Επιτυχημένες καριέρες, τίτλοι, προσωπικές διακρίσεις, αλλά και πισωγυρίσματα συνδυασμένα με στασιμότητα. Η πορεία κάθε μέλους στη Γαλλία U-20 που κατέκτησε το 2013 το Μουντιάλ, διαφέρει και εμπεριέχει μια διαφορετική ιστορία.
Αρκετοί από τους «τρικολόρ» που αναδείχθηκαν πρωταθλητές κόσμου αποτέλεσαν βασικά στελέχη της ομάδας του Ντιντιέ Ντεσάν που πέντε χρόνια αργότερα έφτασε στο Παγκόσμιο Κύπελλα στα γήπεδα της Ρωσίας. Κάποιοι άλλοι, ενώ ξεκίνησαν με έναν θρίαμβο σε νεανική ηλικία, δεν είχαν την ανάλογη συνέχεια και παρέμειναν σε ρηχά νερά. Αντίθετα, υπήρξαν και περιπτώσεις που σιγά-σιγά κατάφεραν να αφήσουν το δικό τους στίγμα στο ποδοσφαιρικό στερέωμα διαψεύδοντας τα εις βάρος τους προγνωστικά.
Που βρίσκεται λοιπόν η «χρυσή» φουρνιά του 2013 που έφτασε στην κορυφή του κόσμου νικώντας την Ουρουγουάη;
Αλφόνς Αρεολά (Ρεάλ Μαδρίτης)
Τίτλοι: 12 (Ligue 1 (2013, 2018, 2019), League Cup Γαλλίας (2017, 2018), Κύπελλο Γαλλίας (2017, 2018), Supe Cup Γαλλίας (2016, 2017, 2019), World Cup (2018), Super Cup Ισπανίας (2020)
Ο τερματοφύλακας της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ο «ογκόλιθος» κάτω από την εστία των «τρικολόρ» στα γήπεδα της Τουρκίας κυρίως με την εμφάνισή του στον τελικό κόντρα στην «σελέστε», όπου απέκρουσε δύο πέναλτι. Έκτοτε, κάθε χρόνο ο Γάλλος πορτιέρε εξελίσσεται.
Εκπληκτική σεζόν με Βιγιαρεάλ (2015-2016), «μάχη» με Τραπ και Μπουφόν για τη θέση βασικού στην Παρί (2016-2019) και τελικώς στο ρόστερ της «βασίλισσας». Σημειωτέον ότι παρότι δεν αγωνίστηκε λεπτό στο Μουντιάλ του 2018, στο ντεμπούτο του κόντρα στη Γερμανία έκανε έξι επεμβάσεις. Μια επίδοση που συμβαίνει για πρώτη φορά κάτω από τα δοκάρια της Γαλλίας από το 2008.
Ντιμιτρί Φουλκέρ (Γρανάδα)
Τίτλοι: 0
Ένα ακόμα σημαντικό στέλεχος της ομάδας του 2013. Tο δεξί μπακ, Ντιμιτρί Φουλκέρ, έκανε ένα εκπληκτικό τουρνουά, αλλά στη συνέχεια δεν κατόρθωσε να κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του. Παρόλα αυτά, πραγματοποίησε εξαιρετικές σεζόν με τη Γρανάδα, στην οποία επέστρεψε φέτος ως δανεικός από τη Γουότφορντ με ενδιάμεσες στάσεις τη Στρασμπούρ και τη Χετάφε.
Κερτ Ζουμά (Τσέλσι)
Τίτλοι: 4 (League Cup Γαλλίας (2013), Premier League (2015, 2017), League Cup (2015)
Ο Βενιαμίν των «τρικολόρ» σε εκείνη την διοργάνωση, που όμως έβαλε τα… γυαλιά στους αντίπαλους επιθετικούς. Τα 12 εκατομμύρια λίρες που ξόδεψε η Τσέλσι για χάρη του έπιασαν τόπο, καθώς τη βοήθησε να αναδειχθεί πρωταθλήτρια της Premier League το 2015 και το 2017. Ωστόσο, η ρήξη χιαστών το 2016 του έκοψε τη φόρα και τον έκανε να χάσει τη θέση του στη βασική ενδεκάδα των «μπλε». Ύστερα από δανεισμούς σε Στόουκ και Έβερτον, ο 25χρονος επέστρεψε στο «Στάμφορντ Μπριτζ» και βρίσκεται στα πλάνα του Φρανκ Λάμπαρντ.
