Ο Αντώνης Χριστοφορίδης γεννήθηκε, σαν χθες, το 1917 στη Μερσίνα της Μικράς Ασίας. Το 1922 η οικογένεια του έχασε 7 μέλη στα ερείπια της Μικρασιατικής Καταστροφής, η μητέρα του (ο πατέρας του είχε σκοτωθεί στο μικρασιατικό μέτωπο), ο ίδιος και τα αδέρφια του εγκαταστάθηκαν στους Αμπελόκηπους.
Μετά τον θάνατο της μητέρας του στην πρώιμη παιδική του ηλικία, ο μελλοντικός πυγμάχος, Αντώνης Χριστοφορίδης αναγκάστηκε να δουλέψει ως υπάλληλος σε αθηναϊκό ξενοδοχείο (μετέφερε βαλίτσες), ενώ, παράλληλα, παρακολουθούσε μαθήματα στο νυκτερινό σχολείο του «Παρνασσού». Για να μπορεί να αντιμετωπίζει τους παλικαράδες της εποχής, γράφτηκε στη σχολή πυγμαχίας του Αγαθοκλή Μπάρκα, που λειτουργούσε σε ένα υπόγειο της οδού Ασκληπιού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Φενέρμπαχτσε: Μένει ο Ομπράντοβιτς άρα και ο Σλούκας;
Πολύ γρήγορα το ταλέντο του έλαμψε και το 1934 έφυγε στη Γαλλία, όπου ξεκίνησε μια τρομερή αθλητική διαδρομή. Πρωταθλητής Ευρώπης το 1938, παγκόσμιος πρωταθλητής το 1941 νικώντας τον Ιταλοαμερικανό Μπετίνα στις Η.Π.Α. (με τις αμερικανικές εφημερίδες να γράφουν ότι οι Έλληνες νικάνε τους Ιταλούς και στα βουνά της Αλβανίας και στα ρινγκ της Νέας Υόρκης), τελείωσε την καριέρα του το 1947 έχοντας κατακτήσει συνολικά 5 επαγγελματικούς τίτλους στα ελαφρά και μεσαία βάρη.
Αντώνης Χριστοφορίδης: Ο Έλληνας πυγμάχος-θρύλος που έριξε «γροθιά» στον Χίτλερ!
Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήρθε τον Ιανουάριο του 1938, στο Σπορτ Πάλας του Βερολίνου. Μπροστά σε ένα ηλεκτρισμένο κοινό 20.000 φανατισμένων θεατών αντιμετωπίζει τον θηριώδη Gustav Eder, ένα από τα καμάρια της χιτλερικής Γερμανίας, αήττητο για 7 χρόνια σε όλα τα ευρωπαϊκά ρινγκ.
Ο ίδιος ο Χίτλερ παρακολουθεί τον αγώνα παρέα με τον θρυλικό Γερμανό πυγμάχο Μax Schmelling. Ο Δημήτρης Παπακώστας, νεαρός φοιτητής της ιατρικής στο Βερολίνο και ένας από τους ελάχιστους Έλληνες θεατές του αγώνα, είχε μεταφέρει στον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο τις εντυπώσεις του από εκείνο τον αγώνα. Ανέφερε ότι ο Μικρασιάτης δεν έχασε καμία στιγμή την ψυχραιμία του μέσα σε ένα γήπεδο γεμάτο από σβάστικες που «έβραζε» εναντίον του.
Έμεινε ακλόνητος σε όλους τους γύρους και στον τελευταίο στρίμωξε τον αντίπαλο του σφυροκοπώντας τον με γροθιές. Με τη λήξη του αγώνα ο Eder σήκωσε το χέρι του πριν τον διαιτητή, αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα του, ενώ στα μεγάφωνα δεν αναφέρθηκε καν το όνομά του, αναγγέλθηκε με προφανή διάθεση απαξίωση ότι νίκησε «ο Έλληνας».
Ο Χίτλερ δεν ήταν ακόμα εκεί, είχε φύγει για να μη δει, λέει ο Παπακώστας, τη συντριβή του ιδεώδους της ναζιστικής φυλετικής ανωτερότητας από τον σχετικά μικροκαμωμένο μελαμψό Μικρασιάτη.
Στην επιστροφή του Χριστοφορίδη στο Παρίσι, τον περίμεναν στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης ο δήμαρχος της πόλης και χιλιάδες Γάλλοι που τον σήκωσαν στα χέρια, αποθεώνοντας τον άνθρωπο που συνέτριψε τη ναζιστική αλαζονεία δύο χρόνια αφού είχε συμβεί κάτι ανάλογο από τον Τζέσε Όουενς στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936.
Υ.Γ. Πέθανε το 1985 στη Γλυφάδα. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δεν έστειλε ούτε στεφάνι στην κηδεία του. Όπως κι αν έχει, θα έχει πάντοτε την αξία του το γεγονός ότι ένας Μικρασιάτης πρόσφυγας έδωσε στον ναζισμό ένα χρόνο πριν ξεκινήσει το αιματοκύλισμα της Ευρώπης αυτό που του ταίριαζε: μια γροθιά στα μούτρα.
Την ιστορία θύμισε με ανάρτησή του ο Γιώργος Κλαπάκης.