Τι είναι, τελικά, ένα All Star Game; Μία καλοστημένη και πολυδάπανη τετραήμερη εργασιακή εκδρομή; Η τελευταία ευκαιρία για ένα προγραμματισμένο διάλειμμα, πριν το τέλος; Όλα αυτά;
Και κάτι παραπάνω!
Δίχως υπερβολή. Το κέντρο του μπασκετικού κόσμου μεταφέρεται από χρόνο σε χρόνο. Από πολιτεία σε πολιτεία.
Φέτος, ο ομφαλός βρίσκεται στη Σάρλοτ. Εκεί θα βρίσκεται όλος ο καλός ο κόσμος.
Ανάμεσά τους και ένας δικός μας, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Για την… αφεντιά του έχουν γραφτεί πολλά. Ανάμεσα τους και το κατόρθωμα του να είναι ο ένας από τους δύο κάπτεν στο φετινό ματς.
Η τέλεια ευκαιρία να αποτελέσει μία αναφορά στα κιτάπια του All Star Game. Τόμοι 67. Και ένας που ετοιμάζεται προς συγγραφή, συνολικά 68. Όσα και τα All Star Game που θα έχουν γίνει τα ξημερώματα της Δευτέρας (18/2).
Οι στιγμές που λογίζονται επικές είναι πολλές. Η επιλογή τους είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Η μόνη εύκολη επιλογή μοιάζει η πρώτη θέση. Το καλύτερο All Star Game!
Ναι, υπάρχει τέτοιο. Έγινε το 1992, στο Ορλάντο. Ήταν τόσο καλό που ο κόσμος για αρκετά χρόνια το χρησιμοποιούσε ως σημείο αναφοράς. Ή κομπασμού. «Το είδα από κοντά», έλεγαν οι περισσότεροι.
Στην Ελλάδα υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη. Από το Mega Channel! Ναι, καλά διαβάσατε.
Το τελευταίο All Star Game του Μάτζικ Τζόνσον αποτελεί σημείο αναφοράς.
Όχι μόνο επειδή ο Μάτζικ πήρε το MVP. Αλλά επειδή το NBA τον αγκάλιασε, έχοντας ανακοινώσει μόλις λίγους μήνες νωρίτερα την απόσυρσή του εξαιτίας του AIDS.
Όλοι ήταν εκεί. Μοιράστηκαν μαζί του κάθε στιγμή. Και αυτός έφυγε με χέρια και καρδιά γεμάτα.
Το All Star Game του Μάτζικ!
Από το 1992, πάμε στο 2003. Στην Ατλάντα. Εκεί έγινε άλλη μία τελευταία παράσταση. Αν και για τον Μάικλ Τζόρνταν η έννοια του… τελευταίου δεν έχει τόση σημασία.
Ήταν, πάντως, η τελευταία φορά που αγωνίστηκε σε ένα All Star Game. Ως μέλος των Γουάσινγκτον Γουίζαρντς. Με αντίπαλο (και) τον Κόμπι Μπράιαντ. Σε μία τρόπον τινά παράδοση του… στέμματος.
Η ψηφοφορία δεν τον έφερε στην αρχική πεντάδα της ανατολής. Όμως ο Βινς Κάρτερ σε ένδειξη σεβασμού, του παραχώρησε τη θέση. «Όχι, όχι, ο κόσμος σε ψήφισε», ήταν η ατάκα του Air. Για να ακολουθήσει εκείνη του Air Canada: «Είναι το τελευταίο σου, θα πρέπει να είναι στη βασική πεντάδα».
Από έναν… Air προς έναν άλλον.
Οι περισσότεροι αναρωτιούνται αν τα ξημερώματα της Δευτέρας (18/2) θα γίνει κάτι αντίστοιχο και στη Σάρλοτ. Με τον Μάικλ Τζόρνταν οικοδεσπότη αυτού του All Star Game. Βλέπετε, και αυτή η βραδιά έχει – όχι ένα, αλλά – δύο «αντίο». Για τον Ντιρκ Νοβίτσκι και τον Ντουέιν Γουέιντ. Ποιος ξέρει; Μπορεί κάποιοι να… θυσιάσουν την παρουσία τους στη βασική πεντάδα για χάρη δύο θρύλων.
Κυρίες και κύριοι, το All Star Game 2003.
To 2008 o Τζέραλντ Γκριν (νικητής το 2007) θέλησε να προσθέσει ελάχιστη… μαγεία στον διαγωνισμό καρφωμάτων. Τοποθέτησε έναν γλύκισμα στη βάση της στεφάνης, άναψε το κεράκι και κάρφωσε.
Μόνο που το… τρικ ήταν να σβήσει το κεράκι, ενώ καρφώνει! Οι κριτές δεν ανταπέδωσαν την ευχή του να κερδίσει τον διαγωνισμό. Του έδωσαν ένα αυστηρό 46…
Θέλετε μάθετε από ποιον έχασε; Μα φυσικά από τον… Σούπερμαν! Ο Ντουάιτ Χάουαρντ πρόσθεσε κάτι που έλειπε: το σόου! Φόρεσε την μπέρτα του Σούπερμαν και κάρφωσε σαν αυτόν.
