ΣΤΙΒΟΣ

Η Έλλη-Ευτυχία Δεληγιάννη μιλάει για το μετάλλιο, τον προπονητή της Μιχάλη Αναγνώστου, τους στόχους της και τις σπουδές της στο Στάνφορντ

Δημοσιεύτηκε στις 28 Αυγ 2021 - 15:19 Κάθε μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση έχει ξεχωριστή αξία και σημασία. Το χάλκινο της Έλλης-Ευτυχίας Δεληγιάννη είχε όμως διαφορετική βαρύτητα.

Συντάκτης: Τόλης Λελεκίδης Χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά

Κάθε μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση έχει ξεχωριστή αξία και σημασία. Το χάλκινο της Έλλης-Ευτυχίας Δεληγιάννη είχε όμως διαφορετική βαρύτητα.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 που διεξήχθη στο Ναϊρόμπι η Ελλάδα κατέκτησε τρία μετάλλια. Δύο ασημένια με την Ελίνα Τζένγκο στον ακοντισμό και με τον Ορέστη Ντουσάκη στη σφυροβολία και ένα χάλκινο με την Έλλη-Ευτυχία Δεληγιάννη στα 800μ. Το ταλέντο των αθλητών που ανέβηκαν στο βάθρο είναι αναμφισβήτητο, όμως η 3η θέση στα 800μ. έχει κάτι ξεχωριστό. Ο λόγος; Το αγώνισμα και η αθλήτρια που το κατάφερε.

Η Έλλη-Ευτυχία Δεληγιάννη είναι ένα σπάνιο ταλέντο, όπως λένε πολλοί ειδικοί του αγωνίσματος, στις μεσαίες αποστάσεις που παραδοσιακά η χώρα μας μετράει με το σταγονόμετρο τις επιτυχίες. Το 19χρονο κορίτσι από την Αθήνα τα έβαλε με αθλήτριες από την Αιθιοπία, την Κένυα, τις υπόλοιπες δυνάμεις από την Αφρική, με Ευρωπαίες από χώρες με μεγάλη παράδοση στις αποστάσεις. Έφτασε στην 3^η θέση του κόσμου και αφήνει πολλές υποσχέσεις να φέρει στο μέλλον την άνοιξη σε ένα αγώνισμα που υπάρχει… ξηρασία.

Το Sportime συνάντησε τη «χάλκινη» παγκόσμια πρωταθλήτρια και μίλησε μαζί της.

Το άγγιγμα του χαλκού! Η Έλλη-Ευτυχία Δεληγιάννη με το μετάλλιο που κατέκτησε στο Ναϊρόμπι με τον συντάκτη του Sportime, Τόλη Λελεκίδη

– Έλλη, πώς ξεκίνησες τον αθλητισμό;

«Ξεκίνησα με το τένις και είχα κάνει κάποιους αγώνες στίβου γιατί μου είχαν ζητήσει να μετάσχω με την ομάδα του σχολείου. Στην αρχή δεν ήθελα. Είχα αρχίσει από την Α’ Δημοτικού το τένις και στην Στ’ Δημοτικού άρχισα παράλληλα και τον στίβο. Κάποια στιγμή με είδε ο γυμναστής και μου είπε πως θα έπρεπε να ασχοληθώ με τον στίβο. Στο ΣΑΚΑ γυμναζόμουν με τον κ. Βασίλη Μακρή, εκείνος ήταν που διέκρινε κάτι σε μένα. Το αποφάσισα, όταν πήγα στη Γ’ Γυμνασίου, να ασχοληθώ αποκλειστικά με τον στίβο. Ξεκίνησα με τα 400 μέτρα. Στη Β’ Λυκείου συνεργάστηκα με τον κ. Μιχάλη Αναγνώστου και τότε δοκίμασα τα 800 μέτρα. Μου άρεσαν οι μεσαίες αποστάσεις και ήταν σημαντικό γιατί και ο προπονητής μου μού είπε πως μπορώ να γίνω καλή στα 800 μ. και ήθελα να δοκιμάσω».

