Ο Τσιτσιπάς… άκουσε τη Φιλαρμονική

Με τη σεζόν του Σκορπιού να ξεκινά…που ανήκω ζωδιακά…αρχίζει και ο Τσιτσιπάς τη δικιά του σεζόν στα κλειστά γήπεδα τένις…

Ωροσκόπο έχω Τοξότη, ανάδρομο τον Ερμή, μονόδρομο τον Άρη και αμφίδρομο τον Κρόνο… Απ’ την άλλη, Βιέννη ο Τσιτσιπάς ……. όχι βέβαια για να ακούσει τη Φιλαρμονική Ορχήστρα, όπου ήρθε η ώρα του λοιπόν, να κόψει τα ντεπόν….

Για τον πόνο που τον ταλαιπωρούσε…εννοώ, τo οίδημα που φαίνεται να τον ταλάνιζε στον λαγονοψοΐτη μυ δείχνει να αποκαταστάθηκε…….

Ο μοναδικός μυς που συνδέει σπονδυλική με πόδια. Γνωστός μυς για τη λαθεμένη κίνηση όταν γυμνάζαμε τους κοιλιακούς με τεντωμένα γόνατα, όπου εκεί καταλαβαίναμε το τράβηγμά του…….

Ο Ντιμιτρόφ, χθες του την φύλαγε του Τσιτσιπά, από το Roland Garros και τον απέκλεισε με 2-1 σετ….Καλύτερος στα κρίσιμα σημεία του ματς ο γείτονας ο Βούλγαρος…με καταπληκτικά περάσματα σε ανεβάσματα στο φιλέ του δικού μας, ο οποίος θα ήθελε μάλλον … να τεστάρει πως είναι ενόψει του τελικού των καλύτερων 8…

Οι Τούρκοι μαθαίνω στην Αττάλεια έχουν 15 κλαμπ και ακαδημίες με αρκετά γήπεδα με αργιλικό χώμα…… γιατί;;για να το παίρνουν και να φτιάχνουν κεραμίδια;….. Τι αθλητές να βγάλουν; Σαν να κάνουμε εμείς Πανελλαδικά σχολές, να βγάλουμε αθλητές στο κέρλινγκ…….200 χρόνια τους ξαπόστειλαν οι πρόγονοι….. και γίνονται όλο και χειρότεροι…

Τον καλύτερό τους τον Ιλκέλ, Νο 199 στον κόσμο, ο Στέφανος πρέπει να τον «κουλουριάζει» με 6-0, 6-0 σε 15΄….. Μέχρι που πρέπει να του παίρνω γκέιμ και εγώ…. Αντί η Ευρώπη και εν γένει ο κόσμος να τους «κόψει» το βήχα και τους τσαμπουκάδες……το πάνε στο light διπλωματικό….

Ο Μακρόν-άσχετα αν θέλει να πουλήσει εξοπλισμό-, έμπρακτα τον ξεμπρόστιασε, τον έκανε να παραληρεί, να χτυπιέται….και να μιλάει για ψυχιάτρους…. Ο Γάλλος έχει κουλτούρα και παιδεία και περνάει τη γραμμή του …….Ο Γάλλος ξέρει ότι liberte’ χωρίς fraternite’ δεν υπάρχει….

Το μάθημα ιστορικής μνήμης στα Γαλλικά σχολεία είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα…τι μαθηματικά, γλώσσα και πράσσινα άλογα…..

Τελικά δυστυχώς με τον Covid στα πάνω του, η φάση 2 είναι δύσκολη ….και ξαναχτυπά… όπως στο μυθιστόρημα στην «Πανούκλα» του Albert Camus…που ξαναδιάβασα τη ρήση ενός χαρακτήρα του Ζαν Ταρού: «Ο ηρωισμός και η αγιότητα δεν με συγκινούν.

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι άνθρωπος»……Η μάστιγα με το παγκόσμιο πλήγμα και την εξορία που αυτόκλητα επιβάλει…επιτάσσει την αλληλεγγύη, συμπόνια και ανθρωπιά….που συναντάται όλο και λιγότερο…