Κυριακή 2 Ιουνίου 2002. Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2018. Κυριακή 6 Μαΐου 2018. Τρεις διαλεκτές. Τρία 24ώρα ξεχωριστά. Τρεις τίτλοι.
Ο Ντράγκαν Σάκοτα δεν ξεχωρίζει καμία. Ολες του είναι αγαπητές. Αν και το… στερνοπαίδι πάντοτε λαμβάνει μεγαλύτερη στοργή.
Το πρωτάθλημα του 2002, το φετινό Κύπελλο και το Basketball Champions League. Όλα «παιδιά» του, σε μία πορεία που ξεκίνησε πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί.
Ο προπονητής της ΑΕΚ επέστρεφε στα αποδυτήρια της ομάδας του, φορώντας διαφορετικά ρούχα από εκείνα που ξεκίνησε τον αγώνα. Εκείνο το μπουγέλο που του επιφύλαξαν οι παίκτες της ΑΕΚ έπαιξε το ρόλο του.
Γύρω από το λαιμό του ήταν το μετάλλιο του νικητή. Το… λάφυρο που κουβαλά ένας τροπαιούχος.
Τον ρωτήσαμε αν θα το βγάλει κάποια στιγμή ή θα επιλέξει να κοιμηθεί μαζί του. «Είναι βαρύ», μας εκμυστηρεύτηκε, «οπότε δεν βλέπω την ώρα να το βγάλω». Η επόμενη ερώτηση αφορούσε την κούπα του νικητή. Και σε ποια κατοικία θα… διανυκτερεύσει. Το τελευταίο, ο Σάκοτα δεν το γνώριζε. Εκείνο που ήξερε ήταν πως «είναι φοβερή, αλλά δεν την έχω ακουμπήσει! Ολη την ώρα την πρόσεχε η ασφάλεια, επειδή μας είπαν ότι κοστίζει 85.000 ευρώ. Αλλά και αυτή είναι βαριά, έχω και ένα θέμα με τη μέση μου, οπότε ο γιος μου που είναι πιο νέος, μπορεί να σηκώνει τα βάρη».
Ο Ντράγκαν Σάκοτα μίλησε και για την «κληρονομία» που θέλει να αφήσει στην ΑΕΚ: «Όταν πλησιάζει το τέλος μιάς καριέρας, ένας προπονητής θέλει να προσφέρει με κάθε τρόπο. Εμείς ήμαστε περήφανοι για τις ακαδημίες μας, και για την παιδική και την εφηβική ομάδα».
Το Sportime.gr τον ρώτησε και για τη σύνδεση του ονόματός του με τους τρεις τελευταίους τίτλους της ΑΕΚ. Ιδού τι μας αποκρίθηκε: «Παίζει ρόλο και το μομέντουμ. Το είχαμε. Βρεθήκαμε στη σωστή θέση και τοποθετήσαμε ορθά τα κομμάτια εκεί που έπρεπε. Και το 2002 είχαμε προσπαθήσει σκληρά και οι κόποι μας ανταμείφθηκαν».