Ο Αγγελος Βασιλείου είναι Παγκόσμιος πρωταθλητής Ανδρών στο Δίαθλο. Ενα επίτευγμα που όσες φορές και να το διαβάσεις, δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις. Αλλωστε το μέγεθος της επιτυχίας του αποτυπώνεται στο γεγονός ότι είναι ο πρώτος αθλητής του Μοντέρνου Πεντάθλου που τα καταφέρνει.
Για να φτάσει, όμως, στην κορυφή, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Στα τέλη Αυγούστου έσπασε το χέρι του σε ένα ατύχημα που είχε με το ποδήλατο, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Μαζί με τον προπονητή του Βασίλη Κρομμύδα έκανε μια τιτάνια προσπάθεια και στο τέλος τα κατάφερε.
Ο Άγγελος Βασιλείου, στις πρώτες του δηλώσεις δεν έκρυψε την ικανοποίηση του. Παραδέχτηκε ότι ακόμα… ανατριχιάζει στη σκέψη ότι στέφθηκε Παγκόσμιος πρωταθλητής ανήμερα της εθνικής μας εορτής και μας αναλύει τους επόμενους στόχους του.
Άγγελε όταν πήγες στην Αίγυπτο περίμενες ότι θα κατακτήσεις το χρυσό μετάλλιο, ήταν μέσα στους στόχους σου;
Δεν περίμενα, να κατακτήσω το χρυσό, τουλάχιστον όχι στην κατηγορία των ανδρών. Αποφάσισα τελευταία στιγμή να μετέχω, βλέποντας τα μεγάλα ονόματα, κυρίως τον Τσέχο Swoboda, που ήταν επί σειρά ετών πρωταθλητής στο συγκεκριμένο αγώνισμα. Ο βασικός μου στόχος ήταν να κοντραρίστω απέναντι στους ισχυρότερους, να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό, και να παλέψω για ένα μετάλλιο. Προφανώς, κανείς δεν αγωνίζεται για να χάσει, βέβαια, αλλά δεν αποτελούσε αυτοσκοπός.
Εχεις συνειδητοποιήσει ότι έγινες ο πρώτος αθλητής που κατακτά το χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα Ανδρών; Τι σημαίνει αυτό για σένα;
Η αλήθεια είναι ότι αυτό θέλει μέρες, αν όχι εβδομάδες. Το είχα ονειρευτεί από μικρή ηλικία για να είμαι ειλικρινής. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) όμως όταν το όνειρα γίνονται πραγματικότητα, για μερικές μέρες οι άνθρωποι «δειλιάζουμε» να το πιστέψουμε. Σαν να είναι κάτι εύθραυστο, και φοβόμαστε μην χαλάσει.
Η Παγκόσμια Ομοσπονδία χαρακτήρισε τον αγώνα σας… θρίλερ. Πότε πίστεψες ότι μπορείς να κατακτήσεις τον Παγκόσμιο τίτλο;
Η αλήθεια είναι ότι έκανα κάποια τακτικά λάθη, οδήγησα όλη την κούρσα και στα τρία μέρη, δίνοντας στον Τσέχο αντίπαλο μου το πλεονέκτημα του «κυνηγού». Όπως είπα, δεν τρέχω για να χάσω, και πιστεύω ότι δεν υπάρχει πιο καθαρή νίκη, από αυτήν που γίνεται από μπροστά. Οδηγώντας την κούρσα, μ’ αρέσει να ελέγχω τους αντιπάλους μου, και να τιμώ με τον τρόπο μου τον Steve Prefontaine, την επιτομή του “front-running”.
Όσο για το ποτέ πίστεψα ότι μπορούσα να κατακτήσω τον τίτλο, θα απαντήσω, μόλις έσκισα την κορδέλα του τερματισμού, σε όλα τα αλλά σημεία απλώς έκανα εφαρμογή του πλάνου μου, και ήλπιζα ότι ο καλύτερος μου εαυτός να είναι αρκετός να με φτάσει πρώτος στον τερματισμό.
Λένε ότι το συναίσθημα της πρωτιάς δεν περιγράφεται με λόγια. Οπως και όταν ανεβαίνεις στο βάθρο. Εσύ πώς το έζησες;
Εδώ θα πω πως ήμουν τυχερός. Το γεγονός ότι κέρδισα στις 28/10, ημέρα εθνικής επετείου, έναν αγώνα στον οποίο πήγα σαν ο μόνος Έλληνας αθλητής, με κάνει ακόμα να ανατριχιάζω. Η αλήθεια είναι ότι ο αθλητισμός, και ιδιαίτερα ο πρωταθλητισμός, προσφέρει περισσότερες πικρίες παρά χαρές, αλλά είναι κάτι στιγμές σαν και αυτή, που κάνουν το κλάμα, το αίμα, τους τραυματισμούς και τις ατυχίες αντιμετωπίσιμες.
Οταν κατακτάς μια κορυφή, βάζεις στόχους για την επόμενη. Εσένα ποιος είναι ο επόμενος μεγάλος σου στόχος;
Μιας και ασχολούμαι με το τρίαθλο, ο επόμενος μεγάλος στόχος προφανώς περιέχει ποδήλατο. Θέλω μια καλή εμφάνιση στο half-Ironman που θα γίνει στην Ελλάδα. Έπειτα, όπως για όλους τους αθλητές οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το όνειρο, και μια διάκριση ακόμα μεγαλύτερη, ίσως Τόκιο, ίσως Παρίσι, ίσως και ποτέ. Ποιος ξέρει; Είμαι ονειροπόλο παιδί, δεν ξέρω αν θα συναντήσω όλες τις βουνοκορφές των στόχων, αλλά τα όνειρα είναι τα μόνα που μας ανήκουν δικαιωματικά.
Ποιους θα ήθελες να αφιερώσεις τη νίκη;
Ενα τεράστιο ευχαριστώ στους δικούς μου ανθρώπους που με στήριξαν μέσα στις δυσκολίες. Τέλος, σημαντικοί αρωγοί της προσπάθειας μου είναι η Saucony, η εθνική τράπεζα, η Eastmed και η arena.