Μένουμε Σπίτι… Στα 70ς και στις αρχές των 80ς (Vid+pics)

Το σύνθημα της εποχής, λόγω κορονοϊου είναι «Μένουμε Σπίτι». Ορθότατον… Έτσι πρέπει να κάνουμε ακολουθώντας τις εντολές των ειδικών. Ευτυχώς η τεχνολογία, η εξέλιξη μας δίνει αρκετές επιλογές, έστω κι αν μας λείπει το… έξω! Κι εμείς, που μεγαλώσαμε στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα παιχνίδι: Τι θα κάναμε σε αντίστοιχη περίπτωση εκείνη την εποχή μέσα στο σπίτι μας; Ποιές θα ήταν οι επιλογές μας;

Ωραίο το παιχνίδι, δεν συμφωνείτε; Άλλωστε πρέπει να δημιουργούμε παιχνίδια στο μυαλό μας, όπως ακριβώς κάναμε και τότε. Προσοχή: Δεν πρόκειται να κάνουμε συγκρίσεις στο ποια δεκαετία ήταν καλύτερη και άλλες τέτοιες ανούσιες κουβέντες. Απλά προσπαθούμε να βρούμε τις… εναλλακτικές μας!

Πριν αρχίσουμε τι θα λέγατε να παίξουμε ένα μπάσκετ; Όχι στο PS4 αλλά στο ATARI εκείνης της εποχής. Τώρα σας φαίνεται αστείο… Τότε ήταν σούπερ πολυτέλεια

Κι επειδή σας αρέσουν ο Τσιτσιπάς και η Σάκκαρη μπορούμε να παίξουμε και λίγο τένις

Αυτά που λέτε ήταν τα… σούπερ τεχνολογικά παιχνίδια της εποχής. Δεν θα μπορούσαμε να πάμε στα θρυλικά «Ουφάδικα» να ταϊσουμε τα μηχανηματάκια, οπότε θα την βγάζαμε με τα παραπάνω. Όσοι είχαμε. Γιατί δεν είχαμε όλοι. Πιστέψτε μας.

Μένουμε Σπίτι… διαβάζοντας εφημερίδες

Πάμε λοιπόν να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σε ένα longread που λένε στα σύγχρονα Μέσα, γεμάτο νοσταλγία που σίγουρα οι 40+ θα το λατρέψουν. Α ναι και θα μας κάνουν τις παρατηρήσεις τους γιατί σίγουρα κάτι θα ξεχάσαμε… Ηλικία… Πολλά χρόνια… Συγγνώμη κιόλας…

Η εφημερίδα τότε ήταν το συνοδευτικό κάθε σπιτιού. Την διάβαζαν παντού. Την ώρα που έτρωγαν, ή την ώρα που έπιναν τον καφέ τους ή λίγο πριν κοιμηθούν (στην τουαλέτα αποτελεί σταθερή συνοδεία οπότε το παραβλέπουμε).

Δεν υπήρχαν ιστοσελίδες, Ίντερνετ, Facebook και όλα αυτά του… διαβόλου που λέει και η Ελένη Λουκά. Η βασική πηγή ενημέρωσης ήταν η εφημερίδα. Γι’ αυτό το «Μένουμε Σπίτι» της εποχής εκείνης, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ θα είχε εφημερίδες.

Οι εφημερίδες έκαναν θρυλικά ρεκόρ πωλήσεων τότε. Κι επειδή είμαστε αθλητικό σάιτ, σας λεμε ποιές θα ήταν οι επιλογές σας.

Με μια Αθλητική Ηχώ του 1978

Και κοίτα σύμπτωση… Ήταν 20 Μαρτίου του 1978 όταν στο (τότε) γήπεδο της ΑΕΚ (άλλη νοσταλγία) αγωνίστηκαν Ηθοποιοί εναντίον Δημοσιογράφων. Για την ενίσχυση του ταμείου των καλλιτεχνών που είχαν κατέβει σε απεργία. Και 40 χιλιάδες άτομα βρέθηκαν εκεί για να αποθεώσουν κυρίως τον Θανάση Βέγγο.

Βεβαίως σε μια αντίστοιχη περίπτωση δεν θα είχαν συγκεντρωθεί ποτέ (λόγω… συνωστισμού και καραντίνας) αλλά πήρατε μια ιδέα.

