Τα Σέρβια είναι μια κωμόπολη του νομού Κοζάνης και αν ήταν γνωστή ήταν γιατί είχε μία από τις καλύτερες επταθλήτριες την Στέλλα Τζικανούλα.
Αποτελεί δηλαδή, τη «σημαία» της περιοχής και του συλλόγου της Α.Σ. Τιτάν Σερβίων, με πολλούς τίτλους σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα και συμμετοχές σε διεθνείς διοργανώσεις με την Εθνική Ομάδα.
Κι όμως σε αυτή την απίθανη χώρα μας όλα μπορούν να συμβούν. Κάποιοι που ανέλαβαν πόστα αποφάσισαν να εκδιώξουν την Ελληνίδα πρωταθλήτρια που τιμούσε την πόλη της και πόλη τους, από τον σύλλογό της και να μην της επιτρέψουν να γυμνάζεται στο στάδιο που έκανε χρόνια προπονήσεις και ουσιαστικά μεγάλωσε ηλικιακά και αθλητικά.
Αλήθεια ο δήμαρχος έχει κάτι να πει; Ακούει; Ξέρει, βλέπει τι συμβαίνει; Δεν θα πάρει θέση για το θέμα;
Είναι δυνατόν να άλλαξαν εν μια νυκτί κλειδαριά στο στάδιο και να μην επιτρέπουν στην πρωταθλήτρια να μπει στο γήπεδο με τον προπονητή της Χρήστο Γυλτίδη. Ο τελευταίος μάλιστα, που έχει προσφέρει και εκείνος τα μέγιστα στην περιοχή, πηγαίνει να ζητήσει να του επιτραπεί να μπει στο στάδιο και τον κάνουν μπαλάκι για το ποιος έχει την ευθύνη. Απίστευτα πράγματα που μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβαίνουν. Ντροπή!
Η ίδια στον προσωπικό της λογαριασμό στα social media έγραψε για τα όσα της συνέβησαν με αναλυτικό τρόπο
«Δεν συνηθίζω να ανεβάζω τέτοιου είδους δημοσιεύσεις, αλλά προβαίνω σε αυτή τη κίνηση, διότι μετά από 18 χρόνια πρωταθλητισμού νιώθω απίστευτη απογοήτευση και στεναχώρια για τον σύλλογο που εκπροσωπούσα όλα αυτά τα χρόνια.
Η προσφορά μου και του προπονητή μου Χρήστου Γυλτίδη, σε αυτό τον τόπο, κρίθηκε ότι ήταν λίγη από τη νέα διοίκηση του συλλόγου και γι’ αυτό με τον τρόπο τους αποφάσισαν να μας διώξουν.
Πλέον δεν ανήκουμε στον Α.Σ. Τιτάν Σερβίων και κάποιοι αποφάσισαν να μην έχουμε ελεύθερη πρόσβαση στο γήπεδο. Με τον προπονητή μου είχαμε κλειδί για να μπαίνουμε στην αίθουσα του γυμναστηρίου, μια αίθουσα που την έχουμε εξοπλίσει με προσωπικά έξοδα, κόπο και χρόνο, αλλά η διοίκηση του συλλόγου και η δημοτική αρχή αποφάσισε πως πλέον δεν πρέπει να έχουμε πρόσβαση σε αυτή. Αντ’ αυτού μας ανακοινώθηκε πως η αίθουσα θα ανοίγει από τις 17:00 έως τις 21:00 (15:00 – 20:00 τον χειμώνα) και μόνο τις καθημερινές. Ευ!
Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως ο πρωταθλητισμός δεν έχει ωράρια, αργίες και πενθήμερα. Είναι μια αέναη προσπάθεια που απαιτεί κόπο και προγραμματισμό, με τις προπονήσεις να πρέπει να γίνονται ανεξαρτήτως ωραρίων, αργιών και σαββατοκύριακων.
Με την στάση της η δημοτική αρχή, ως μοναδική υπεύθυνη για τη διαχείριση του δημοτικού σταδίου (το στάδιο ανήκει στον Δήμο και όχι στον οποιοδήποτε αθλητικό σύλλογο) προσπαθεί να μου περιορίσει την δυνατότητα να προπονηθώ με τις ιδανικότερες συνθήκες, όποιες και να είναι αυτές, σε ένα γήπεδο με τα όποια προβλήματα που έχουν προκύψει με το ταρτάν τα τελευταία 3 χρόνια. Ένα ταρτάν που από την κατασκευή του εξέφρασα τις ανησυχίες μου σχετικά με την ποιότητα του, λόγω της 18χρονης εμπειρίας μου μέσα στα γήπεδα, αλλά εισέπραξα μόνο χλευασμό από τους αρμοδίους.
Με θλίβει το γεγονός πως οι αρχές του τόπου μου, έναν τόπο που τίμησα σε όλη την Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, διαφημίζοντας τον μέσω του Α.Σ. Τιτάν Σερβίων, αποφάσισαν να μου συμπεριφερθούν με τέτοιο τρόπο. Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, αποφάσιζα να παραμένω σε αυτόν τον σύλλογο, για να ακούγονται τα Σέρβια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, παρότι είχα κάθε χρόνο προτάσεις από άλλους συλλόγους.
«Κάθε εμπόδιο σε καλό», λέει μια παροιμία και το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι πως τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Η στάση ορισμένων μου δίνει δύναμη να προσπαθήσω ακόμη περισσότερο».