Σαν σήμερα πριν από 63 χρόνια άρχισε να γράφεται ο πρόλογος της τραγικής ιστορίας του Μορίς Στόουκς ενός εκπληκτικού ριμπάουντερ στο NBA των 50ς.
Ο Στόουκς τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στη διάρκεια ενός αγώνα των Σινσινάτι Ρόαγιαλς (νυν Σακραμέντο Κινγκς). Κανείς δεν εκτίμησε σοβαρά τον τραυματισμό του στο κεφάλι από τη στιγμή που επανήλθε. Τρεις μέρες αργότερα (15/3/1958) έπεσε σε κώμα! Και μια τραγική ιστορία που όμως κατέληξε σε σύμβολο φιλίας και αφοσίωσης με τον συμπαίκτη του, Τζακ Τουάιμαν άρχισε να γράφεται.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Στόουκς είχε μια μεγάλη κολεγιακή καριέρα και μάλιστα ως πρωτοετής με το Σεντ Φράνσις είχε κατά μέσο όρο 23,1 πόντους και 26,5 ριμπάουντ! Την επόμενη είχε 27,1 και 26,2 αντίστοιχα… Και μάλιστα ακόμα και σήμερα παραμένει κορυφαίος ριμπάουντερ στην ιστορία του Κολεγίου (με 1.819) και δεύτερος σκόρερ (2.282 πόντους).
Στο NBA έπαιξε με τους Ρόαγιαλς πρώτα στο Ρότσεστερ και μετά στο Σινσινάτι. Στην ρούκι χρονιά του είχε 16,3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο και κέρδισε το βραβείο του κορυφαίου ρούκι της χρονιάς. Την επόμενη σεζόν με 1.256 ριμπάουντ (17,4 κατά μέσο όρο) έκανε ρεκόρ στην ιστορία του NBA για περισσότερα ριμπάουντ σε μια αγωνιστική περίοδο. Το 1958 ο Στόουκς ήταν δεύτερος στο πρωτάθλημα στα ριμπάουντ και τρίτος στις ασίστ, κάτι που μόνο ο Γουίλτ Τσάμπερλεν έχει καταφέρει σε μια φουλ σεζόν.
Κατά την τριετία του στο ΝΒΑ (1955-1958) ο Στόουκς μάζεψε 3.492 ριμπάουντ, τα περισσότερα από οποιονδήποτε παίκτη. Ο Μπομπ Πετίτ ήταν δεύτερος με 3.417.
Επίσης είχε 1.062 ασίστ και ήταν δεύτερος στο αντίστοιχο διάστημα καθώς μόνο ο Μπομπ Κούζι των Σέλτικς είχε περισσότερες (1.583).
Είναι ένας από τους οχτώ παίκτες στο NBA που είχε τέσσερα συνεχόμενα triple- double!
Και πάμε να δούμε την τραγική ιστορία.
Ήταν 12 Μαρτίου του 1958, στο τελευταίο ματς της Regular season. O Στόουκς μετά από drive προς το καλάθι, έπεσε στο παρκέ και χτύπησε στο κεφάλι. Ανέκτησε τις αισθήσεις του μυρίζοντας άλατα κι επέστρεψε κανονικά στον αγώνα.
Στις 15 Μαρτίου, ο Στόουκς αγωνίστηκε κανονικά κόντρα στους Πίστονς στον πρώτο αγώνα τον πλέι οφ. Είχε 12 πόντους και 15 ριμπάουντ αλλά κατά την πτήση της επιστροφής άρχισε να αισθάνεται δυσφορία. Αργότερα υπέστη μια κρίση που τον άφησε μόνιμα παράλυτο. Διαγνώστηκε με μετατραυματική εγκεφαλοπάθεια. Μια εγκεφαλική βλάβη που επηρέασε την κίνηση και την ομιλία του.
Πλέον η ζωή του είχε αλλάξει. Ο φίλος και συμπαίκτης του, Τζακ Τουάιμαν, ανέλαβε όλη του τη φροντίδα. Αρχικά ο Στόουκς αν κι επικοινωνούσε με το περιβάλλον, δε μπορούσε να μιλήσει. Τελικά μετά από εξαντλητική θεραπεία απέκτησε περιορισμένη σωματική κίνηση ενώ ανέκτησε επίσης περιορισμένη ικανότητα ομιλίας.
Κατά τη δεκαετία του ’60 η κατάστασή του έγινε χειρότερη αλλά είχε πάντα κοντά του τον Τουάιμαν. Το 1970, σε ηλικία 36 ετών, έφυγε από τη ζωή μετά από ανακοπή καρδιάς…
Η σχέση του με τον Τουάιμαν έμεινε στην ιστορία… Ο Τουάιμαν από το 1958 άρχισε να οργανώνει κάθε χρόνο αγώνα με τα έσοδα να διατίθενται για τα έξοδα νοσηλείας και θεραπείας του Στόουκς. Αργότερα, όταν το NBA και οι ασφαλιστικές εταιρείες έβαλαν περιορισμούς, ο Τουάιμαν μαζί με τον Τσάμπερλεν το μετέτρεψαν από αγώνα μπάσκετ σε γκολφ.
Τον Ιούνιο του 2013, το NBA αποφάσισε να καθιερώσει το βραβείο «Τουάιμαν-Στόουκς Συμπαίκτης της Χρονιάς». Ώστε να τιμήσει τον παίκτη που αντιπροσωπεύει τον ιδανικό συμπαίκτη κάθε σεζόν. Το 2020 το κατέκτησε ο ΤζΡου Χόλιντεϊ που τότε αγωνιζόταν στους Πέλικανς.
Το 1973, όλο το στόρι έγινε ταινία με το όνομα «Maurie».