Ή το Φως των Σπορ να αναγνωρίζει την αξία του Πανιωνίου ενώ είχε νικήσει τον Ολυμπιακό, τον Μάρτιο του 1981

Ή αν φτάσουμε στο 1984 θα μπορούσαν να διαβάζουν για την επίθεση στον Γιώργο Γεωργίου, συντάκτη της εφημερίδας «Φίλαθλος» (κυκλοφόρησε το 1982)

Α ναι… Κι επειδή παρεξηγείτε τα πάντα οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι τα αποκόμματα επιλέχθηκαν στην τύχη. Ποιο… τύχη δεν γίνεται.

Όπως καταλάβατε αυτές οι αθλητικές εφημερίδες κυκλοφορούσαν τότε (κατά κύριο λόγο, καθώς υπήρξαν κι άλλες απόπειρες). Πάμε παρακάτω όμως…

Μένουμε Σπίτι αλλά κάποιος να αλλάξει το κανάλι

Θα μπορούσαμε λοιπόν να δούμε τηλεόραση. Και ταυτόχρονα να κάνουμε κι ασκήσεις γυμναστικής. Οι νεότεροι θα δυσκολευτείτε να το πιστέψετε ή και να το καταλάβετε αλλά τότε δεν υπήρχαν τηλεκοντρόλ. Ή κι αν υπήρχαν ήταν ελάχιστα (ειδικά στα 70ς). Δύο κανάλια ήταν όλα κι όλα και για να αλλάξουμε κανάλι κάποιος έπρεπε να σηκωθεί από την καρέκλα…

Είτε για να γυρίσει το μπουτόν είτε για να πατήσει το κουμπί.

Προσέξτε πως ήταν οι τηλεοράσεις τότε

Δεξιά, το δεύτερο κουμπί (από πάνω) γύριζε κι άλλαζε τα κανάλια. Το άλλο ήταν για την ένταση… Μόνο που σκέφτεσαι ότι έπρεπε να σηκωθείς από την καρέκλα σου ή τον καναπέ ή το κρεββάτι σου για να αλλάξεις κανάλι, σε πιάνει μια κούραση.

Περιττό να σας πούμε ότι όταν μπήκε στη ζωή μας το τηλεκοντρόλ, αισθανθήκαμε (παιδιά τότε) ότι έγινε η ανακάλυψη του αιώνα. Κι επίσης θα πρέπει να σας πούμε ότι τουλάχιστον στα 70ς αλλά και στις αρχές των 80ς οι περισσότερες τηλεοράσεις ήταν ασπρόμαυρες.

Επειδή οι μικροί μας… κοροϊδεύετε σίγουρα πάρτε μια γεύση για το τι θα πει ασπρόμαυρη τηλεόραση

Για παράδειγμα αν είχες ασπρόμαυρη τηλεόραση τη νίκη της Εθνικής Ελλάδας επί της Σοβιετικής Ένωσης (1-0) στην Λεωφόρο, που σήμανε την πρόκριση στο Κύπελλο Εθνών (έτσι λεγόταν τότε του Euro) του 1980, θα την έβλεπες έτσι

Και πριν αρχίσει το ματς ο θρυλικός Γιάννης Διακογιάννης θα σε κατατόπιζε: «Για όσους έχετε ασπρόμαυρους δέκτες, με τις λευκές εμφανίσεις οι παίκτες της Εθνικής μας ομάδας ενώ με τις σκούρες φανέλες και τα λευκά σορτσάκια οι Σοβιετικοί».

Κάπως έτσι γινόταν τότε.

Η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ

Θέλω να το πάρετε ήρεμα, αλλά τότε υπήρχαν δύο κανάλια. Η ΕΡΤ, που σημαίνει Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση. Και η ΥΕΝΕΔ, που σημαίνει Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων. Ναι δεν σας κοροϊδεύουμε… Αν έχετε δει την κλασική ταινία «Λούφα και Παραλλαγή» θα καταλάβετε πολλά περί Ενόπλων Δυνάμεων.

Το σήμα της ΥΕΝΕΔ ήταν αυτό

Και το σήμα της ΕΡΤ ήταν κάπως πιο απλό. Και άρχισε με τον… τσοπανάκο, φλογέρα και κουδούνια από γιδοπρόβατα να ακούγονται. Θυμηθείτε το

Κι αυτό εδώ που βλέπετε ήταν το σήμα των ειδήσεων της ΥΕΝΕΔ. Κάπως έτσι μαθαίναμε τα νέα, αγαπητοί μου κι ας σας φαίνονται πλέον τόσο μακριά.