– Η πρώτη σου μεγάλη διοργάνωση με την Εθνική Ομάδα;

«Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση ήταν η Γυμνασιάδα το 2018 στο Μαρακές, όπου είχα πάρει την 6^η θέση στα 400μ.».

Η Έλλη-Ευτυχία Δεληγιάννη ξεκίνησε να ασχολείται με το τένις, πριν την κερδίσει ο στίβος

– Τι ήταν αυτό που σου έδωσε περισσότερο κίνητρο να ασχοληθείς με τον στίβο και τις μεσαίες αποστάσεις;

«Η συμμετοχή μου με την Εθνική Ομάδα. Όταν ταξίδεψα στο Μαρόκο, ήταν φανταστική εμπειρία και είχα περάσει πολύ όμορφα».

– Παράλληλα είχες και τα διαβάσματά σου; Ήθελες να σπουδάσεις στις ΗΠΑ;

«Το σκεφτόμουν αρκετό καιρό. Έτσι, ξεκίνησα να επικοινωνώ με προπονητές, ήρθαν κάποιες προτάσεις από πανεπιστήμια και κατέληξα να επιλέξω το Στάνφορντ».

Η Έλλη- Ευτυχία Δεληγιάννη σπουδάζει στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και βρίσκεται στο 2ο έτος στην Πληροφορική

– Τώρα ετοιμάζεσαι να φύγεις πάλι για την Αμερική;

«Θα φύγω μέσα Σεπτέμβρη. Θα μπω στο 2^ο έτος. Θέλω να σπουδάσω πληροφορική. Δεν έχω όμως ακόμη αποφασίσει κατεύθυνση».

– Οι γονείς σου ήταν δίπλα σου στις επιλογές σου;

«Ο προπονητής που είχα για λίγο στο τένις ήταν ο Ρένος Συμεωνίδης, γιος του προπονητή του επί κοντώ, Παναγιώτη, που μου έκανε φυσική κατάσταση, ενδυνάμωση. Ο κ. Παναγιώτης είχε μιλήσει στους γονείς μου για να ασχοληθώ με τον στίβο και ουσιαστικά ήταν εκείνος που τους έκανε να είναι δίπλα μου στην επιλογή μου. Μάλιστα, εγώ το έμαθα αργότερα. Ήταν υποστηρικτικοί οι γονείς μου, αλλά επειδή πολλοί τους είχαν πει πως μπορεί να είμαι καλή στον στίβο, ήθελαν και εκείνοι να ασχοληθώ. Ο πατέρας μου τρέχει και σε μαραθώνιο, του αρέσει το τρέξιμο. Ο αδελφός μου δεν ασχολείται με τον αθλητισμό, αλλά έχει δοκιμάσει κάποια σπορ».

– Φέτος ήταν τελικά μια τρελή σεζόν. Μίλησέ μου για τη χρονιά αυτή.

«Ξεκίνησα από τον Σεπτέμβριο με προετοιμασία στην Ελλάδα και τον Ιανουάριο πήγα στην Αμερική και στο πανεπιστήμιο, λόγω Covid-19. Προσαρμόστηκα γρήγορα, συνέχισα τις προπονήσεις. Τέλη Φεβρουαρίου έκανα μια κούρσα στον κλειστό και τον Μάρτιο ήταν ο πρώτος μου αγώνας στον ανοιχτό, στο Πάλο Άλτο όπου είναι και το πανεπιστήμιό μου, το Στάνφορντ. Ένιωθα καλά από την αρχή και όσο περνούσε ο καιρός κατέβαζα τους χρόνους μου. Στο NCAA είδα πιο πολύ τις δυνατότητές μου, γιατί μπορούσα να προκριθώ στον τελικό. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να τρέξω και με την Εθνική Ομάδα Α-Γ για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων. Ο αγώνας στη Ρουμανία δεν πήγε πολύ καλά, όπως θα ήθελα, αλλά έμαθα πράγματα. Ήταν εμπειρία. Βοήθησε πολύ στη συνέχεια».

