Αμέτρητα πανίσχυρα συναισθήματα, τίτλοι, διακρίσεις και μια σχέση… ερωτική με τους φιλάθλους. Επιχειρήματα που αρκούν για να πείσουν εμβληματικές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες, σωστά «τοτέμ» σαν τον Φρανκ Λάμπαρντ να γυρίσουν στην ομάδα της καρδιάς τους. Ακόμα κι αν αυτή η επιστροφή δεν απαιτεί… ποδοσφαιρικά παπούτσια.
«Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο», τραγουδούσαν οι Πυξ Λαξ και ο στίχος αυτός φαίνεται ότι με μια μικρή παραλλαγή εφαρμόζεται επακριβώς σε ποδοσφαιρικό πλαίσιο.
Το αγαπημένο παιδί της Τσέλσι ξεκινάει από φέτος ένα καινούριο ταξίδι στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Έπειτα από 13 χρόνια, 430 εμφανίσεις , κάθε λογής τρόπαιο και προσφορά ανεκτίμητης αξίας ως ποδοσφαιριστής, το «τοτέμ» των «μπλε» επέστρεψε μέσω… πάγκου.
Δείτε τις καλύτερες στιγμές του Λάμπαρντ με τη φανέλα της Τσέλσι:
Το τριετές συμβόλαιο που υπέγραψε αποτελεί μια κίνηση εμπιστοσύνης από τον Ρομάν Αμπράμοβιτς, ο οποίος δείχνει ότι αλλάζει ρότα, δίνοντας τα «κλειδιά» της ομάδας στον αγαπημένο «Φράνκι» της κερκίδας.
Κάτι που φυσικά δεν γίνεται για πρώτη φορά την τρέχουσα δεκαετία. Η Τσέλσι ακολουθεί τον δρόμο που βάδισαν πρώτες τρία «μεγαθήρια» όπως η Μίλαν, η Ρεάλ, η Γιουβέντους αλλά και η Μπαρτσελόνα.
Οι «μαθητές» του Κρόιφ
Ίσως οι δυο από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που δεν κατόρθωσαν να μείνουν για πολύ μακριά από το αγαπημένο τους κλαμπ, ύστερα από την απόσυρσή τους. Πεπ Γκουαρντιόλα και Λουίς Ενρίκε μαθήτευσαν ως παίκτες κοντά στον τεράστιο Γιόχαν Κρόιφ κερδίζοντας αρχικά ως ποδοσφαιριστές τίτλους και διακρίσεις. Τελικώς έγραψαν με χρυσά γράμματα το όνομά τους και ως τεχνικοί στην ιστορία της Μπαρτσελόνα.
Αμφότεροι κέρδισαν κάθε πιθανό τρόπαιο αποδεικνύοντας πως πέρα από ικανότητα, ένας προπονητής χρειάζεται να γνωρίζει άπταιστα την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου που υπηρετεί. Γεγονός που εκ του αποτελέσματος, λειτούργησε υπέρ τους με κύπελλα εντός και εκτός Ισπανίας.
Τα πιο εντυπωσιακά στιγμιότυπα και η ανάλυση του συστήματος της «Μπάρτσα» του Πεπ ( 2008-2012):
Οι «πυροσβέστες» του «Σαν Σίρο»
Δύο μέλη από την εκπληκτική Μίλαν των 00’s, Τζενάρο Γκατούζο και Κλάρενς Ζέεντορφ κλήθηκαν μετά το τέλος της καριέρας τους να «σβήσουν» φωτιές που άναψε η διοικητική και αγωνιστική αστάθεια των «ροσονέρι». Ο Ολλανδός δεν κατόρθωσε να μακροημερέσει καθώς αποδεσμέυτηκε μόλις 4 μήνες από τότε που ανέλαβα καθήκοντα στο Μιλάνο. Ο «Ρίνο» από την άλλη, λειτούργησε ως «πυροσβέστης» ύστερα από την απομάκρυνση του Μοντέλα το 2017 μέχρι το φετινό καλοκαίρι.
Παρόλο που κανείς τους δεν κατόρθωσε να βάλει ξανά την Μίλαν σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ, αποτέλεσαν χωρίς αμφιβολία δύο σημαντικές προσωπικότητες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ομάδας που έμειναν για 10 και 13 χρόνια αντίστοιχα, παρά την όποια απειρία τους στο προπονητικό κομμάτι.
Ένας κύριος για την «Κυρία»
Της έδωσε (και κέρδισε) τα πάντα χωρίς να παραπονεθεί ούτε στιγμή, πράγμα που εκτιμήθηκε από διοίκηση και τους φιλάθλους που τον θεωρούν ακόμα και σήμερα ένα από τα «τοτέμ» της Γιουβέντους. Ύστερα από 13 χρόνια και 300 παιχνίδια με τη φανέλα της, ο Αντόνιο Κόντε κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, αλλά η… καψούρα για την «Μεγάλη Κυρία» δεν χάθηκε.
Την τριετία 2011-2014 επέστρεψε στο Τορίνο αναλαμβάνοντας τις τύχες των «μπιανκονέρι» με απολογισμό τρία σερί πρωταθλήματα και δύο Σούπερ Καπ Ιταλίας, πριν αντικαταστήσει τον Τσέζαρε Πραντέλι ως ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Ιταλίας.
Η «βέκια σινιόρα» ξεκίνησε να μην έχει… αντίπαλο στην Ιταλία επί Κόντε:
Μια δυναμική παρουσία στα αποδυτήρια που τουλάχιστον στην περίπτωση της «Γιούβε» λειτούργησε σε αρκετά καλό βαθμό με μοναδική «παραφωνία» την μη κατάκτηση Champions League.
Ο Μr Football στο «Μπερναμπέου»
Μπορεί να αποτελεί μια κατηγορία μόνος του και ενδεχομένως να μην «έγραψε» τόσα χιλιόμετρα με την εν λόγω ομάδα όσο οι προηγούμενοι. Ωστόσο, τα 5 χρόνια που πέρασε ο Ζινεντίν Ζιντάν στη Μαδρίτη (2001-2006) ως παίκτης, ήταν αρκετά για να τον μπολιάσουν στη φιλοσοφία των «μπλάνκος».
Η Ρεάλ έγινε το σπίτι του, αλλά και η πιο εντυπωσιακή παράγραφος στο βιογραφικό του ως προπονητής. Τρεις σεζόν, ισάριθμα Champions League, δημιουργώντας χάρη στην εκπληκτική του ποδοσφαιρική αντίληψη ένα σύνολο που απλώς δεν είχε αντίπαλο.
Ο μεγαλύτερος σύγχρονος ποδοσφαιράνθρωπος και «τοτέμ»συνεχίζει για τέταρτη χρονιά πλέον στον πάγκο της «βασίλισσας» ευελπιστώντας να γράψει ξεπεράσει ξανά τον πήχη των προσδοκιών, τον οποίο ο ίδιος έχει θέσει στα… αστέρια.