Μουχαμαντού Ναμπί-Σαρ (Τσάρλτον)
Τίτλοι: 1 (Κύπελλο Πορτογαλίας 2015)
Ο κεντρικός αμυντικός που αντικατέστησε τον Ουμτιτί στον τελικό του 2013, ήταν συμπαίκτης του στη Λιόν. Ο Ναμπί-Σαρ είχε εξαιρετικά αθλητικά προσόντα, κάτι που έκανε την Σπόρτινγκ Λισαβόνας να τον αποκτήσει το 2014. Στη συνέχεια έγινε κάτοικος Αγγλίας και «ρίζωσε» στην Τσάρλτον, στην οποία επέστρεψε μετά από ένα μικρό διάλειμμα το 2018. Ένας παίκτης που θα μπορούσε σίγουρα να έχει πετύχει πολλά περισσότερα.
Γαλλία U-20: Λούκας Ντίνιε (Έβερτον)
Τίτλοι: 8 (Ligue 1 (2014, 2015), Λιγκ Καπ Γαλλίας (2014, 2015), Copa del Rey (2017, 2017/18), Supercup Ισπανίας (2016), La Liga (2018)
Ο αριστερός οπισθοφύλακας σε εκείνο το τουρνουά έφτιαξε το όνομά του με το πέρασμα των χρόνων. Αρχικά με την Παρί σεν Ζερμέν και στη συνέχεια με την Μπαρτσελόνα του Βαλβέρδε, ο Λούκας Ντίνιε έκανε μια παραπάνω από αξιοπρεπή καριέρα αναλογικά με το ταλέντο του. Πλέον, αγωνίζεται στην Έβερτον όντας ένα από τα αναντικατάστατα «γρανάζια» της.
Τζοφρί Κοντογκμπιά (Βαλένθια)
Τίτλοι: 2 (Europa League (2014), Copa del Rey (2019)
Και μόνο το γεγονός ότι μέχρι στιγμής το συνολικό ποσό των μεταγραφών για την αφεντιά του αγγίζει τα 80 εκατ. ευρώ, αποδεικνύει ότι ο θηριώδης μέσος είναι ένας εξαιρετικός και πολυδιάστατος παίκτης. Λανς, Σεβίλλη (Europa League 2014), Μονακό, Ίντερ και από το 2017 Βαλένθια, με την οποία πέρυσι κατέκτησε το Copa del Rey κόντρα στην Μπαρτσελόνα.
Πολ Πογκμπά (Μαν. Γιουνάιτεντ)
Τίτλοι: 9 (Serie A (2013, 2014, 2015, 2016), Coppa Italia (2015, 2016), League Cup (2017), Europa League (2017), Μουντιάλ (2018)
Το μεγάλο αστέρι των «τρικολόρ» συγκέντρωσε τα βλέματα πάνω του από το 2013 και ύστερα, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Γιουβέντους. Προϊόν της Γιουνάιτεντ, ο ταλαντούχος μέσος επέστρεψε στους «κόκκινους διάβολους» έναντι 90 εκατ. ευρώ, αλλά ο χαρακτήρας του μαζί με τους επίμονους τραυματισμούς, του έχουν στερήσει όχι μόνο τίτλους, αλλά και ποιοτικό χρόνο στα γήπεδα. Παρόλα αυτά, κατάφερε να σηκώσει το Μουντιάλ το 2018 παρέα με τον Εμπαπέ, τον Γκριζμάν και τους υπόλοιπους συμπατριώτες του.
Γαλλία U-20: Ζορντάν Βερετού (Ρόμα)
Τίτλοι: 0
Στα γήπεδα της Τουρκίας έδειξε ψήγματα του ταλέντου του, αλλά εκεί που «άνθισε» ο Βερετού ήταν η Φιορεντίνα. Στη Φλωρεντία έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην καριέρα του, κάτι που του άνοιξε τις πόρτες για την αιώνια πόλη και τη Ρόμα. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν φαίνεται ότι έχει εγκλιματιστεί πλήρως και η επιλογή του να αφήσει τους «βιόλα» ίσως να μην ήταν η καλύτερη ιδέα.