– Και έρχεται η συμμετοχή σου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ20. Πώς είδες την παρουσία σου στο Ταλίν;

«Ήμουν ευχαριστημένη γιατί ταξίδεψα με την 7^η επίδοση και κατέλαβα την 4^η θέση. Έκανα ατομικό ρεκόρ, αλλά μου άφησε και μια μικρή πικρία γιατί έχασα για λίγο το μετάλλιο».

– Το μετάλλιο που έχασες για λίγο λειτούργησε ως κίνητρο τελικά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 στο Ναϊρόμπι;

«Ναι. Πιστεύω πως ναι. Πείσμωσα».

Το χάλκινο μετάλλιο ήταν η μεγαλύτερη επιβράβευση για την Έλλη-Ευτυχία Δεληγιάννη για την εκπληκτική σεζόν που είχε φέτος

– Πίστεψες ότι μπορούσες να είσαι στα μετάλλια;

«Από τον πρώτο γύρο είδα πως είχα τη δυνατότητα. Όταν έφθασα στον τελικό, είχαμε αποφασίσει με τον προπονητή μου να το παλέψουμε. Η τακτική μας ήταν πως, αν βλέπαμε πως μία αθλήτρια θέλει να πάει μπροστά και να πάει γρήγορα, να μείνω πιο πίσω, σε διαφορετική περίπτωση θα έμπαινα εγώ να οδηγήσω, γιατί θέλαμε μια γρήγορη σχετικά κούρσα. Είχαμε πει για ένα πέρασμα κοντά στο 60.00. Πήγε πιο αργά, αλλά, στο τέλος, η αλήθεια είναι πως άρχισαν να με προσπερνούν κάποιες κοπέλες και κάπως κλείστηκα. Παρ’ όλα αυτά είχα δυνάμεις και άρχισα να τις προσπερνώ. Στην τελική ευθεία ήμουν 5^η και δεν ήμουν σίγουρη αν μπορούσα να πιάσω τις προπορευόμενες. Τα έδωσα όλα και σκεφτόμουν μόνο να πιάσω την 4^η, είδα πως έμεναν πίσω και έφθασα στην 3^η θέση».

– Πώς ήταν η εμπειρία στο Ναϊρόμπι;

«Φοβήθηκα στην Κένυα το υψόμετρο και δεν ήξερα αν θα με επηρεάσει. Στον προκριματικό όμως αισθάνθηκα πολύ καλά και αυτό με βοήθησε στη συνέχεια».

– Τι θεωρείς πλεονέκτημά σου;

«Ξέρω πως έχω καλό αναερόβιο σύστημα…».

Σε αυτό το σημείο ο προπονητής της Μιχάλης Αναγνώστου είπε: «Είναι το ισχυρό αναερόβιο σύστημα και η καλή ψυχολογία. Δεν είναι εύκολο, ειδικά σε μια τέτοια διοργάνωση, όπως το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 στο Ναϊρόμπι, να μπαίνεις μπροστά σε τρεις κούρσες και να περνάς κάτω από 60 δευτερόλεπτα. Στον προκριματικό η Έλλη πέρασε σε 59.20, το πρωί και σε 1.700μ. υψόμετρο».

Φέτος η Έλλη-Ευτυχία Δεληγιάννη αναδείχθηκε στη Θεσσαλονίκη πρωταθλήτρια Ελλάδας στο Πανελλήνιο Κ20 που έγινε στο Καυτατζόγλειο Στάδιο

– Έλλη, η επιτυχία σού άνοιξε την όρεξη;

«Ναι. Για τη νέα σεζόν μπαίνω στην κατηγορία Κ23. Αυτό που θέλω είναι να βελτιωθώ αθλητικά και να πετύχω ατομικό ρεκόρ. Θέλω να διακριθώ και στο Κολεγιακό Πρωτάθλημα, να προκριθώ στον τελικό του NCAA. Μέσα στους στόχους μου είναι να μπω σε αγώνες και στον κλειστό και να βελτιωθώ και εκεί. Ο επόμενος, πάντως, μεγάλος στόχος θα είναι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 το 2023».