Έχει κι άλλο… Longread σας είπαμε κι αυτό θα σας δώσουμε…

Βασικά το πρόγραμμα άρχιζε απόγευμα…

Με εξαίρεση μια περίοδο που έγινε… επανάσταση με την εκπομπή «Κάθε μεσημέρι» (άρχισε στις 14:00 και ολοκληρωνόταν στις 15:15 κι… έκλεινε το μεσημεριανό πρόγραμμα), το πρόγραμμα άρχιζε στις 17:00… Ναι, απόγευμα άρχιζε. Θα μας ρωτήσετε τι κάναμε μέχρι τότε, ειδικά αν δεν είχαμε σχολείο. Παίζαμε στους δρόμους… Και σε περίπτωση καραντίνας; Παιχνίδια στο σπίτι που θα πούμε παρακάτω. Επιτραπέζια και διάφορα άλλα.

Συνήθως για να πιάσουν το… νεανικό κοινό, τα δύο κανάλια άρχιζαν με κινούμενα σχέδια. Κατά κύριο λόγο… Ποπάι.

Με υπότιτλους βέβαια, με το αυθεντικό γέλιο του Ποπάι

Είχε κι άλλα, όμως. Να ξέρετε… έπαιζε πολύ Μπαγκς Μπάνι, ή Γούντι ο Τρυποκάρυδος ή ένας παράξενος και ασουλούπωτος μαύρος γάτος, ο Φέλιξ.

Ή και άλλα με κούκλες. Όπως για παράδειγμα το θρυλικό υποβρύχιο Στίνγκρεϊ

Αυτό

Αλλά μετά μπήκε στη ζωή μας και η υπέροχη G Force

Τα κορίτσια είχαν την επιλογή της «Κάντυ Κάντυ»… Μιας ξανθιάς κοπέλας που τράβηξε πολλά από μικρή. Κι έπεσε το δάκρυ όταν (μεγάλη πιά) είδε τον αγαπημένο της Άντονι να σκοτώνεται πέφτοντας από άλογο. Κι έκλαιγαν και τα κορίτσια μαζί με την Κάντυ

Μένουμε σπίτι με Κόμικς

Και βέβαια πέρα από τα κινούμενα σχέδια ή τις μαριονέτες, είχαμε και την επιλογή των κόμικς. Άλλα ήταν εβδομαδιαία και άλλα μηνιαία.

Υπήρχαν τα κλασικά κόμικς, όπως ο Ποπάυ ή ο Μίκυ Μάους με τις κλασικές αστυνομικές περιπέτειες με τον Γκούφυ και τον αρχηγό αλλά και τον κακό Μαύρο Πιτ.

Συν βέβαια τις κλασικές περιπέτειες των… παπιών: Του τσιγκούνη βαθύπλουτου Σκρουτζ Μακ Ντακ, με τον άτυχο και γκαφατζή ανιψιό Ντόναλντ… Ο οποίος είχε τρία ανιψάκια (Χιούι, Λιούι και Ντιούι) που τα ξεχώριζες από το χρώμα των καπέλων και είχαν ένα μικρό βιβλίο των μικρών εξερευνητών που έδινε απαντήσεις σε όλα! Ο Ντόναλντ είχε και μια αγαπητικιά, την Νταίζη την οποία όμως ήθελε και ο τυχεράκιας Γκαστόνε.

Τα αγόρια είχαμε κι άλλες επιλογές σε κόμικς… Τον θρυλικό Μπλεκ με τον καθηγητή Μυστήριο, το Αγόρι, τον Σπάιντερμαν ή ακόμα και κάποια παλαιότερα πολεμικά: Κράνος, Έφοδος, Μάχη, Τανκς και δεν συμμαζεύεται.

Αυτό που λέτε… Πόλεμος, ήρωες και πόσα ακόμα. Αλλά κάτι σας είπαμε για Μπλεκ

Και για Αγόρι… Έτσι δεν είναι; Για να θυμηθείτε και τους ήρωες που είχε το περιοδικό

Και βέβαια στον Μπλεκ θα διαβάζαμε και τις ιστορίες του θρυλικού Μπεν Λίπερ, του τερματοφύλακα γιατρού

Κι άλλοι ποδοσφαιρικοί ήρωες θα μας απασχολούσαν στα κόμικς… Όπως ο Έρικ Καστέλ, ο Κένι Κοξ, ο Ρόι Ρέις κτλ…

Και τα κορίτσια με τα περιοδικά τους

Θα μπορούσαμε να το απλώσουμε κι άλλο το παραπάνω θέμα, αλλά θα μας κατηγορήσουν για σεξισμό… Πλάκα κάνουμε. Τα κορίτσια είχαν τις επιλογές τους. Τις κούκλες τους, κατ’ αρχήν, να τις χτενίσουν, να τις βάψουν, να αλλάξουν ρούχα κ.τ.λ. Είχαν όμως και περιοδικά. Η Μανίνα και η Κατερίνα ή η Σούπερ Κατερίνα έκαναν θραύση για να μην ξεχνιόμαστε.

