφέρει με την εμπειρία και τις ικανότητές του. «Είναι ο καλύτερος Σουηδός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών», όπως είπε ο εκλέκτορας Γιάνε Αντερσον και αυτό είναι και… αρχή και φινάλε ως ατάκα για το όλο θέμα.
ΘΑ ‘ΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΧΙ
* Στα πέντε χρόνια που έλειπε από την Εθνική ομάδα της πατρίδας του, οι άλλοι έμαθαν να ζουν χωρίς αυτόν. Δεν τα πήγαν μάλιστα καθόλου άσχημα. Βρήκαν ισορροπίες, τόσο τα αποδυτήρια όσο και στο τερέν. Προόδευσαν, ανταποκρίθηκαν, συνήθισαν. Πώς θα αντιδράσουν τώρα που ξάφνου θα έρθει ο ένας που, κακά τα ψέματα, είναι άνω του συνόλου; Εν δυνάμει επικίνδυνο.
* Πιασάρικες οι παρομοιώσεις με σούπερ ήρωα ή με θεούς, αλλά ΟΚ, μεγαλώσαμε (μαζί μας και ο Ζλάταν), δεν πιστεύουμε πια στα πάντα. Βεβαίως και θέλει. Μπορεί όμως; Το «αν» είναι τεράστιο… Θα ξεκινήσει με τις καλύτερες προθέσεις, αναμφίβολα, Αλλά αν κάτι στραβώσει ή δεν πάει όπως το φαντάζεται, μπορεί να γίνει τοξικός για την ομάδα.
* Οι απαιτήσεις θα μεγαλώσουν, τα φώτα των ΜΜΕ όλου του κόσμου θα είναι μονίμως στραμμένα στη Σουηδία. Κάτι που τα τελευταία χρόνια είχαν ξεχάσει πώς είναι οι Σκανδιναβοί. Περισσότερο αναστάτωση παρά ευλογία μπορεί να αποδειχθεί αυτή η υπερβολή, η απώλεια του στοιχείου του αιφνιδιασμού.
