Εθνική Βραζιλίας: (Gabriel) Jesus Saves

Να γιατί το ποδόσφαιρο σε εκείνη την άκρη της γης παίζεται με όρους διαφορετικούς. Στη Νότια Αμερική δεν μετρά ιδιαίτερα σε νοκ άουτ παιχνίδι αν η μία ομάδα είναι η πιο επιτυχημένη στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων και η άλλη δεν έχει καν βρεθεί ποτέ μετά τη φάση των «8». Ποσώς παίζει ρόλο αν αναμετρώνται μια ομάδα με πέντε Κόπα Αμέρικα σε τρεις δεκαετίες, με μία που δεν έχει γευτεί ποτέ αυτή την επιτυχία. Διάολε δεν παίζει καν ρόλο αν η Παραγουάη πέρασε ως η καλύτερη τρίτη -χωρίς νίκη- στα προημιτελικά της διοργάνωσης, τη στιγμή που η εθνική Βραζιλίας δεν είχε καν δεχτεί γκολ μέχρι αυτό το σημείο.

«Εχουμε 90 λεπτά να κερδίσουμε το παιχνίδι, μπορεί 95», είχε δηλώσει ο Τίτε επικαλούμενος την ωριμότητα που έχει αποκτήσει πλέον η ομάδα του. Αρκεί όμως ένα γήπεδο – χωράφι (η «Αρένα ντο Γκρέμιο») και δέκα -ούτε καν έντεκα- μαχητές Παραγουανοί διατεθειμένοι να κάνουν τάκλιν σε ό,τι κινείται. Ακόμα κι αν αυτό κοστίσει την αποβολή του Μπαλμπουενά, του πιο ποιοτικού τους αμυντικού. Η «αλμπιρόχα» άντεξε την πρώιμη φούρια της «σελεσάο» να ξεμπερδεύει, στάθηκε ηρωικά για ένα ημίωρο με παίκτη λιγότερο, ξεπέρασε τα 95’ κατά δύο λεπτά έως ότου οι παίκτες του Μπερίτσο πέσουν ξέπνοοι στο χορτάρι.

Και κάπου εκεί τα φαντάσματα ζωντάνεψαν για τους Βραζιλιάνους. Γιατί βλέπετε το όνειρο το έχουν ξαναδεί. Είναι ο νόμος του Κόπα Αμέρικα, το γεγονός πως η ομάδα με τους σταρ, ίσως η πιο ξακουστή εθνική στον πλανήτη μετρούσε δύο σερί αποκλεισμούς από τους άσημους, αλλά μαχητές με τις ερυθρόλευκες εμφανίσεις. Εξαιρώντας το Σεντενάριο, τόσο το 2011, όσο και το 2015 η Παραγουανοί ήταν αυτοί που πέταξαν εκτός τη «σελεσάο». Θέλετε κι άλλες συμπτώσεις; Αμφότεροι οι αποκλεισμοί είχαν έρθει στη διαδικασία που κρίθηκαν όλα και σε αυτόν τον προημιτελικό, στα πέναλτι!

Εθνική Βραζιλίας: Ένας μοιραίος, αλλά και ήρωας

Ηταν η στιγμή που χρειάζεται ο ηγέτης, έστω ο παίκτης που θα κάνει το εξαιρετικό, τη διαφορά σε οριακές καταστάσεις. Ο Νεϊμάρ όπως και τις δύο προηγούμενες φορές κόντρα στον ίδιο σκληροτράχηλο αντίπαλο, δεν μπορούσε να βοηθήσει. Αυτή τη φορά παρακολουθούσε, τραυματίας γαρ, από τα VIP φορώντας υπερφορτωμένο από logo του NBA μπουφάν του. Οχι αυτός δεν θα ήταν ο σωτήρας που χρειαζόταν η εθνική Βραζιλίας, ούτε ο παροπλισμένος σε καραντίνα λόγω παρωτίτιδας (!) Ριτσάρλισον.

Ο Τίτε είχε πέσει έξω στην πρόβλεψή του και ήταν αναγκασμένος να διαλέξει εκτελεστές. Η άλλες φορές ανυπόφορη παράταση θα ήταν θείο δώρο για τη Βραζιλία, δεν υπάρχει όμως μέχρι τον τελικό. Ψάχνοντας λοιπόν τον ήρωα, προσφέρεται ο άνθρωπος που έχει θυσιαστεί παίζοντας εκτός θέσης, δεν έχει σκοράρει στο τουρνουά, χάνοντας και πέναλτι στο προηγούμενο ματς. Ο Γκάμπριελ Ζέσους δεν έσκυψε το κεφάλι. Κράτησε τα μάτια του καρφωμένα στον Φερνάντες, τον έστειλε στην άλλη γωνία και τη Βραζιλία στους «4» για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια. Jesus saves (indeed).

Η αφοπλιστική ηρεμία του Άλισον

Ο Φελίπε Λουίς έκανε εξαιρετικό ματς μέχρι να τραυματιστεί. Ο Ντάνι Αλβες είναι ο ηγέτης της Βραζιλίας, φαινόταν από τις αντιδράσεις του στον πάγκο πόσο έντονα το ζούσε. Δεν εξαρτιόταν όμως από εκείνον. Ηταν (ευτυχώς) στα χέρια του Άλισον. Του ανθρώπου που δεν είχε πρακτικά τίποτα να κάνει στο ματς, όμως ήταν εκεί έτοιμος όταν ο Ντερλίς Γκονσάλες εξαπέλυσε έναν κεραυνό μέσα από την περιοχή.

Οταν ο αξιόπιστος Γκουστάβο Γκόμες στάθηκε απέναντί του στα πέναλτι, ήταν πάλι έτοιμος. Με ένα πράο χαμόγελο μετά την απόκρουση που έδωσε από το ξεκίνημα της διαδικασίας αβαντάζ στην ομάδα του. Κι όταν πλέον ο Ντερλίς Γκονσάλες έστειλε το δικό του πέναλτι άουτ, ο Αλισον είχε κάνει ό,τι περνούσε από τα χέρια του. Αυτή η ψυχική ηρεμία είναι πράγμα σπάνιο. Απαντάται μόνο σε ανθρώπους πολύ, πολύ καλούς στη δουλειά τους.

https://www.youtube.com/watch?v=6P2nxTjazVg