Δεν βάλαμε τυχαία το εξώφυλλο με τον Σταμάτη Γαρδέλη. Η αφίσα του κοσμούσε τα περισσότερα κοριτσίστικα δωμάτια. Και τα περιοδικά της εποχής το εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο.

Πάμε παρακάτω.

Αθλητικές εκπομπές είπατε; Έχουμε

Βεβαίως κλεισμένοι μέσα θα είχαμε… λιώσει τις αθλητικές εκπομπές. Χωρίς Ίντερνετ, με ενημέρωση μόνο από εφημερίδες, με ελάχιστες εικόνες.

Και είχαμε επιλογές… Έστω κι αν… έπαιζε πολλή μαγνητοσκόπηση. Δεν είναι όπως σήμερα που μπαίνει το γκολ ή γίνεται το κάρφωμα και σε πέντε λεπτά το έχεις στο διαδίκτυο.

Πάρτε μια γεύση από τις αθλητικές εκπομπές των 80ς

MUST ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ: Οι Αθλητικοί Παλμοί του Σαββάτου (με τον Γιάννη Αργυρίου και την θεόβαρη αλυσσίδα στο χέρι και στον λαιμό) που παρουσίαζαν έναν αγώνα από το αγγλικό πρωτάθλημα

Τον καλύτερο της προηγούμενης εβδομάδας, για την ακρίβεια.

Κάπως έτσι

Ειδικά η στιγμή που ο Αργυρίου προανήγγειλε «Γκολ, πολλά γκολ με τον φακό του Visnews» μας έπιανε τρέλα. Από τη χαρά.

Μένουμε Σπίτι με πολλή μουσική

Βεβαίως και θα είχαμε την επιλογή να την βρούμε με μουσική. Δεν υπήρχε ελεύθερη ραδιοφωνία. Θα παίρναμε τις κασέτες μας που είτε τις είχαμε γράψει στα δισκάδικα της γειτονιάς είτε θα είχαμε αντιγράψει από κανέναν πειρατικό σταθμό (έτοιμοι να πατήσουμε το stop όταν θα πεταγόταν ο παραγωγός)… Θα τις βάζαμε είτε στο κασετόφωνο είτε στο walkman και θα ακούγαμε.

Μισό λεπτό, επειδή μαζεύτηκαν πολλές άγνωστες λέξεις. Πάμε με τη σειρά

Κασετόφωνο. Έβαζες μέσα την κασέτα κι άκουγες μουσική. Βεβαίως όπως βλέπετε είχε και ραδιόφωνο

Η κασέτα

Το walkman

To πικάπ. Έβαζες τον δίσκο βινυλίου και άκουγες

Και ο δίσκος

Βεβαίως υπήρχαν και οι μουσικές εκπομπές… Που μας βοηθούσαν, όσους είχαμε βίντεο να γράψουμε και τα βίντεο κλιπ. Το θρυλικό Μουσικόραμα στην ΕΡΤ από το 1979… Αργότερα η ΕΡΤ2 (εξέλιξη της ΥΕΝΕΔ) έβγαλε και την Μουσική Βιντεοθήκη

Από τους Κάρινγκτον και τον Τζέι Αρ

Τηλεόραση είχαμε, βέβαια. Κανάλια δεν είχαμε. Δύο, όπως σας προαναφέραμε. Οπότε όπως αντιλαμβάνεστε οι επιλογές ήταν περιορισμένες.

Ξεχώριζαν πάντως κάποιες σειρές. Αν θέλατε γκλαμουριά και ίντριγκα μαζί βλέπατε την Δυναστεία και την προσπάθεια της κακιάς Αλέξις, να κάνει… άλογο τον πρώην σύζυγο, Μπλέικ Κάρινγκτον και την καλόκαρδη (μέχρι που σου έσπαγε τα νεύρα) νυν σύζυγό, του Κριστλ.

Α ναι… Και πέρα από όλα αυτά, τα παιδιά τους άλλαζαν άντρες και γυναίκες κάθε εβδομάδα. Συνηθισμένα πράγματα.

