2010s: Μια δεκαετία για «χρυσή μπάλα»

Μια δεκαετία βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα των ποδοσφαιρόφιλων. Ακόμα δέκα χρόνια όπου το ποδόσφαιρο συγκέντρωσε πάνω του τους προβολείς του παγκόσμιου αθλητισμού προσφέροντας στιγμές απαράμιλλου κάλλους. Εντυπωσιακές ομάδες, ποδοσφαιριστές- φαινόμενα, ιστορικές ανατροπές, αγωνιστικά κατορθώματα και θαύματα συνέθεσαν το ψηφιδωτό των 2010s.

Ποιοι όμως ήταν εκείνοι που κατάφεραν να αγγίξουν την τελειότητα, ώστε να κατακτήσουν τον χαρακτηρισμό του κορυφαίου της δεκαετίας; Ένα δύσκολο ερώτημα, στο οποίο το sportime επιχειρεί να δώσει μια (ή και λίγες παραπάνω) απάντηση για καθεμία από τις παρακάτω ειδικές κατηγορίες στην ίσως πιο «χρυσή» περίοδο της «στρογγυλής θεάς» στα χρονικά. Μέχρι φυσικά την επόμενη.

Η ομάδα

Από πού να ξεκινήσει κανείς και που να καταλήξει; Από την Ισπανία του Βιθέντε ντελ Μπόσκε που κατέκτησε Μουντιάλ (2010) και το EURO (2012); Μήπως από την αστραφτερή αρμάδα της Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα που για μια τριετία (2010-2012) έκανε τον κόσμο να παραμιλά; Ή την τρομερή Μπάγερν του Χάινκες που έκανε παρέλαση το 2013 στο Τσάμπιονς Λιγκ και τη Λίβερπουλ του Κλοπ στη δύση των 2010s;

Ομαδάρες υπήρξαν πολλές και η επιλογή είναι εκ προοιμίου δύσκολη. Αν όμως επιστρατεύσει κανείς την ουσία του ποδοσφαίρου που είναι οι τίτλοι, αυτοί καθαυτοί, τον χαρακτηρισμό του κορυφαίου καπαρώνει η Ρεάλ του Ζινεντίν Ζιντάν με τις τρεις σερί κατακτήσεις του Τσάμπιονς Λιγκ σε συλλογικό επίπεδο και η «φούρια ρόχα» σε εθνικό.

Ο MVP

Από τη… Σκύλλα στη Χάρυβδη και το ντιμπέιτ για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της δεκαετίας περιστρέφεται γύρω από δύο ποδοσφαιρικές ιδιοφυΐες. Ο ένας η προσωποποίηση του ταλέντου και ο άλλος της σκληρής δουλειάς. Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο συνέτριψαν κάθε πιθανό και απίθανο ρεκόρ με τίτλους, «χρυσές μπάλες», γκολ και πολλές στιγμές για Οσκαρ. Αμφότεροι λοιπόν διεκδικούν ισάξια και απολύτως δικαιολογημένα όχι μόνο το ποδοσφαιρικό Έβερεστ της δεκαετίας, ενώ «ζαχαρώνουν» και εκείνο όλων των εποχών.

Ο «αρχιτέκτονας»

Στο θέμα του προπονητή, τα πράγματα είναι λίγο πιο ευέλικτα, καθώς η δημιουργία μιας εντυπωσιακής ομάδας δεν περιορίζεται μόνο σε κύπελλα. Πολύ περισσότερο μετράει η επιδραστικότητά τους στο ποδόσφαιρο και το κατά πόσο κατόρθωσαν να το μεταβάλλουν με τη φιλοσοφία τους. Από τον εισηγητή του τίκι-τάκα, Πεπ Γκουαρντιόλα και τον απόλυτο διαχειριστή Ζινεντίν Ζιντάν μέχρι το «νέο αίμα», Γιούργκεν Κλοπ και τους γερόλυκους Ανσελότι-Χάινκες, όλοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν νικητές. Ο Καταλανός και ο Γάλλος όμως, όσο και αν δυσαρεστεί αρκετούς από τους επικριτές τους, βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά.

Δείτε τη διαφορετική φιλοσοφία ανάμεσα στον Γκουαρντιόλα και τον Γερμανό τεχνικό των reds:

2010s: Το «παστέλι»

Τα καλύτερα γκολ, λένε, μπαίνουν στα φιλικά. Και για τη συγκεκριμένη δεκαετία, μάλλον ισχύει στον ακέραιο βαθμό. Εξάλλου, δεν υπάρχει άνθρωπος που να είδε το συγκλονιστικό ψαλιδάκι του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς στο ματς με την Αγγλία, το 2012 και να μην έβγαλε άναρθρες κραυγές ενθουσιασμού. Η γκολάρα του Σουηδού πήρε το βραβείο Πούσκας για εκείνη τη σεζόν και παρότι είχε τρομακτικό ανταγωνισμό μπορεί να θεωρηθεί ως το πιο ασυνήθιστο και εν προκειμένω καλύτερο τέρμα των 10s. Κρίμα για τα ψαλιδάκια των Μπέιλ- Ρονάλντο στο Τσάμπιονς Λιγκ του 2018 αλλά και το σουτ-φωτοβολίδα του Χάμες Ροντρίγκες κόντρα στην Ουρουγουάη το 2014.