Είπε να το επαναλάβει και την επόμενη χρονιά. Διέθετε μάλιστα και τον (απαραίτητο) τηλεφωνικό θάλαμο, προκειμένου να φορέσει την μπέρτα του. Μόνο που δεν υπολόγισε στον… κρυπτονίτη. Που άκουγε στον μικροσκοπικό, μα θαυματουργό, Νέιτ Ρόμπινσον – νικητή το 2006! Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού ο γκαρντ της Νέας Υόρκης φόρεσε την πράσινη φανέλα των Νικς (την έκδοση του Αγίου Πατρικίου) και κέρδισε! Καρφώνοντας τη μπάλα πάνω από τον Σούπερμαν!
Το σόου είναι μέρος του παιχνιδιού. Το κατάλαβε χρόνια αργότερα και ο Μπλέικ Γκρίφιν (2011), τότε μέλος των Λος Άντζελες Κλίπερς. Επιστράτευσε ένα αμάξι, μια χορωδία και τον Μπαρόν Ντέιβις. Κάρφωσε πηδώντας πάνω από το όχημα και φυσικά κέρδισε τον διαγωνισμό.
Τα καρφώματα είναι μέρος της… κουλτούρας ενός All Star Game. Γι’ αυτό, άλλωστε, υπάρχει και ο διαγωνισμός. Ένας από τους επικότερους (μετά από την μονομαχία Τζόρνταν – Γουίλκινς, την οποία θα συζητήσουμε παρακάτω) είναι αυτή του 2000.
Της εποχής των κουστουμιών σε νούμερα XXL για τους αστέρες του ΝΒΑ. Την εποχή που υπήρχε ο Βινς Κάρτερ. Στην αρχή, το βραβείο ήταν ανάμεσα στα δικά του χέρια και σε εκείνα του ξάδερφού του και συμπαίκτη στο Τορόντο, Τρέισι ΜακΤρέιντι. Στο τέλος ο Κάρτερ αναμετρήθηκε με τον Στιβ Φράνσις των Χιούστον Ρόκετς.
Τότε, για πρώτη φορά η ανθρωπότητα αντίκρισε το περίφημο κάρφωμα με τη μπάλα ανάμεσα από τα πόδια. Και τον Κάρτερ να δηλώνει ευθαρσώς, μόλις πέτυχε το κάρφωμα, πως η διαδικασία είχε τελειώσει. Είχε δίκιο…
O Βινς Κάρτερ είναι ένας εξαιρετικός dunker. Από τους καλύτερους του είδους. Μόνο που εκείνος ο διαγωνισμός του 1988 θα μείνει στην ιστορία ως «ο διαγωνισμός». Ο Μάικ Τζόρνταν χρειάστηκε να κάνει το πρώτο… Air Jordan για να νικήσει τον θρυλικό Ντομινίκ Γουίλκινς. Στο Σικάγο, ο Τζόρνταν αναδείχθηκε Βασιλιάς, μερικά χρόνια προτού καθίσει οριστικά στον θρόνο του.
Πήρε φόρα πίσω από το κέντρο, πάτησε πριν τη γραμμή των βολών και…
Και αφού η… χρονομηχανή της νοσταλγίας μας έφερε στο 1988, στο ίδιο All Star Game έχει διαδραματιστεί μία από τις μεγαλύτερες επιδείξεις αλαζονείας και ταλέντου ταυτόχρονα.
Στον διαγωνισμό τριπόντων συμμετείχε ο Λάρι Μπερντ. Το παρουσιαστικό του θρύλου των Σέλτικς δεν παραπέμπει σε έναν τύπο που μιλάει και κομπάζει συνεχώς. Και όμως…
Ο Μπερντ πλησίασε τους άλλους συμμετέχοντας και ρώτησε «ποιος από εσάς θα τερματίσει δεύτερος;». Και για να καταστήσει πόσο εύκολα θα κέρδιζε, επιχείρησε όλες τις προσπάθειες του φορώντας το μπλουζάκι προθέρμανσης… Στο τέλος φρόντισε να προτάξει τον δείκτη του δεξιού χεριού του. Του καλού χεριού του. Νούμερο ένα!
H αλήθεια είναι πως ένα All Star Game δε σημαίνει αυτόματα μία γερή βουτιά στο… κρύο παρελθόν. Και το (σχετικό) παρόν δίνει ιστορίες. Πάρτε για παράδειγμα το παιχνίδι του 2017. Στη Νέα Ορλεάνη, το καμάρι – μέχρι πρότινος τουλάχιστον – της πόλης, ο Άντονι Ντέβις διέλυε κάθε στερεότυπο. Σταμάτησε στους 52 πόντους, τους περισσότερους που έχει βάλει ένας All Star. Δέκα περισσότερους από τον θρυλικό Γουίλτ Τσάμπερλέιν, για ένα ρεκόρ που βαστούσε 55 ολόκληρα χρόνια!
Για το τέλος αφήσαμε ένα φωτογραφικό καρέ που έγραψε ιστορία δίχως να το γνωρίζει τη στιγμή που τραβήχτηκε η φωτογραφία. Εκείνο το πλάνο που απεικονίζει το 1992, τον αείμνηστο Ντράζεν Πέτροβιτς, με μία περίεργη έκφραση στο πρόσωπό του, τον Μιτς Ρίτσμοντ και τον Ντελ Κάρι, ο οποίος κρατάει στην αγκαλιά του τον Στεφ Κάρι!
Κανένας από τους τρεις δεν κέρδισε. Το έκανε ο Γκρεγκ Χότζες του Σικάγο.