Υπήρχαν κι άλλες ίντριγκες. Με τον κακό Τζέι Αρ Γιούιν στο «Ντάλας». Άλλη σαπουνόπερα της εποχής που έκανε θραύση. Ιδού, για να θυμηθείτε

Βασικά σίριαλ υπήρχαν… Και ωραίες σειρές απο παλαιότερες εποχές. Για παράδειγμα «Ο τελευταίος άνθρωπος της Ατλαντίδας» που κολυμπούσε σαν ψαράκι. Kι έκανε διάφορους ηρωισμούς απέναντι σε παλιοχαρακτήρες.

Βεβαίως υπήρχε και η «Βιονική Γυναίκα». Που το σώμα της ήταν γεμάτο καλώδια και δεν μπορούσες να της κάνεις κακό με τίποτα.

Μπορείτε να προσθέσετε και τον θρυλικό «Λοχία Σόντερς» στην «Μάχη». Χαμός γινόταν και με αυτό το σίριαλ. Μόνο μη διαβάσετε τον χαμό του πρωταγωνιστή, Βικ Μόροου, γιατί θα ανατριχιάσετε με τον βίαιο τρόπο που σκοτώθηκε.

Και βέβαια υπήρχε και φάση με Western. Κάθε Τρίτη, παρεμπιπτόντως, στις 10 το βράδυ η ΥΕΝΕΔ έριχνε κι ένα Western ετσι για να υπάρχει, υπήρχε άλλωστε μεγάλη ανταπόκριση. Βεβαίως υπήρχε και η θρυλική σειρά «Μπονάντσα»

Και μην μας πείτε ότι δεν έχετε ακούσει για την θρυλική Λάσι… Το υπέροχο κόλεϊ που επί σειρά ετών πρωταγωνίστησε στις οθόνες μας και γινόταν χαμός κάθε φορά που είχε είτε την σειρά είτε ταινία

Υπήρχαν και κάποιες οικογενειακές, ξένες σειρές. Όπως το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι ή οι Γουόλτονς. Είναι αλήθεια ότι είχαν πολλούς θαυμαστές (σ.σ εμένα όχι…)

Λέτε να ξεχνούσαμε τον μυθικό Σάιμον Τέμπλαρ και τον «Άγιο»; Ποτέ… Μην τον κοιτάτε έτσι. Ο Ρότζερ Μουρ είναι.

Ούτε και τον θρυλικό Τζακ Λορντ που πρωταγωνιστούσε στο «Χαβάη 5-0». (Μην ρωτήσετε ποιόν νίκησε… Τίτλος είναι)

Και άλλα πολλά… Όπως για παράδειγμα ο Φυγάς, ο Μάνιξ τόσα και τόσα…

Απλώς να σας υπενθυμίσουμε ότι η τηλεόραση τότε έκλεινε στις 12… Τα μεσάνυχτα. Δελτίο ειδήσεων. Εθνικός ύμνος και τέλος…

Μένουμε Σπίτι με ελληνικά σίριαλ

Και βέβαια όταν… Μένουμε Σπίτι, σίγουρα έχουμε και ελληνικό στοιχείο μέσα. Οι ελληνικές ταινίες, που προβάλλονται ακόμα και τώρα, ήταν και τότε MUST. Αν δεν κάνω λάθος, κάθε Σάββατο βράδυ και κάθε Κυριακή μεσημέρι, υπήρχε στο πρόγραμμα ελληνική ταινία.

Υπήρχαν όμως και σίριαλ που βλέπαμε. Από τα πιο αγαπημένα, που κράτησε χρόνια ήταν φυσικά το «Λούνα Παρκ» με τον μεγάλο Διονύση Παπαγιαννόπουλο να δίνει το τελευταίο του μεγάλο ρεσιτάλ πριν φύγει από κοντά μας.

Θυμούνται ολοι την νοσταλγική μουσική στο σήμα αρχής και τέλους;

Βασικά τα πιο… παλιά και ιστορικά, όπως τον «Άγνωστο Πόλεμο» δεν τα ζήσαμε. Ούτε τη θρυλική εκπομπή «Αλάτι και Πιπέρι» του Φρέντυ Γερμανού. Ήμασταν πολύ μικροί στο πρώτο «Εκείνες κι εγώ» με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.

