Παγκόσμιο Κύπελλο – Παγκόσμιος Πόλεμος. Η χαρά του ποδοσφαίρου, η γιορτή του «βασιλιά των σπορ» – η φρίκη, το αίμα, ο θάνατος…
Η διοργάνωση του 1938 διεξήχθη στη Γαλλία προς τιμήν του εμπνευστή Ζιλ Ριμέ και αυτό ενόχλησε τους εκπροσώπους της Νοτίου Αμερικής, επειδή το 1934 είχε ξαναγίνει επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Αργεντινή και Ουρουγουάη (για δεύτερη σερί φορά) αποσύρθηκαν, με συνέπεια μόνο η Βραζιλία να πραγματοποιήσει το μακρινό ταξίδι.
Η Ισπανία έμεινε εκτός λόγω Εμφυλίου, η Αυστρία προκρίθηκε αλλά προέκυψε η «Άνσλους» (μτφρ «Ένωση») με τη Γερμανία και τελικά οι συμμετέχοντες ήταν 15 αντί για 16, αφού η Λετονία δεν θέλησε να πάρει τη θέση της «βίντερτιμ».
Οι μοναδικές μη ευρωπαϊκές χώρες εκτός από τη Βραζιλία ήταν οι Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σ.σ. σημερινή Ινδονησία) και η Κούβα, τη στιγμή που η Εθνική Ελλάδας γνώριζε τη βαρύτερη ήττα της ιστορίας της με 11-1 από την Ουγγαρία στα προκριματικά.
Αίσθηση προκάλεσε ο αποκλεισμός της Γερμανίας από την Ελβετία και της Ρουμανίας από την Κούβα, ενώ το πιο ξεχωριστό ματς του τουρνουά ήταν το Βραζιλία-Πολωνία 6-5.
Ο νικητής
Η Ιταλία. Χρειάστηκε την παράταση για να κάμψει την αντίσταση της Νορβηγίας, εν συνεχεία έθεσε νοκ-άουτ τη Γαλλία, ενώ ακολούθησε το 2-1 επί της Βραζιλίας, η οποία αγωνίστηκε χωρίς αρκετούς βασικούς παίκτες και κυρίως τον Λεονίντας. Το παρασκήνιο της προέλασης των «ατζούρι» ήταν και πάλι έντονο, όμως η αλήθεια ήταν ότι διέθεταν πολύ καλή ομάδα, με προπονητή ξανά τον Βιτόριο Πότσο και παίκτες όπως ο Φεράρι, ο Μεάτσα, ο Κολαούζι και ο Πιόλα.
Ο τελικός
Οι Γάλλοι φίλαθλοι γιούχαραν παντού τους εκπροσώπους του φασιστικού καθεστώτος, όμως οι Ιταλοί είχαν κάθε φορά τον τρόπο για να νικούν και το εχθρικό κλίμα. Στον τελικό του «Κολόμπ» με την Ουγγαρία, ο Κολαούζι άνοιξε το σκορ στο 6’, ο Τίτκος απάντησε άμεσα, ο Πιόλα έδωσε εκ νέου το προβάδισμα στους «ατζούρι» στο 16’ και ο Κολαούζι «ξαναχτύπησε» στο 35’. Ο Σάροσι μείωσε στο 70’, αλλά όταν ο Πιόλα βρήκε εκ νέου δίχτυα στο 82’, διαμορφώνοντας το 4-2, όλα τελείωσαν.
ΟΥΓΓΑΡΙΑ: Σβάμπο, Μπίρο, Πόλγκαρ, Σουκς, Λάζαρ, Σαλάι, Σίντζε, Σένγκελερ, Τίτκο, Σας, Σάροσι.
ΙΤΑΛΙΑ: Ολιβιέρι, Φόνι, Ράβα, Αντρεόλο, Σεραντόνι, Λοκατέλι, Μεάτσα, Φεράρι, Μπιαβάτι, Κολαούζι, Πιόλα.
Ο πρώτος σκόρερ
O Λεόνιντας. Το πρώτο «μαύρο διαμάντι» της Βραζιλίας, πριν από τον Πελέ, σημείωσε 7 γκολ στα 5 ματς που αγωνίστηκε (σ.σ. δύο φορές κόντρα στην Τσεχοσλοβακία επειδή ορίστηκε επαναληπτικός). Σε έναν αγώνα δεν έπαιξε και η «σελεσάο» αποκλείστηκε. Επισήμως, δεν χρησιμοποιήθηκε για να είναι ξεκούραστος στον τελικό! Ανεπισήμως, του έταξαν μεταγραφή σε ιταλική ομάδα ή τα… τσέπωσαν οι συμπατριώτες του για να μην σταθεί εμπόδιο στην πρόκριση των «ατζούρι». Ποτέ κανείς δεν έμαθε την αλήθεια…
Η έκπληξη
Η Ουγγαρία. Η παρουσία της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938 έβαλε τις βάσεις για την υπερομάδα της δεκαετίας του 1950, με αποκορύφωμα τον τελικό του 1954. Αρχικά συνέτριψε 6-0 τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, εν συνεχεία λύγισε 2-0 την Ελβετία, μετά διέλυσε 5-1 τη Σουηδία, ώσπου στον τελικό έπεσε ηρωικά από την Ιταλία. Γκιόργκι Σάροσι και Γκιούλα Σένγκελερ ήταν οι ποδοσφαιρικοί πρόγονοι του Φέρεντς Πούσκας και των υπολοίπων θρύλων της «αράντσιπατ» των 50s’.
Το γεγονός
Εξωαγωνιστικό και… μακροχρόνιο. Ο Οτορίνο Μπαράσι, μετέπειτα συνιδρυτής της UEFA, απέσπασε κρυφά το τρόπαιο «Ζιλ Ριμέ» από μία τραπεζική θυρίδα στη Ρώμη και το έκρυψε σε ένα κουτί παπουτσιών κάτω από το κρεβάτι του! Ο λόγος; Ήθελε να το προφυλάξει από τους Ναζί κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους στην ιταλική πρωτεύουσα.
Η φωτογραφία
Γερμανία 1938