Η Ελλάδα ζει τις τελευταίες ημέρες χωρίς τον εμβληματικό μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, που περνάει στην αιωνιότητα, όμως τον θυμάται…
Θυμάται τα τραγούδια του, τη δράση του και ιστορίες του μεγάλου άνδρα που πέθανε την περασμένη Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου αφήνοντας μια τεράστια παρακαταθήκη στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα φτωχότερες την τέχνη, τη μουσική και τον πολιτισμό.
Από το πρωί της Δευτέρας η σορός του θα βρίσκεται στη Μητρόπολη Αθηνών ως τις 7 το απόγευμα σε λαϊκό προσκύνημα.
Ένας από τους ανθρώπους που είχε την τύχη να γνωρίσει τον εμβληματικό Μίκη Θεοδωράκη ήταν και ο αείμνηστος Βασίλης Σεβαστής. Ένας από τους στενούς συνεργάτες του, ο Περικλής Μπάκας, πρώην διευθυντής της ομοσπονδίας στίβου, μαζί με τον Βασίλη Σεβαστή είχε πάει στο σπίτι του σπουδαίου μουσικοσυνθέτη για να τον τιμήσουν με το μετάλλιο του ΣΕΓΑΣ. Ο ίδιος ο Περικλής Μπάκας θυμάται:
«Ήταν μια επίσκεψη πέντε λεπτών, που κράτησε περίπου δύο ώρες. Του είχε δώσει το μετάλλιο ο Βασίλης Σεβαστής και είχε χαρεί πολύ. Ήταν μια συμβολική κίνηση, βράβευσης ενός πρωταθλητή της μουσικής και της τέχνης. Ο λόγος του, θυμάμαι, ήταν χειμαρρώδης και η μνήμη του απίστευτη. Μιλούσε για ονόματα αθλητών και διοργανώσεων και μας είχε θυμίσει πολλά πράγματα που δεν θυμόμασταν. Αυτό που είχε κάνει εντύπωση ήταν πως μας ρώτησε τα ονόματα των συζύγων μας, Ελένη του Βασίλη Σεβαστή και Κωνσταντίνα της γυναίκας μου, και έκανε αφιέρωση σε τραγούδια του για εκείνες», λέει αρχικά στο Sportime ο Περικλής Μπάκας, που ήταν ο οργανωτής της μεγάλης και αξέχαστης βραδιάς του 2009 στο Μέγαρο Μουσικής. Μια εκδήλωση όπου είχαν τιμηθεί οι συντελεστές της ταινίας «Ζ» του Κώστα Γαβρά, τη μουσική της οποίας υπέγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης. «Ήταν μεγαθήρια σε εκείνη την εκδήλωση, όπου τιμήσαμε τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ παρευρέθηκαν ο Βασίλης Βασιλικός και δύο Πρόεδροι της Δημοκρατίας κ.κ. Κάρολος Παπούλιας και Χρήστος Σαρτζετάκης.
Επίσης, το λέω και συγκινούμε πάλι, στην Αφή της Φλόγας στον Τύμβο Μαραθώνα το 2012, ψιλόβρεχε και στα μεγάφωνα, σε μια δύσκολη για την εποχή για την Ελλάδα με τα μνημόνια, ακουγόταν το «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» και συγκεκριμένα στην Αφή το «Μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου»…».