Μικροί είμαστε και στην μεταφορά του αριστουργήματος του Νίκου Καζαντζάκη «ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» στην τηλεόραση. Αλλά μας έχει μείνει αξέχαστο γιατί ήταν τρομακτική η μουσική και η εικόνα στην αρχή…

Επίσης βλέπαμε και την «Γειτονιά μας». Έμοιαζε με… αντίσταση στην επέλαση της πολυκατοικίας και της αλλοτρίωσης που βρισκόταν σε εξέλιξη.

Κάπου ανάμεσα έμπαινε και ο «Μεθοριακός Σταθμός» που περνούσε κι άλλα μηνύματα… Της δύσκολης ζωής των ανθρώπων στην επαρχία… Ήταν η εποχή που οι επαρχιώτες, έρχονταν στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή και για να ξεφύγουν από τις δύσκολες συνθήκες που βίωναν. Με βασικές ελλείψεις.

Μην σας φαίνονται απίστευτα… Ισχύουν

Εφόσον λοιπόν… Μένουμε Σπίτι, στην μακρινή δεκαετία του ’70 και στα πρώτα μισά των ’80ς έχουμε κι άλλα σίριαλ να θυμηθούμε. Οπως τους «Πανθέους», ή τις μεταφορές έργων του Γρηγόρη Ξενόπουλου (την Αναδυομένη), του Μιχάλη Καραγάτση (Γιούγκερμαν) ή του Ηλία Βενέζη (Γαληνη) στην μικρή οθόνη…

Άλλη ποιότητα. Όπως και τον εξαιρετικό «Συμβολαιογράφο» του Αλέξανδρου Ραγκαβή. Με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο να δίνει ρεσιτάλ και τον Στάθη Ψάλτη (ναι…) να δείχνει πόσο μεγάλος ηθοποιός ήταν…

Επίσης να σας πούμε ότι η πιο δημοφιλής σειρά στις αρχές των 80ς ήταν «Η Κραυγή των Λύκων» ενώ με μια άλλη σειρά, «το Φως του Αυγερινού» μας έπιασε ο μεγάλος σεισμός (6,6 ρίχτερ) το 1981…. Και βγήκαμε στους δρόμους.

Και άλλα ακόμα….

Τηλεπαιχνίδια και επιτραπέζια

Βεβαίως θα βλέπαμε και τηλεπαιχνίδια. Όχι τόσο… προχωρημένα όσο τα σημερινά. Για παράδειγμα ήταν top «τα τετράγωνα των αστέρων» με την παρουσιάστρια Μαρία Αλιφέρη να μας λέει «καληνυχτα σας και σας αγαπώ». Καλά έκανε και μας αγαπούσε.

Κυρίως μιλάμε για παιχνίδια γνώσεων. Όπως για παράδειγμα το «Γράμματα και αριθμοί» του εξαιρετικού Χρήστου Οικονόμου.

Α ναι μιας και το αναφέραμε… Ο αείμνηστος Οικονόμου έκανε και την πρώτη τηλεεφημερίδα, με την εκπομπή «Σάββατο μία και μισή». Και πάντα τελείωνε με ανέκδοτο.

Οπως επίσης και το προχωρημένο για την εποχή του «Κόκκινοι γίγαντες και Άσπροι νάνοι».  Τηλεπαιχνίδι γνώσεων με αντικείμενο το διάστημα.

Θα παίζαμε και τα επιτραπέζια… Θα βγάζαμε και τα Playmobile στην φόρα όπως και τα LEGO… Βάλτε και κανένα κάστρο πρόχειρο, κάτι θα γινόταν να ξέρετε.

Αν ήμασταν έφηβοι και θέλαμε να επικοινωνήσουμε με το κορίτσι μας (ή το αντίθετο;). Δύσκολο… Χωρίς sms, χωρίς να ξέρουμε πότε θα είναι home alone για να τηλεφωνήσουμε, χωρίς social media… Μην ξεχνάτε ότι τότε ο συχνότερος τρόπος επικοινωνίας ήταν αυτός.

Θα έπρεπε όμως να βγούμε στο πλησιέστερο ψιλικατζίδικο ή περίπτερο… Ενώ εμείς είμαστε στο… Μένουμε Σπίτι!

Και για το τέλος… Η φωτογραφία της εικόνας που είχαμε στην τηλεόραση πριν αλλά και μετά το τέλος του προγράμματος.

Αν και μπορούμε να τελειώσουμε με τον κλασικό τρόπο. Όπως ακριβώς τελείωνε το πρόγραμμα της ΕΡΤ

ΥΓ: Για βιντεοκασέτες  (στα 80ς πιά) δεν βάλαμε γιατί θα έπρεπε να πάμε στα video club που θα ήταν κλειστά.