Για όποιον Έλληνα, ειδικά μπασκετικό ή στιβικό (που ήταν τα πάθη του) βρισκόταν στη Νέα Υόρκη ο Γιάννης Κωσταλάς είχε πάντα ανοιχτό το μαγαζί και την αγκαλιά του.
Και θα καθόσουν εκεί διότι ο μπαρμπα-Γιάννης (έτσι τον φώναζαν όλοι) δε θα δεχόταν να φύγεις χωρίς να σου δώσει να φας. Και βέβαια να ακούσεις τις θρυλικές ιστορίες του. Σε ένα μαγαζί απ’ όπου είχαν περάσει όλες οι μορφές του ελληνικού αθλητισμού.
Ο Γιάννης Κωσταλάς, ένας υπέροχος άνθρωπος, η ψυχή του ελληνισμού στη Νέα Υόρκη έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Κυριακής (10/10). Στα 85 του χρόνια, γεμάτος από αγάπη κι αποδοχή.
Ο μπαρμπα- Γιάννης ήταν μια μεγάλη καρδιά. Η λέξη «καμάρι» που χρησιμοποιούσε για κάθε Έλληνα που επισκεπτόταν το εστιατόριό του, ήταν η συνηθισμένη.
Το φημισμένο σε όλους Essex Coffee Shop ήταν απέναντι από τους Δίδυμους Πύργους. Τη δραματική 11η Σεπτεμβρίου ο μπαρμπα- Γιάννης παραχώρησε το εστιατόριό του για να γίνει κέντρο υποδοχής τραυματιών. Ο ίδιος έτρεχε να βοηθήσει στη διάσωση από τα ερείπια. Πήγαινε επίσης φαγητά και νερά στους πυροσβέστες.
Έπαθε κι εκείνος ζημιά από την έκρηξη… Το μαγαζί του άνοιξε πάλι μετά από ενάμιση χρόνο.
Το μαγαζί από το οποίο είχε παρελάσει όλη η Ελλάδα. Από μπασκετικούς, φιλάθλους, παράγοντες, παίκτες, προπονητές μέχρι στιβικούς. Αυτά τα δύο αθλήματα ήταν η μεγάλη του αγάπη. Μάλιστα όπως θυμάται ο ανιψιός του και παράγοντας ομάδων μπάσκετ στο εξωτερικό πλέον, ο μπαρμπα- Γιάννης διατηρούσε στενή σχέση με τον Χρήστο Παπανικολάου όταν σπούδαζε στις ΗΠΑ. Πρόκειται για τον τεράστιο αθλητή που είχε κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα επι κοντώ το 1970.
Πριν πάει στις ΗΠΑ, ο Γιάννης Κωσταλάς έπαιξε μπάσκετ στον Τυφώνα ενώ με τη μετακόμιση της οικογένειάς του στη Νέα Υόρκη έπαιξε στο Taft High School.
Επίσης έπαιξε ποδόσφαιρο στο CCNY που έφθασε στο Final 4 του NCAA to 1959, όπου ψηφίστηκε καλύτερος αμυντικός του τουρνουά.
Όπως επεσήμανε ο ανιψιός του Στράτος Κωσταλάς:
«Από κει και πέρα με τα αδέλφια του άνοιξε διαφορά εστιατόρια με αποκορύφωμα το Essex Coffee Shop που ήταν απέναντι του World Trade Center. Εκεί υποδέχθηκε με το τεράστιο χαμόγελο χιλιάδες Έλληνες αθλητές, προπονητές και ακόμα φιλάθλους. Βοήθησε παρα πολλούς να βρουν υποτροφίες, δουλειές και γενικά ένα καλύτερο αύριο. Και ΠΟΤΕ δεν ζήτησε κάποιο αντάλλαγμα».
Το υπέροχο χαμόγελο και η μεγάλη καρδιά του μπαρμπα- Γιάννη θα είναι πάντα στις όμορφες αναμνήσεις μας.