Με τη συγκινητική τήρηση ενός λεπτού σιγής για το θάνατο του επικεφαλής της Ferrari, Sergio Marchionne, ξεκίνησε το Γκραν Πρι της Ουγγαρίας, με τον Λιούις Χάμιλτον να εξασφαλίζει μία pole position με σχετική άνεση, εκμεταλλευόμενος και την αδυναμία της Ferrari στο βρεγμένο οδόστρωμα.
Η εκκίνηση του Βρετανού ήταν σωστή, όπως και του Μπότας, ωστόσο η προσπάθεια του Ραϊκόνεν να προσπεράσει τον συμπατριώτη του της Mercedes δεν ήταν επιτυχής και επέτρεψε στον Φέτελ να προσπεράσει τον ομόσταυλό του πιλότο.
Η αρχή του αγώνα “είδε” και τον Λεκλέρ να ακινητοποιείται μόλις στον τρίτο γύρο, καθώς η Alfa Romeo Sauber του φάνηκε να αντιμετωπίζει κάποιο τεχνικό πρόβλημα έπειτα από το κλείσιμο που του έκαναν οι Έρικσον και Ρικάρντο, και καθώς ο Αυστραλός χτυπήθηκε από τον Έρικσον.
Ο Λεκλέρ δεν ήταν όμως ο μόνος ατυχής του αγώνα στα ξεκινήματα, καθώς μόλις στο όγδοο τουρ η αγωνιώδης κραυγή του Φερστάπεν για απώλεια ισχύος σηματοδότησε και το τέλος του αγώνα του, και μάλιστα μόλις ένα Γκραν Πρι μετά την αντίστοιχη εγκατάλειψη του Ρικάρντο και την κίνηση της Renault να επιστρέψει τη διαμόρφωση του κινητήρα του σε προηγούμενο spec.
Για τον Φέτελ, που δεν είχε πρόβλημα με τα ελαστικά, το πρόβλημα ήταν άλλο, και αυτό συνήθως συναντάται στο κέντρο της Αθήνας και όχι σε μία πίστα Φόρμουλα 1 – το μποτιλιάρισμα. Η κίνηση που συνάντησε μπροστά του έκανε τη Ferrari να σχεδιάσει την είσοδό του στα πιτ πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο, εξερχόμενος στην τρίτη θέση πίσω από τους Χάμιλτον και Μπότας.
Αυτή τη φορά, η απόστασή του από τον Μπότας δεν στάθηκε εξίσου εύκολο να καλυφθεί, καθώς η κίνηση που συνάντησαν οι δύο “έσωσε” ουκ ολίγες φορές τον Φινλανδό από την… DRS επίθεση του Φέτελ, έστω κι αν το εικονικό όχημα ασφαλείας βγήκε για να αποχαιρετίσει τον Βαντόρν, του οποίου η McLaren ακινητοποιήθηκε τρέχοντας στην ένατη θέση.
Το “παράθυρο” του Φέτελ ήταν η επικοινωνία του Μπότας για την επιδεινούμενη κατάσταση των πίσω ελαστικών του, ενώ στο μεταξύ ο Χάμιλτον ανέπτυξε ένα ικανό προβάδισμα μόλις δέκα τουρ πριν την καρώ σημαία.
Στους τελευταίους δέκα γύρους ο αληθινός αγώνας δεν ήταν ανάμεσα στους Χάμιλτον και Φέτελ, αλλά στους Μπότας και Φέτελ για τη δεύτερη θέση, καθώς ήδη η πρωτιά του Χάμιλτον είχε “κλειδώσει” λόγω και της διαφοράς άνω των 22 δευτερολέπτων που διέθετε, με τη Ferrari να καλεί τον Φέτελ να τρέξει όσο περισσότερο μπορεί για να αναρριχηθεί στη δεύτερη θέση. Κι αυτό ενώ ο Μπότας θα πρέπει να σημειώσουμε πως έτρεξε εξαιρετικά, διαχειριζόμενος τα ελαστικά του υποδειγματικά και κρατώντας τον Γερμανό πίσω.
Ένας τραυματισμός που συνεχίστηκε και με περαιτέρω σύγκρουση Μπότας-Ρικάρντο, και με τη συνακόλουθη εντολή να παραδώσει ο Μπότας την τέταρτη θέση στο Ρικάρντο (για να μην υποστεί τις συνέπειες).