Ήταν σαν σήμερα, 29 Απριλίου του 2013, όταν η Μαριάννα Ζαχαριάδη «λύγιζε» και σκορπούσε τη θλίψη στον ελληνικό αθλητισμό.
Η νεαρή πρωταθλήτρια του επί κοντώ, Μαριάννα Ζαχαριάδη διαγνώστηκε με λέμφωμα Χότσκινς και στα 23 της χρόνια, «έφυγε» από τη ζωή.
Το 2011 διαγνώστηκε με την ασθένεια και από τότε σταμάτησε να αγωνίζεται. Τους τελευταίους μήνες της ζωής της, τους πέρασε στο νοσοκομείο Αττικό, όπου και νοσηλεύονταν. Έπεσε σε κώμα καθώς ήταν αδύνατον πλέον να την επαναφέρουν οι γιατροί.
Το θάρρος της όμως ενέπνευσε πολλούς, καθώς λίγο πριν αρχίσει να χάνει επαφή με το περιβάλλον, σε ένα μήνυμά της στα social media, έλεγε πως θα συνεχίσει να παλεύει. Και προέτρεψε τον κόσμο να κάνει το ίδιο πράγμα. Να παλεύει και να ζει…
Η Ζαχαριάδη ήταν από τα κορυφαία ταλέντα παγκοσμίως στην ηλικία της και είχε ρεκόρ 4,45μ., που ήταν και ρεκόρ Κύπρου.
Η Μαριάννα Ζαχαριάδη είχε γνωστοποιήσει η ίδια το σοβαρότατο πρόβλημα της υγείας της, ενώ βρισκόταν στη Γερμανία για θεραπεία, γράφοντας τότε στο Facebook:
«Στη ζωή του κάθε ανθρώπου έρχονται κάποιες στιγμές, σε άλλους πιο εύκολες και σε άλλους πιο δύσκολες! Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα δικό μου θέμα που έχω εδώ και αρκετό καιρό… Γιατί τώρα; Γιατί κάποια πράγματα είναι τόσο προσωπικά και δικά σου, που είναι δύσκολο να τα μοιραστείς με όλους. Και ειδικά για μένα που ήμουν μια αθλήτρια του επιπέδου που ήμουν, ακόμα πιο δύσκολο.
Γιατί κάπου δεν θες να το παραδεχθείς. Το να είσαι άρρωστος δεν είναι ντροπή και κακό να το λες, δεν το επέλεξα, απλά με βρήκε και με αυτή μου την κίνηση εύχομαι να βοηθήσω και άλλα άτομα να εκδηλώσουν το πρόβλημα τους και να το μοιραστούν. Έχω περάσει πολύ δύσκολες στιγμές, όμως εύχομαι για τα καλύτερα! Εδώ που βρίσκομαι δεν μπορώ να μπαίνω συνέχεια στο ίντερνετ.
Ο,τι γράφω δεν το γράφω για λύπηση προς τον εαυτό μου, αλλά για να δείξω πως στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν. Γι’ αυτό μην την ξοδεύετε τσάμπα και σε άχρηστα πράγματα, κάντε όλα αυτά που ονειρεύεστε χωρίς να αφήσετε τίποτα ανεκμετάλλευτο. Ο δρόμος για την νίκη του καρκίνου τελικά διαπίστωσα πως δεν είναι εύκολος. Ομως συνεχίζω τον αγώνα μου… Ευχαριστώ».