– Το όνειρό σου ποιο είναι;

«Η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

– Έχεις κάποιο πρότυπο;

«Την Κατερίνα Στεφανίδη».

– Παρακολουθείς τις κούρσες σου;

«Ναι, βλέπω μετά τις κούρσες μου, για να βλέπω και τα λάθη μου. Μου αρέσει όμως να βλέπω και τις κούρσες σε μεγάλες διοργανώσεις. Όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο που κέρδισε η Έιθινγκ Μου, την οποία ξέρω, έχω τρέξει μαζί της και είναι εξαιρετική αθλήτρια».

– Μέσα στη σεζόν έτρεξες και δύο αγώνες στο Όρεγκον και στο στάδιο που θα διεξαχθεί του χρόνου το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πώς ήταν η εμπειρία αυτή;

«Ναι, έτρεξα δύο φορές στο Γιουτζίν. Δεν υπάρχει! Είναι εκπληκτικό στάδιο. Μια τεράστια εμπειρία που έτρεξα στο Χάγιαρντ. Και με πολύ καλές αθλήτριες».

– Πώς είναι η συνεργασία σου με τον Μιχάλη Αναγνώστου, αλλά και στις ΗΠΑ με τον Τζέι Τζέι Κλαρκ;

«Είναι στην ίδια φιλοσοφία οι δύο προπονητές και αυτό με βοηθάει πολύ. Ακόμη και στην τακτική συμφωνούν. Είναι εξαιρετικοί προπονητές και οι δύο και εξαιρετικοί άνθρωποι».

Η Έλλη-Ευτυχία Δεληγιάννη με τον προπονητή της Μιχάλη Αναγνώστου

– Μίλησέ μου για τη γνωριμία με τον Μιχάλη Αναγνώστου.

«Συνεργαζόμαστε από τη Β’ Λυκείου. Είναι πολύ καλή η συνεργασία μας. Τον εκτιμώ πολύ, με έχει βοηθήσει πολύ, σε όλους τους τομείς. Είμαι πολύ τυχερή. Βοηθάει και ότι είμαι σε γκρουπ με άλλους αθλητές, όπως ο Θάνος Καλάκος και ο Χάρης Ξενιδάκης».

– Πώς είναι η ζωή σου στις ΗΠΑ;

«Έχω προσαρμοστεί στην Αμερική. Μου αρέσει στο Πάλο Άλτο. Υπάρχουν και Έλληνες, ωστόσο δεν έχουμε ακόμη γνωριστεί λόγω Covid-19».

– Πώς έχεις αντιμετωπίσει ως τώρα τις καθημερινές αλλαγές στη ζωή μας λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού;

«Όταν ξεκίνησε το 2020, είχε κλείσει το ΟΑΚΑ και δυσκολεύτηκα. Προσπαθούσα να κάνω προπονήσεις στον δρόμο. Παρότι ήταν κλειστά τα γήπεδα, ήθελα να διατηρούμαι και έτσι ήρθε η καλή σεζόν φέτος».

– Πού αφιερώνεις την επιτυχία σου;

«Στην οικογένειά μου και στους προπονητές μου. Ολοι τους με έχουν βοηθήσει πολύ. Επίσης, με έχει βοηθήσει και ο εθνικός προπονητής Κ20 κ. Χρήστος Μελέτογλου. Όμως, μεγάλο ρόλο στη διάκρισή μου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 είχε η προετοιμασία, που έκανα με τη βοήθεια της Διοίκησης του ΣΕΓΑΣ, πριν από το Ναϊρόμπι σε υψόμετρο στο Καρπενήσι».