Wimbledon: Ναδάλ ή Τζόκοβιτς; Το αιώνιο ερώτημα στο τένις συνεχίζεται με τον Ισπανό και τον Σέρβο να επιδίδονται σε μια αέναη κόντρα.
Τι κι αν έμεινε εκτός από Indian Wells και από Μαϊάμι; Ο Νόβακ Τζόκοβιτς ανήκει στη μεγαλύτερη τενιστική τριάδα όλων των εποχών.
Ο Σέρβος έκανε επίδειξη δύναμης στον τελικό του Wimbledon κόντρα στον Νικ Κύργιο που τρέλανε το Twitter και κατέκτησε το 21ο Grand Slam στην καριέρα του.
Με 3-1 σετ και μάλιστα με ανατροπή, ο φοβερός και τρομερός Σέρβος πιστοποίησε ότι η μάχη για τα περισσότερα Grand Slam στην ιστορία θα συνεχιστεί το αμέσως επόμενο διάστημα.
Βέβαια, μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του αθλήματος σημειώθηκε στον τελικό γυναικών.
Wimbledon: Ξεπερνώντας έναν θρύλο
Το πιο διασκεδαστικό όμως είναι άλλο. Το γεγονός ότι κανείς από τους δύο, τουλάχιστον μέχρι πριν από 3-4 χρόνια δεν έμοιαζε να μπορεί όχι μόνο να προσπεράσει, αλλά και να ισοφαρίσει τα 20 GS του Ρότζερ Φέντερερ.
Ο Μεγάλος Ελβετός ήταν εκείνος που μέχρι και το 2019 κατείχε τα πρωτεία στην εν λόγω κατηγορία. Να όμως που δύο ορκισμένοι του εχθροί στα κορτ τον ξεπέρασαν.
Το 2022 είναι μια χρονιά – ορόσημο, αν το καλοσκεφτεί κανείς. Τον Φεβρουάριο ο Ισπανός έφτασε τα 21 GS, τον Ιούνιο τα 22, ενώ τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ο Νόλε έφτασε στα 21.
Τρομακτικό, αν αναλογιστούμε ότι αποτελούσε τεράστιο επίτευγμα όταν πριν από δώδεκα χρόνια (2010), ο Φέντερερ ξεπερνούσε με τη σειρά του τον εμβληματικό Pete Sambras.
Κι όμως, με τα επιτεύγματά τους, ο Ράφα και ο Νόβακ έκαναν τον Ελβετό να μοιάζει… γήινος. Κάτι που συνιστά ίσως τη μεγαλύτερή τους επιτυχία.
Επομένως, ευλόγως δημιουργείται το ερώτημα: Ποιος είναι ο καλύτερος όλων των εποχών;
Ναδάλ στο χώμα, Ρότζερ και Νόλε στο γρασίδι
Η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα θα πρέπει να είναι τόσο γενική όσο και το ερώτημα αυτό καθαυτό. Καθολικά, μετρώντας νίκες, επιφάνειες και head to head αναμετρήσεις, ίσως ο Τζόκοβιτς να είναι πιο κοντά σε αυτό το άτυπο βραβείο.
Ωστόσο, το τένις δεν είναι… ποδόσφαιρο για να υπάρχει η μανία του ενός GOAT. Ο κόσμος του αθλήματος έχει αναγνωρίσει τους τρεις παικταράδες, οι οποίοι έχουν αποκτήσει μια αγωνιστική θεϊκή υπόσταση.
Αποτελούν τους πρεσβευτές του αθλήματος. Ο καθένας με τα ελαττώματά ή τις αρετές του μπορεί να διεκδικήσει την κορυφή σε επιμέρους στατιστικές κατηγορίες.
Ναδάλ στο χώμα, Τζόκο και Ρότζερ στο χορτάρι, αλλά και στις σκληρές επιφάνειες. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα δυσκολευτούν αρκετά για να αποδώσουν τον χαρακτηρισμό «καλύτερος» σε έναν από τους τρεις.
Ίσως – και θα πρέπει να τονιστεί η υπόθεση – αν ο Νόλε συνεχίσει να σαρώνει τίτλους τα επόμενα χρόνια, τότε θα είναι εκείνος που θα τον καρπωθεί.
Μέχρι να έρθει ένας νέος «Νόλε», για να του πάρει τα πρωτεία. Άλλωστε, για να δανειστούμε – παρότι μπαίνουμε σε… μηχανοκίνητα χωράφια – μια ατάκα του θρυλικού Μίκαελ Σουμάχερ «τα ρεκόρ πρέπει να σπάνε γιατί αυτή είναι η φύση του αθλητισμού».