Ζαν Κριστόφ Μπαεμπέκ (Ουτρέχτη)
Τίτλοι: 3 (Ligue 1 (2015), Λιγκ Καπ Γαλλίας (2015), Κύπελλο Γαλλίας (2015)
Ένας δεξιός κυνηγός μεγαλωμένος ποδοσφαιρικά στο Παρίσι και στις ακαδημίες της Παρί. Στο τουρνουά του 2013 με τη Γαλλία U-20 πέτυχε δύο τέρματα και αυτό ήταν, όπως φαίνεται και το αποκορύφωμα στην καριέρα του. Εξελίχθηκε σε γυρολόγο των γαλλικών γηπέδων (Τρουά, Βαλενσιέν, Σεντ Ετιέν) για να καταλήξει τελικώς στην Ουτρέχτη, όπου συνεχίζει να βγάζει εκεί το ψωμί του με 13 γκολ σε 41 εμφανίσεις από το 2018.
Φλοριάν Τοβέν (Μαρσέιγ)
Τίτλοι: 1 (Μουντιάλ 2018)
Ένας φιλότιμος στράικερ που στη Μαρσέιγ, έπειτα από την τραυματική εμπειρία στη Νιουκάστλ, έκανε εκπληκτικά ματς και τη βοήθησε στην πορεία της μέχρι τον τελικό του Europa League το 2018. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 μέτρησε ένα λεπτό συμμετοχής αντικαθιστώντας τον Εμπαπέ στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης των «μπλε» με την Αργεντινή (4-3). Παρόλα αυτά, εδώ και λίγους μήνες ταλαιπωρείται από σοβαρό πρόβλημα στον αστράγαλο που τον έχει κρατήσει πίσω.
Γαλλία U-20: Γιάγια Σανόγκο (Τουλούζ)
Τίτλοι: 1 (FA Cup (2014)
Αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη απογοήτευση από κάθε μέλος της ομάδας του 2013. Παρότι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ των Γάλλων στη διοργάνωση με τέσσερα γκολ, στην Άρσεναλ δεν κέρδισε ποτέ την εμπιστοσύνη του Αρσέν Βενγκέρ. Οι συνεχόμενοι δανεισμοί τον διέλυσαν ψυχολογικά και πλέον προσπαθεί να συνέλθει στην Τουλούζ, όπου είναι συμπαίκτης με τον Ευθύμη Κουλούρη.
Ο τιμωρημένος: Σαμουέλ Ουμτιτί (Μπαρτσελόνα)
Τίτλοι: 7 (Κύπελλο Γαλλίας (2012), Copa del Rey (2017, 2018), Supercup Iσπανίας (2016), La Liga (2018, 2019), Μουντιάλ (2018)
Στο Παγκόσμιο του 2013, παρότι 19 χρονών, είχε φτάσει προετοιμασμένος. Ο Ουμτιτί μετρούσε 50 συμμετοχές με τη Λιόν, όντας ο βασικός της σέντερ μπακ. Κι όμως, στον ημιτελικό με την Γκάνα κατάφερε να αποβληθεί παρά την «εμπειρία» του, χάνοντας τον τελικό. Η καριέρα του γνωστή, όπως και η τρομακτική του βελτίωση. Ένα level up που τον οδήγησε στη Βαρκελώνη, τον έκανε νταμπλούχο Ισπανίας και τον έστειλε στην ανδρική ομάδα της Γαλλίας για να κατακτήσει και το Μουντιάλ του 2018. Παρόλα αυτά, τους τελευταίους μήνες βρίσκεται στα «πιτ» και αναμένεται η επιστροφή του.
Στον πάγκο: Μάριο Λεμινά (Γαλατάσαραϊ)
Τίτλοι: 4 (Serie A (2016, 2017), Coppa Italia (2016, 2017)
Παρότι πλέον αγωνίζεται με την εθνική Γκαμπόν, ο Λεμινά έχει στο σπίτι του και το μετάλλιο του πρωταθλητή κόσμου του 2013. Βέβαια, δεν έπαιξε δευτερόλεπτο στη διοργάνωση, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή με πολλές ικανότητες. Στη Γιουβέντους δεν βρήκε τον απαιτούμενο χρόνο συμμετοχής και μετακόμισε στην Αγγλία για λογαριασμό της Σαουθάμπτον. Πλέον, ύστερα από 52 ματς στους «αγίους», παίζει για την «τζιμ-μπομ» του Φατίχ Τερίμ.