Συγκλόνισε ο Πύρρος Δήμας: «Παλικάρι μέχρι το τέλος η γυναίκα μου» (vid)

Στην αείμνηστη σύζυγό του αναφέρθηκε ο Πύρρος Δήμας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Προσωπικά» της ΕΡΤ.

«Θυμάμαι τις δύσκολες στιγμές. Η Αναστασία ήταν τόσο δυνατή που έδινε δύναμη σε όλους μας. Και στα παιδιά και σε εμένα. Τώρα που είμαι στην Ελλάδα και είμαι σπίτι θυμάμαι μόνο τις καλές στιγμές. Σίγουρα ο χρόνος απαλύνει, πολλές φορές όμως νομίζω ότι θα τη δω μπροστά μου.

Μας στήριζε όλους μας. Τα παιδιά ρωτούσαν για τα πάντα την Αναστασία. Θυμάμαι το 1996 είχα πάθει θλάση στην πλάτη και προσπαθούσα να μην της δείξω ότι έχω πρόβλημα. Με κατάλαβε από τη φωνή. Επέμενε να της πω. Της εξήγησα ότι έπαθα μια ψύξη και θα δούμε τώρα τι θα κάνουμε με τους γιατρούς. Μου είπε τότε ‘μην στεναχωριέσαι.

Το πολύ-πολύ μάζεψε τα ρούχα σου και έλα πίσω. Εμείς σε θέλουμε να είσαι καλά. Αν είναι να αγωνιστείς, αγωνίζεσαι, αν όχι μην στεναχωρηθείς. Πάντα έβρισκε τον τρόπο να με ησυχάζει. Αυτό με ηρέμησε. Σκέφτηκα ότι είναι μεν το όνειρό μου να πάρω το μετάλλιο αλλά πάνω από όλα είναι η υγεία», είπε μεταξύ άλλων ο Πύρρος Δήμας.

Ερωτηθείς εάν πιστεύει ότι θα γινόταν αυτό που είναι σήμερα χωρίς την Αναστασία δίπλα του, ο γνωστός ολυμπιονίκης ήταν σαφής: «Όχι. Μπορεί να ήμουν συχνά μακριά για προετοιμασίες αλλά η Αναστασία ήταν δίπλα μου κάθε μέρα. Ήταν δίπλα μου σε κάθε πρόβλημά μου. Και στα εύκολα, και στα δύσκολα».

Ο Πύρρος Δήμας θυμήθηκε τις δύσκολες στιγμές που βίωσε μαζί με τη σύζυγό του μετά το πρώτο της χειρουργείο το 2015: «Η Αναστασία χειρουργήθηκε το 2015. Κάθε βράδυ καθόταν και έκλαιγε. Την άκουγα αλλά την άφηνα γιατί καταλάβαινα την ανάγκη της να το αποδεχτεί. Ξύπνησα έπειτα από δύο-τρεις μέρες και λέω ‘αυτό δεν γίνεται άλλο. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι’. Μου απαντάει ‘θα πεθάνω’. Της λέω ‘Κι εγώ μπορεί να πάρω το αμάξι, να βγω στη γωνία, να τρακάρω με ένα φορτηγό και να πεθάνω. Κανένας δεν ξέρει πότε θα πεθάνουμε.

Έχουμε όμως 4 παιδιά και πρέπει να το παλέψουμε. Πες μου τι κάνουμε’. Εκείνη μου απάντησε ότι θα το παλέψουμε. Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι το τέλος η Αναστασία ήταν παλικάρι. Μου είπε ‘μαζί σου έχω ζήσει τόσες στιγμές που δεν με νοιάζει να πεθάνω. Πρέπει όμως να παλέψουμε για τον Νικόλα».