Η τριπλέτα

Ενδεχομένως η πιο ξεκάθαρη απάντηση σε αυτά τα άτυπα βραβεία να βρίσκεται στην εκπληκτική τριάδα MSN. Οι Μέσι-Σουάρες-Νεϊμάρ προκάλεσαν… τρομοκρατία για τρεις σεζόν (2014-217) με βροχή από γκολ, ντρίμπλες βγαλμένες από ηλεκτρονικό παιχνίδι, αλλά και βαρύτιμους τίτλους με αποκορύφωμα το «triplete» του 2015.

Το δίδυμο

Οι ποδοσφαιρόφιλοι θα πρέπει να αισθάνονται ευγνώμονες και για τα εντυπωσιακά δίδυμα που σχηματίστηκαν τη δεκαετία που μας αφήνει. Εκείνοι όμως που προκάλεσαν ακόμα και αμφισβήτηση για την καθολική κυριαρχία των Μέσι-Ρονάλντο, φλερτάροντας ακόμα και με τη «χρυσή μπάλα» ήταν αυτά των Τσάβι- Ινιέστα στην Μπαρτσελόνα και στην εθνική Ισπανίας και οι Ριμπερί-Ρόμπεν στη Μπάγερν. Κυρίαρχοι στις θέσεις. Οι μεν αρτίστες στον άξονα, έκαναν ό,τι ήθελαν με τη «στρογγυλή θεά». Οι δε «Robbery», σαν άλλοι πεινασμένοι λύκοι, με κάθε κατεβασιά τους από τις πλευρές «μάτωναν» τις αντίπαλες εστίες είτε δημιουργώντας είτε εκτελώντας.

To «No 1»

Οι κορυφαίες επιλογές συνεχίζονται και κάτω από την εστία. Πετρ Τσεχ, Ικερ Κασίγιας, Τζανλουίτζι Μπουφόν και Μάνουε Νόιερ ήταν η τετράδα που ξεχώρισε από την αρχή μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Ο Ιταλός γκολκίπερ, όσα χρόνια κι αν περάσουν ήταν εκείνος που σαν το παλιό καλό κρασί, ενέπνεε σταθερότητα και ασφάλεια στα «καρέ» της «βέκια σινιόρα» και της «σκουάντρα ατζούρα». Για τη διάρκειά του και μόνο του αξίζει το βραβείο με διαφορά… γαντιού.

2010s: Το ματς

Από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, το παιχνίδι που σημάδεψε όχι μόνο τη δεκαετία, αλλά και ολόκληρο τον 20^ο αιώνα, διεξήχθη στις 8 Ιουλίου του 2014, στο στάδιο «Μινεϊράο» του Μπέλο Οριζόντε, ανάμεσα σε δυο γίγαντες του ποδοσφαίρου. Στο ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Γερμανία του Λεβ ποδοπάτησε την οικοδέσποινα Βραζιλία και «ατίμασε» ένα ολόκληρο έθνος με το διαστημικό 7-1. Μια ντροπή που δύσκολα θα ξεπλύνει η «σελεσάο» στο μέλλον και η οποία θα μνημονεύεται από τους αντιπάλους της για να την πικάρουν.

Ήρθαν για να μείνουν

Αυτή η δεκαετία όμως είχε και πολλά new entries ή, όπως συνήθως τους αποκαλούν οι μπασκετικοί, rookies. Νέοι παίκτες όπως οι Νεϊμάρ, Εντέν Αζάρ και Κιλιάν Εμπαπέ έκαναν την εμφάνισή τους και δείχνουν ότι θα αποτελέσουν τους πρωταγωνιστές στα 20s. Ωστόσο, το ποδόσφαιρο κατακλύστηκε κι από φιλόδοξες πλην άσημες μέχρι πρότινος ομάδες ή από συλλόγους που ύστερα από απουσία ετών βγήκαν ξανά στο προσκήνιο και υπόσχονται να παραμείνουν σ’αυτό. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι εθνικές της Ουαλίας και Ισλανδίας, ενώ στη δεύτερη κλαμπ όπως η Ατλέτικο του Ντιέγκο Σιμεόνε που κατέκτησε πρωτάθλημα και 3 Γιουρόπα Λιγκ, αλλά και η Λίβερπουλ με το έκτο της Τσάμπιονς Λιγκ το 2019 στη Μαδρίτη.