Ο Τίμι, ο Μανού και ο Τόνι…. Για κάθε αρχή, υπάρχει ένα τέλος. Η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων.
H Big Three των Σαν Αντόνιο Σπερς έχει… διασπαστεί εδώ και καιρό. Πλέον, αρχίζει να… ξεφτίζει. Τόσο πολύ που δεν αποκλείεται να ανταμώσει με το (αναμενόμενο) φινάλε της.
Ο Τιμ Ντάνκαν το πήρε απόφαση εδώ και καιρό. Ο Μανού Τζινόμπιλι είναι ο μοναδικός που μπορεί να αναβιώσει τη νοσταλγία. Όχι για πολύ. Ακόμη, ωστόσο, δεν το έχει πάρει απόφαση. Ο Τόνι Πάρκερ ήταν ο δεύτερος που αποχώρησε.
Δεν τα παρατάει. Από το Τέξας, θα πάει στη Σάρλοτ. Για δύο ακόμη σεζόν. Μέχρι τα 38 του!
Ο θρύλος των Σπερς ξεθωριάζει. Φανταστείτε σε μία ή δύο σεζόν, να ανακοινώσει το «αντίο» του και ο Γκρεγκ Πόποβιτς…
Η εισαγωγή έπρεπε να περιλαμβάνει τα παραπάνω ονόματα. Η ιστορίας μας αφορά τον Τόνι Πάρκερ. Ολοι οι υπόλοιποι ήταν μέρος της ζωής του, εδώ και 17 χρόνια. Μία ρουτίνα με αρχή. Αλλά δίχως τέλος. Μία φορά Σπερ, για πάντα Σπερ…
Η άφιξη του Γάλλου γκαρντ στο ΝΒΑ συνοδεύτηκε από σιωπή. Όπως εκείνη που επέβαλλε, κάθε φορά που ευστοχούσε ένα από εκείνα τα τζαμπ σουτ του. Πρώτη ντρίπλα, δεύτερη και… εκτέλεση. Καλάθι! Αλλαγή κατοχής.
Μέχρι να συμβεί αυτό, ο Πάρκερ δεν ήξερε αν αποτελούνταν από… υλικό αντάξιο να βρίσκεται υπό τις οδηγίες του Πόποβιτς.
Οι Σπερς θα πρέπει να ευγνωμονούν τον Σαμ Πρέστι. Τότε σκάουτερ των Σπερς, τώρα Τζένεραλ Μάνατζερ της Οκλαχόμα. Υπεύθυνο για τις επιλογές των Κέβιν Ντουράντ, Ράσελ Γουέστμπρουκ, Τζέιμς Χάρντεν, Σερζ Ιμπάκα.
Ο Πρέστι είχα αναλάβει να διαλευκάνει την περίπτωση του Πάρκερ. Και κάθε φορά που έρχονταν το βράδυ, κατευθύνονταν στο σπίτι του… αφεντικού του, του τζένεραλ μάνατζερ των Σπερς, Αρ Σι Μπιούφορντ.
Μαζί του κουβαλούσε τα… πειστήρια για το υποσχόμενο μεγαλείο του Τόνι Πάρκερ. Στη μορφή βιντεοκασετών. Βλέπετε, το 2001 τα μέσα ήταν διαφορετικά. Και οι πληροφορίες λιγοστές. Πόσο μάλλον για έναν Ευρωπαίο.
Aπό την πρώτη εμφάνιση του Πάρκερ, στις 30/10/2001 κόντρα στους Κλίπερς. Εννιά πόντοι, τρεις ασίστ, τρία ριμπάουντ ο απολογισμός του.
Ο Μπιούφορντ πείστηκε. Ο Πάρκερ επιλέχθηκε στο τέλος του 1ου γύρου (Νο28) του Ντραφτ του 2001. Μία ασφαλής επιλογή, σε μία θέση όπου κανείς δεν μπορεί να ψέξει την ομάδα που πήρε το ρίσκο.
Η αλήθεια είναι πως στην αρχή, οι Σπερς είχαν αποφασίσει πως εκείνη η επιλογή δεν ήταν η αρμόζουσα. Στις πρώτες προπονήσεις ο Πάρκερ ήταν κακός. Πολλά λάθη, άσχημα ποσοστά. Και ο Γκρεγκ Πόποβιτς άρχισε να αμφιβάλλει για τις επιλογές των συνεργατών του.
«Ο Ποπ περίμενε να μεγαλώσω γρήγορα. Μερικές φορές ήταν δύσκολο, γιατί αισθανόμουν πως ό,τι και αν έκανα, δεν ήταν χαρούμενος. Είναι ένας προπονητής που ικανοποιείται δύσκολα. Αλλά όταν κοιτάω πίσω στα πρώτα χρόνια μου, καταλαβαίνω πως αυτή η διαδικασία με έκανε πιο δυνατό και πραγματικά εκτιμώ όλες εκείνες τις στιγμές», έχει δηλώσει παλιότερα ο 36χρονος.
Τα πρώτα χρόνια του βίου του στο Τέξας, ο Πάρκερ άκουσε πολλά. Δεν είναι σκληρός. Δεν προσέχει την άμυνά του. Δυσκολεύεται να ακολουθήσει την προπόνηση.
Για κάθε… κατηγορία, υπάρχει ένας τίτλος. Για κάθε έναν αμφισβητία, ένα στατιστικό κατόρθωμα. Ένα νικητήριο σουτ. Και το κυριότερο: η εκτίμηση του Πόποβιτς.
Εκείνος ο (δύσκολο να ικανοποιηθεί) προπονητής διέθετε τυφλή εμπιστοσύνη στον «TP». Τόση μεγάλη, ώστε να του επιτρέπει να αναλαμβάνει το ρόλο του κόουτς σε ορισμένα τάιμ άουτ των Σπερς! Όχι και άσχημα για έναν τύπο που έκανε τα πάντα λάθος!
Εκείνη η… αγία τριάδα των Σπερς μέτρησε παραπάνω από 1.000 κοινές αναμετρήσεις. Ο Τίμι, ο Μανού και ο Τόνι έχουν ένα σχεδόν γεμάτο χέρι από δακτυλίδια (4). Και χιλιάδες αναμνήσεις.
Ο Παρκερ αγωνίστηκε για 17 σεζόν στο Σαν Αντόνιο. Αγωνίστηκε σε 1.198 ματς. Πέτυχε 18.943 πόντους και βρίσκεται στην 4η θέση της σχετικής λίστας, ανάμεσα σε θρύλους της ομάδας. Πίσω μόνο από τον Ντάνκαν (26.946), τον Τζορτζ Γκέρβιν (23.602) και τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον (20.790). Και έδωσε 6.892 ασίστ, πρώτος στην ιστορία των «σπιρουνιών», με σχεδόν 2.500 περισσότερες τελικές πάσες από τον 2ο , Εϊβερι Τζόνσον.
Για το τέλος αφήσαμε την ύστατη δήλωσή του ως μέλος των Σαν Αντόνιο Σπερς.
Το πιο κατάλληλο «αντίο».
«Μία δύσκολη απόφαση. Τρεις δύσκολες ημέρες. Ηταν δύσκολο να τα μεταφέρω όλα στον Ποπ. Αλλά έπρεπε να προχωρήσω. Είχα μία συναισθηματικά φορτισμένη συζήτηση μαζί του. Πάντα θα αγαπώ το Σαν Αντόνιο. Θα είμαι ένας Σπερ για πάντα».