Ανήκει σε εκείνη τη φουρνιά αθλητριών του στίβου που πάλευαν κάθε μέρα. Με τον εαυτό τους. Ξανά και ξανά. Για λίγα μέτρα, για λίγα εκατοστά. Για το τέλειο πάτημα. Για μια τέλεια ρίψη.
Κάθε μέρα. Μόνη της. Με τεράστιο ανταγωνισμό, εντός συνόρων αλλά και εκτός. Η Τασούλα Κελεσίδου δεν είναι μια απλή Ολυμπιονίκης, δεν είναι μια απλή αθλήτρια. Είναι ένα από τα «ιερά τέρατα» του στίβου.
Κι όταν τη βλέπεις να κάνει… τέρατα, σφίγγεσαι. Απορείς. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η Τασούλα Κελεσίδου έχει να προσφέρει πολλά στον ΣΕΓΑΣ. Ξέρει τις ανάγκες των αθλητών, ξέρει τι χρειάζεται κάποιος για να κάνει πρωταθλητισμό. Γνωρίζει από πρώτο χέρι. Δεν μπορεί λοιπόν να στέλνει επιστολές στους Δημάρχους, δεν γίνεται να έχει συναινέσει σε τέτοιες πρακτικές, σε διαδικασίες που παραπέμπουν σε προηγούμενες δεκαετίες. Σε φτηνές μεθοδεύσεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Επιστολή του Βασιλή Σεβαστή: Επιστολές σε δημάρχους η Κελεσίδου, τροπολογία στην τροπολογία ο Αυγενάκης. Πλήρης κομματικοποίηση!
Το χειρότερο της Αναγέννησης, του Λευτέρη Αυγενάκη και του μηχανισμού στήριξης είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει στην Τασούλα Κελεσίδου. Που δεν διστάζουν δηλαδή να μετατρέψουν μια σπουδαία αθλήτρια σε κομματικό όργανο.
Είναι δυνατόν να οργανώνονται δράσεις συζήτηση περί εκλογών από έναν σκληρό κομματικό πυρήνα και να είναι μέσα σε αυτό η ίδια; Γίνεται να εκτίθεται τόσο πολύ από τον ίδιο τον Υπουργό; Για ποιο λόγο θέλει να κερδίσει, εν τέλει η υποψήφια πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ; Για τον καλό του στίβου ή για να φέρει νίκη στο κόμμα;
Η Τασούλα Κελεσίδου ακολούθησε τον στίβο, για τον ρομαντισμό του. Για την ιδέα. Η Τασούλα Κελεσίδου δεν θα έστελνε ποτέ επιστολές, θα έπαιξε έναν έναν τους αθλητές και τα σωματεία για διάλογο…