Οι θυελλώδεις περιπέτειες του Ευρωπαϊκού στην Αθήνα το 1969!
Η μνήμη μου γύρισε μισό και πλέον αιώνα πίσω, στην 9η διοργάνωση του 1969 με τους συνταγματάρχες της «Χούντας της 21ης Απριλίου».
Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΜΟΥΖΕΛΟΣ
Καθώς άνοιξε η αυλαία του 26ου Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου η μνήμη μου γύρισε μισό και πλέον αιώνα πίσω, στην 9η διοργάνωση του 1969 με τους συνταγματάρχες της «Χούντας της 21ης Απριλίου» να έχουν την ευκαιρία για μια διεθνή προβολή του «καθεστώτος»!
Ο αθλητισμός –λέμε- να μένει εκτός πολιτικής κι έτσι η ΕΑΑ δεν μάς …αφαίρεσε τη διοργάνωση, η οποία μάλιστα ήταν εκτός του 4ετούς κύκλου, καθώς ήταν και η πρώτη απόπειρα να αποκτήσει 2ετή κύκλο ο θεσμός, ένα χρόνο πριν κι ένα μετά τους Ολυμπιακούς!
Έτσι, οι αγώνες θα γίνονταν στην Αθήνα μετά τους ΟΑ στο Μεξικό (1968) και οι επόμενοι (1971, Ελσίνκι) πριν το Μόναχο (1972) κ.ο.κ. και συνοδεύτηκαν από διάφορα πρωτόγνωρα γεγονότα αλλά και καινοτομίες!
Στα θετικά ήταν: 1) Το ανακαινισμένο στάδιο 2) η ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων μέσω της ΕΡΤ, αλλά με παραγωγή, τεχνικά μέσα και μεγάλο μέρος του προσωπικού από την έμπειρη RAI, 3) η καθιέρωση για πρώτη φορά των 1500μ., της σκυτ. 4Χ400μ. και των 100μ. εμπ. γυναικών 4) η μεγαλύτερη έως τότε ελληνική συμμετοχή στο θεσμό με 15αθλητές & 1 αθλήτρια στα ατομικά και τις ομάδες 4Χ100μ. ανδρών /γυναικών και 4Χ400μ. ανδρών.
Οι θυελλώδεις περιπέτειες του Ευρωπαϊκού στην Αθήνα το 1969!
Τα αρνητικά ήταν απ΄ αυτά που μένουν στη διεθνή αθλητική ιστορία, με πρώτο το «θέμα Μεϊ» που προκάλεσε πολιτικο-διπλωματικό επεισόδιο και την αποχή (πλειοψηφικά) της ομάδας της τότε Δυτ. Γερμανίας!
Ο δρομέας Γιούργκεν Μέϊ είχε περάσει το 1967 στη Δυτική Γερμανία και οι Ανατ. Γερμανία έθεσε θέμα συμμετοχής του, αφού δεν είχε περάσει 2ετία για αλλαγή υπηκοότητας! Οι δυτικογερμανοί υποστήριζαν ότι η νομοθεσία τους δεν θεωρούσε άλλης εθνικότητας του ανατολικούς και καθώς η IAAF δεν έδωσε λύση, τα μέλη της ομάδας αποφάσισαν ένα ιδιότυπο «μποϊκοτάζ» με το να μην αγωνισθούν!
Η στρατιωτική Κυβέρνηση της Αθήνας απείλησε με μποϊκοτάζ τους ΟΑ του 1972 και με απαγόρευση της αφής και παράδοσης της ολυμπιακής φλόγας και η «Σολομώντεια» λύση ήταν να αγωνισθούν οι ομάδες της Ομοσπονδιακής Γερμανίας στις σκυταλοδρομίες!
Το θέμα «έκλεισε» έτσι, αλλά αγωνιστικά δόθηκε χώρος στους αθλητές και αθλήτριες των τότε κομμουνιστικών χωρών να κυριαρχήσουν σε μια αναμέτρηση με παρούσες 30 χώρες και 674 αθλητές και αθλήτριες… Με συνέπεια μερίδα του δυτικογερμανικού Τύπου να θεωρήσει λάθος την κίνηση της Ομοσπονδίας της χώρας, σε μια εποχή που ο αθλητισμός ήταν απόλυτα μέρος του «ψυχρού πολέμου» δυτικών και ανατολικών δυνάμεων και συστημάτων!
Διοργανωτικά η Ελλάδα δέχτηκε παράπονα για κακό προγραμματισμό των αγωνισμάτων, αλλαγές των μετεχόντων στις σειρές, περιορισμένη παρουσία θεατών και καθυστερημένη έκδοση των αποτελεσμάτων κ.α.!
Ασφαλώς οι γνώσεις & εμπειρίες των τότε παραγόντων και στελεχών του ΣΕΓΑΣ (αλλά και όσων είχαν αναμιχθεί από πλευράς Κράτους) στη διοργάνωση μεγάλων αγώνων ήταν σαφώς περιορισμένες και ίσως εκτός από κάποια πρόσωπα-κλειδιά να έφταιγε και η ανεπάρκεια τεχνολογικούς εξοπλισμού…
Τέλος, για εμένα προσωπικά, ήταν ένα πρώτο σημαντικό επαγγελματικό βήμα και μάθημα, καθώς στο δεύτερο χρόνο δημοσιογραφικής πορείας, οι επικεφαλής της Υπηρεσίας Τύπου, αείμνηστοι και σπουδαίοι αθλητικοί συντάκτες Χρ. Σβολόπουλος και Χάρης Λυμπερόπουλος, δέχτηκαν να συνεργασθώ (μάλλον αμισθί, αν δεν λαθεύω…) και με τοποθέτησαν επικεφαλής του γκρουπ των εθελοντών που μοίραζαν τα χαρτιά των αποτελεσμάτων στην κερκίδα Τύπου! Βλέπετε είχα αφήσει πρόσφατα το στίβο, ήξερα τις ξενόγλωσσες τεχνικές ονομασίες κ.α.
Διαβάστε περισσότερα για τον στίβο στο stivostime.gr
Διαβάστε επίσης:
Στίβος: Το άλμα που χάρισε στον Μίλτο Τεντόγλου την πρόκριση στον τελικό (vid)
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Διονύσης Αντωνέλλος
Ξεκίνησα με το blogging. Mετά με κέρδισε το ραδιόφωνο και αργότερα με νίκησε η τηλεόραση. Ενδιαφέρον για ότι συμβαίνει στα ελληνοτουρκικά. Τυχερός που γνώρισα κάποιους ανθρώπους και με έκαναν καλύτερο άνθρωπο.
